چنانچه دارای مشکل خارج شدن گاز غیر ارادی هستید لازم است با یک متخصص داخلی مشورت نمائید. آنچه مسلم است سفت کردن عضلات لگن (اطراف مقعد) بصورت یک حرکت فیزیوتراپی می بایست بارها صورت گیرد. تمرین مکرر این ورزش عضلات را تقویت می نماید و قدرت نگهداری عضلات بیشتر می شود. (که در افراد نخاعی دچار مشکل می باشد) موضوع مهم دیگر که باید به آن دقت نمائید این است که تولید و دفع گاز فرآیند طبیعی در بدن انسان محسوب می شود. به طور متوسط حدود نیم تا چهار لیتر گاز در یک فرد تولید می شود. تعداد دفع گاز بطور متوسط 14 بار در شبانه روز می باشد. در نیمه شب و ساعات نزدیک صبح این امر بیشتر مشهود است. توصیه هائی ذیل در کاهش تولید نفخ و گاز موثرند : 1- غذا هایی که باعث ایجاد نفخ و گاز بیشتری می شوند شناسایی کنید، مثل حبوبات، کلم، بادمجان، سویا، مغز ها، جو و... . و مصرف آن ها را کاهش دهید. برای کاهش دادن نفخ ناشی از حبوبات پیشنهاد می شود این حبوبات را شب قبل از پختن چند بار خیسانده و آب آن را دور بریزید. 2- در بین سبزیجات و میوه جات، کلم و انجیر نفخ و گاز بیشتری تولید می کنند. 3- در هنگام خوردن غذا سعی کنید آهسته و با آرامش غذا میل نمایید. بعد از هر لقمه ی غذا قاشق و چنگال خود را به روی سفره بگذارید و بعد از اتمام جویدن کامل غذا، لقمه ی بعدی را آماده کنید. در بین غذا خوردن صحبت نکنید. هنگام خوردن غذا آب ننوشید. 4-تا جایی که می توانید در غیر ساعات اداری و رسمی فعالیت فیزیکی و ورزش داشته باشید. در صورتی که با توصیه های فوق نفخ و دفع گاز گهگاهی شما برطرف نگردید، می توانید از داروهای گیاهی مثل زیره استفاده کنید. مجددا تاکید می شود ، از نظرات پزشک متخصص داخلی نیز استفاده کنید.

هر چند که اطلاعات بسیار کمی در باره وضعیت خودتان ارائه نموده اید اما توجه به موارد ذیل می تواند برای شما کمک کنند باشد : 1- برای بازگشت به شرائط مطلوب بهترین روش یعنی ورزش کردن را انتخاب کرده اید که جای تقدیر دارد . 2- اگر از دوران کودکی در زمینه حفظ تعادل مشکل داشته اید حال نیز این موضوع برای شرائط شما طبیعی به نظر می رسد و باید با تمرینات و فعالیتهای تعادلی و توسعه حس تعادل و هماهنگی با انجام حرکتهای مناسب و ویژه آن در جهت تقویت این حس تلاش کنید و به یقین به مرور زمان شاهد توسعه تعادل خواهید بود اما یادتان باشد که نقطه شروع تمرینات شما مانند دیگر هم سن -هایتان نیست و باید مقداری از حرکات ابتدایی تر شروع کنید و به تدریج حرکات مشکل تر و طولانی تر را اجرا نمائید . 3- در صورتی که مشکل تعادل به تازگی برایتان ایجاد شده است ممکن است در سیستم تعادل گوش میانی شما که اصطلاحا سیستم وستیبولار نیز گفته می شود اشکالی ایجاد شده است که ربطی به سابقه تولد شما ندارد و لذا باید با مراجعه به متخصص در صدد درمان برآئید . 4- از انجام حرکتهای شتابی و ناگهانی به شدت بپرهیزید چون هم موجب آسیب می شوند و هم شما را دلسرد می کنند در حالی که اگر حرکتها را با آرامش و با آمادگی کامل قبلی تمرین و تکرار کنید به تدریج بر توان شتابی شما نیز افزوده خواهد شد . 5- حرکتهای جدید را به آهستگی و با حوصله تمام انجام دهید و از شتابزدگی بپرهیزید . 6- لرزش دستان شما نیز برای شرائط شما طبیعی است و باید با انجام تمرینات ورزشی قدرتی و استقامتی در جهت تقویت نیرو و استقامت عضلات آن همراه با سایر عضلات بدن اقدام نمائید . 7- تمرین و تکرار مستمر و منظم حرکات ورزشی به ویژه فعالیتهای هوازی و نیز فعالیتهای آبی ( مانند شنا ) می تواند در بهبود شرائط فعلی به شما کمک شایان توجه کند به شرطی که صبور باشید و خسته نشوید .

لرزش دست شما به خاطر آسیبی که در زمان تولد به سیستم کنترل مرکزی در سلولهای مغز وارد شده است قابل تفسیر می باشد و لذا به این دلیل آن را طبیعی نام بردم .برای کم کردن عوارض این حالت یعنی لرزش باید به نکات زیر توجه کنید : 1- با تلاش و استمرار و تمرکز روی فعالیت های حرکتی می توانید این لرزش را کاهش دهید . مقداری زمان بر و برخی اوقات خسته کننده خواهد بود ولی در سایه صبر و شکیبایی و استمرار تمرینات بهبودی قطعی خواهد بود . 2- باید نسبت به تقویت عضلات دست و بالا تنه و پاها با انجام فعالیتهای سبک هوازی و استفاده از وزنه های سبک با تکرار زیاد اقدام کنید . 3- برای افزایش ظرفیت قلبی عروقی لازم است به فعالیتهای سبک هوازی بپردازید واین فعالیت را در برنامه روزانه زندگی به طور منظم قرار دهید .برای این منظور راهپیمایی منظم با افزایش تدریجی مسافت و پس از یک ماه دویدن نرم ( جاگینگ ) و نیز فعالیتهای در آب ( از جمله راه رفتن در آب و شنا ) به عنوان موثرترین فعالیتهای ورزشی را توصیه می کنم . 4- در صورتی که به فعالیت دوچرخه سواری ( با چرخهای حمایتی یا بدون حمایت ) علاقه مند هستید می توانید از این فعالیت برای بهبود توان عضلات و افزایش حس تعادل بهره بگیرید . 5- فعالیتهای ذکر شده در بالا را می توانید در طبیعت و پارک و یا با استفاده از دستگاههای ترید میل و دوچرخه ثابت در باشگاه یا منزل انجام دهید . 6- در صورتی که با فن شنا آشنا هستید و یا علاقه مند به فراگیری شنا باشید بهترین و موثرترین فعالیت برای شما شما خواهد بود و پیشنهاد می کنم برای دو ماه این فعالیت را به طور منظم و مستمر ( حداقل هفته ای 3 جلسه ) اجرا کنید و پس از آن فعالیت دلخواهتان را انتخاب کنید . 7- در انجام فعالیتهای با وزنه حتما از وزنه های 1 کیلویی شروع کنید و به تدریج هر 3 جلسه یک بار بر میزان آن بیافزائید و یا تعداد تکرار را افزایش دهید . 8- برای تقویت عضلاتتان می توانید از کش های بدنسازی ( تراباند ) استفاده کنید . 9- برای افزایش حس تعادل روی خط صاف که روی زمین رسم شده است راه بروید و سعی کنید تمام گامهایتان را روی خط حفظ کنید به تدریج از زمین به میزان 5 و 10 و 15 سانتی متر فاصله بگیرید ( از چوب صاف و یا لبه جدول و امثال آن استفاده کنید و در ابتدا نیز حتما با حمایت فرد کمکی این فعالیت را انجام دهید ) . 10- استفاده از چوب دوار تعادل که از ابزارهای فیزیوتراپی و توانبخشی است برای تمرینات بیشتر و پیشرفته تر استفاده کنید . 11- حفظ تعادل روی یک پا نیز می تواند در این زمینه کمک بسیار بکند . 12- در صورتی که از طناب زدن لذت می برید توصیه می کنم از این وسیله بسیار مفید استفاده کرده و به تدریج بر تعداد تکرار آن بیفزائید . 13- از انجام حرکات و فعالیتهای ناگهانی و همراه با فشار لحظه ای به شدت بپرهیزید و سعی کنید قبل از انجام هر حرکتی آن را چندین بار تمرین کنید . ( به یقین دلیل ایجاد مشکل برای شما در زمان امتحان تربیت بدنی دانشگاه عدم آمادگی شما و نداشتن تمرین قبلی بوده است .) 14- لطفا پس از آزمودن هر یک از موارد توصیه شده وضعیت و حالتهای فیزیکی و ادراکی تان را برایم بنویسید تا توصیه های دقیق تر خدمتتان ارائه نمایم . 15- انجام هر یک از فعالیتهای ورزشی را با بروز سردرد و سرگیجه یا سایر حالتهای غیر طبیعی و احساس درد متوقف نموده و ما را در جریان بگذارید . 16- بلافاصله پس از غذا خوردن به فعالیت نپردازید و حداقل 2 ساعت زمان بین آخرین وعده غذایی و فعالیت بدنی فاصله بدهید . 17- در زمان فعالیتهای ورزشی از نوشیدن تدریجی آب غافل نشوید .

از آنجایی که دردهای مزمن علل متفاوتی دارند لذا بهتر است در رابطه با مشکلات معده ودردهای مضمن درناحیه شکم وعفونتهای ادراری با یک متخصص داخلی و یا متخصص کلیه و مجاری ادرار مشورت کنید. اما نکات قابل اهمیت ذیل می تواند به شما در بهبود یبوست کمک نماید: به عنوان اولین قدم اول صبح که از خوا ب بیدار می شوید با مصرف یک لیوان آب گرم و یا شیر داغ دستگاه گوارش (روده) را برای اجابت مزاج تحریک کنید. مصرف میوه جات و سبزیجات را در برنامه ی ثابت غذایی خود (5 بار در روز) قرار دهید. مصرف کافی الیاف یا فیبر که از طریق مصرف 5 بار در 24 ساعت میوه و سبزی به دست می آید خیلی مهم می باشد. مایعات کافی هم در پیشگیری از یبوست بسیار موثر است. لذا مایعات کافی میل نمایید، حدود 8 تا 10 لیوان (مجموع مایعات دریافتی شامل چای، آب، دوغ، سوپ،....). بهداشت منظم روده نیز از یبوست جلوگیری می کند. (هرگاه احساس اجابت مزاج کردید در اسرع وقت به آن پاسخ مثبت دهید.). با اولین احساس اجابت مزاج در هر زمانی بلافاصله به آن پاسخ دهید و احساس اجابت مزاج را هرگز به تاخیر نیندازید. استراحت کافی و آ رامش نیز از یبوست جلوگیری می نماید. مصرف یک قاشق مرباخوری روغن زیتون با سالاد را در برنامه ی غذایی خود قرار دهید. در صورتی که یبوست با روش های فوق درمان نگردید می توانید از ملین های گیاهی مثل پودر پسیلیوم استفاده کنید. هر قاشق چای خوری از این پودر را با یک لیوان آب میل کنید. می توانید 1 تا 4 قاشق چای خوری از پودر پسیلیوم را در روز میل کنید. فعالیت (در مورد شما با اندام هائی که قادر به حرکت آنها هستید) از عوامل موثر در پیشگیری از یبوست می باشد. در مورد عفونت های ادراری مراجعه به متخصص مربوطه ضروری به نظر می رسد آنچه که از نظر تغذیه ای لازم است مصرف فراوان مایعات بخصوص میوه جات که یکی از منابع تامین آب است می باشند.

افرادی که عینکی هستند، می‌دانند که تاری ‌دید یکی از دلایل مهم ضعف چشم به شمار می‌رود، البته این حرف وقتی برای شما بیشتر محسوس خواهد بود که شماره چشم‌هایتان ده‌دهم یا صفر نباشد. ولی چرا عده‌ای در سنین پایین و عده‌ای در میانسالی دچار ضعف چشم می‌شوند و برخی دیگر تا سالیان سال حتی روی عینک را هم نمی‌بینند. مطالعات زیادی در خصوص عوامل موثر در ایجاد عیوب انکساری انجام شده است که البته در برخی از موارد آن اختلافاتی وجود دارد، به‌عنوان مثال در مورد اثر مطالعه در فاصله نزدیک (خواندن و نوشتن)‌ مطالعاتی صورت گرفته است، ولی به طور یقین ارتباطی بین آن و نزدیک‌بینی ثابت نشده است ولی این گونه استنباط می‌شود که مطالعه تاثیر قابل توجهی در ایجاد نزدیک‌بینی ندارد، اما اصولا افراد اجتماعی و آنهایی که بیشتر مطالعه می‌کنند، بیشتر دچار عیوب انکساری و ضعف چشم میشوند. کار با کامپیوتر یا تلویزیون نتوانسته است ارتباط قطعی به ایجاد نزدیک‌بینی را اثبات کند به همین جهت استنباط بسیاری از متخصصان این است که استفاده از این وسایل نمی‌تواند عامل عینکی شدن باشد. درمان ضعف چشم طبق تحقیقات به عمل آمده رژیم‌های غذایی مختلف نتوانسته‌اند ارتباط مستقیم و ثابت‌شده‌ای را بین رژیم غذایی و ایجاد عیب انکساری و ضعف چشم پیدا کنند و استنباط بر این است که هیچ رژیم غذایی برای جلوگیری از عینکی شدن یا کم کردن نمره عینک وجود ندارد. چاقی ممکن است در ایجاد دوربینی نقش داشته باشد. با این حال نقش ثابت شده‌ای را از آن نمی‌توان پیدا کرد. ضربه‌ها از طریق تغییر در ساختمان چشم می‌توانند ضعف چشم و عیوب انکساری ایجاد کنند، همانند تغییرات بعد از پارگی قرنیه و ترمیم آن که ممکن است به صورت آستیگماتیسم خود را نشان دهد.در مسمومیت ناشی از بیماری‌های تیروئیدی که چشم‌ها درگیر می‌شوند، ممکن است آستیگماتیسم ایجاد شود و افرادی که مبتلا به آب مروارید و آب سیاه می‌شوند یا نوزادان نارسی که دچار اختلالات چشمی می‌شوند و خوب درمان نمی‌شوند، بیشتر از دیگران مستعد ایجاد نزدیک‌بینی هستند. آب و هوای گرم،داروهای ضدافسردگی و ضدحساسیت دلیلی بر ارتباط ضعف چشم را اثبات نکرده است، ارث نیز رابطه اثبات شده دقیقی با این مساله ندارد، یعنی ممکن است پدر و مادر کاملا سالم دارای فرزندانی عینکی باشند یا بالعکس، حتی در مورد سن نیز دیده شده است که در برخی موارد نزدیک‌بینی تا ۳۰ سالگی افزایش می‌یابد و مجددا ممکن است بعد از ۷۰ سالگی افزایش پیدا کند. جراحی لیزیک، لازک و پی آر کی برای اصلاح نزدیکی بینی، دوربینی و آستیگماتیسم از روشهای لیزیک، لازک و یا پی آر کی استفاده میشود که تمامی این اعمال سرپایی و بدون بیهوشی میباشد روشهای لازک و پی آر کی کم عارضه تر میباشند به شرط آنکه بیمار پیش از عمل به خوبی بررسی و انتخاب شود. در روش لیزیک با برش سطحی قرینه به ضخامت ۱۰۰ تا ۱۵۰ میکرون یک ورقه بنام فلپ برداشته میشود و زیر آن به تناسب عیب انکساری لیزر شده و سپس این ورقه به جای خود برگردانده میشود برتری این روش در نداشتن درد و دید خوب بیمار پس از عمل است و بیمار بلافاصله قادر است از مرکز درمانی مرخص شود. قسمت اعظم مراحل عمل لیزر پی آر کی شبیه عمل لیزیک است اما تفاوت عمده در این است که در لیزیک پس از برداشتن لایه ای از قرنیه (فلپ)، با لیزر مقداری بافت از قسمت میانی ضخامت قرنیه تراشیده می شود ولی در لیزر پی آر کی ، انرژی لیزر بر سطح قرنیه اعمال می شود. برای افرادی که ضخامت قرنیه پایین دارند و یا شیب انحنای قرنیه کم است، معمولا لازک به جای لیزر پیشنهاد میشود. دوره نقاهت بیمارانی که تحت عمل لیزیک قرار میگیرند بسیار کوتاهتر است. برای درمان ضعیف بودن چشم چه تغذیه ای مناسب است ؟ چشم یکی از اندام هایی است که شاید در نگاه اول به نظر بیاید سلامت آن چندان با تغذیه مرتبط نیست، ولی مشکلات چشمی ‌مانند آب مروارید (کاتاراکت)، آب ‌سیاه (گلوکوم)، خون ‌ریزی‌های درون چشمی ‌و نیز کم‌بینایی و نابینایی در برخی موارد، عوارض بیماری‌هایی مانند فشار خون بالا ، دیابت و مشکلات عروقی هستند که در اثر تغذیه ناصحیح، چاقی و شیوه زندگی ناسالم به وجود می آیند.چشم‌ها، شبکه‌ای از سلول‌های حساس هستند که برای عملکرد خود به مقادیر کافی مواد مغذی‌ نیاز دارند.کمبود‌های تغذیه‌ای در درازمدت روی بینایی آثار سوء خواهد گذاشت و به همین علت در سراسر جهان در عرصه‌ علم چشم پزشکی، علاقه زیادی به بررسی نقش تغذیه و مکمل‌های غذایی در سلامتی چشم‌ها و بهبود بینایی وجود دارد. ویتامین‌های دوستدار چشم ویتامین‌های A، C، E سه آنتی‌اکسیدان معروف هستند که نقش آنتی‌اکسیدانی و نیز نقش کلیدی در واکنش‌های متابولیک و عملکردی چشم دارند. ویتامین A : نقش بسیار مهمی ‌در سلامت چشم دارد و برای تطابق فرد به تغییر نور ضروری است و هنگام استفاده از نور چراغ، کامپیوتر، تماشای تلویزیون و انجام کارهای ظریف چشمی ‌مصرف بیشتری در بدن دارد. کمبود شدید این ویتامین منجر به اختلالاتی مانند کاهش بینایی در شب و شب‌کوری می گردد.گزروفتالمی ‌یا خشکی قرنیه، شب‌کوری، کاهش بینایی در شب و نابینایی در کودکی همگی از عوارض کمبود ویتامین A هستند و متاسفانه افراد زیادی را در کشورهای در حال توسعه دچار کرده است. آمارها نشان می‌دهد که هرساله نیم میلیون کودک در سراسر جهان کور می‌شوند که ۷۰ درصد علت آن، کمبود شدید ویتامین A در رژیم غذایی است.بررسی‌های انجام شده در کشور ما، حاکی از وجود کمبود ویتامین A به خصوص در مناطق محروم می‌باشد. بر اساس گزارشات بین‌المللی در زمینه شیوع کمبود ویتامین A در کشورهای شرق مدیترانه، ایران از نظر کمبود در حد متوسط قرار دارد.ویتامین A و پیش‌سازهای آن در مواد غذایی مانند میوه و سبزی‌هایی به رنگ زرد و نارنجی مثل هویج، زرد آلو ، انبه، شیر و لبنیات، جگر، ماهی، زرده تخم مرغ و همچنین انواع سبزی‌‌های برگ سبز یافت می‌شود.این ویتامین همچنین به عنوان یک آنتی‌اکسیدان قوی، از سلول‌های بدن از جمله سلول‌های چشمی‌ در مقابل آسیب‌ رادیکال‌های آزاد که هر روز سلول‌ها را تهدید می‌کنند، محافظت می‌کند. ویتامین‌های گروه B : ‌اعمال مختلفی به عهده دارند؛ از جمله در شکل‌گیری گلبول‌های قرمز و رساندن اکسیژن به سراسر بدن نقش دارند. ویتامین B1 (تیامین): در عملکرد سریع ماهیچه چشمی ‌و تعادل در حرکات چشم نقش دارد. افراد الکلی علایم کمبود شدید این ویتامین را نشان می‌دهند. در سالمندان نیز کمبود ویتامین B1 دیده می‌شود. منابع سرشار این ویتامین: سبزی‌ها، مخمر و نوشیدنی‌های تخمیری(ماءالشعیر) ، گوشت و مرغ و ماهی، جگر، تخم مرغ، غلات سبوس دار و موز هستند. ویتامین B2 (ریبوفلاوین): در تنظیم سیستم بینایی چشم و ایجاد تعادل و حساسیت بینایی در چشم نقش دارد. در افراد دیابتی دفع ادراری این ویتامین افزایش یافته و در نتیجه میزان نیاز به‌ این ویتامین بیشتر خواهد بود. برخی داروها مانند کلروپرومازین و باربیتورات‌ها میزان نیاز به ویتامین B2 را افزایش می دهند. کمبود آن در موارد اولیه عوارضی چون سوزش چشم، ترس از نور، ریزش اشک و همچنین احتمال سریع ‌تر ابتلا به آب مروارید را موجب می‌شود. این ویتامین نیز در غذاهایی مانند: شیر و لبنیات، گوشت‌های بدون چربی، جگر، سبزی‌ها، میوه‌ها، غلات سبوس دار یافت می‌شود. ویتامین C : این ویتامین که عملکرد ضد پیری دارد، در سلامت استخوان‌ها و بافت‌های بدن نقش دارد. همچنین موجب سلامت دهان و لثه‌ها، خونسازی و جریان خون مناسب در بدن به ویژه در چشم‌ها می‌شود. تحقیقات نشان داده است، افرادی که در سنین بالا دارای عدسی چشمی ‌سالم و شفاف بوده‌اند، در طول زندگی از مقادیر کافی ویتامین C استفاده ‌کرده‌اند. ویتامین C در سبزیجات و میوه های تازه و بیشتر در مرکبات (پرتقال، گریپ فروت ، انواع لیمو و نارنگی)، کیوی ، انواع توت ، گوجه فرنگی ، فلفل دلمه ای، هندوانه ، طالبی ، توت فرنگی ، سیب زمینی و سبزیجات برگ سبز مثل کلم بروکلی موجود است. ویتامین E : در دفاع بدن و شکل‌گیری گلبول‌های قرمز نقش دارد و کمبود آن به اختلالات ته‌چشم از جمله تخریب نقطه زرد چشم و بیماری تخریب ماکولا (از بین رفتن سلول های ناحیه مرکز بینایی که در سنین بالا اتفاق می افتد و سبب کاهش متوسط تا شدید بینایی می گردد) می‌انجامد. روغن‌های گیاهی مثل روغن بادام زمینی ، سویا، ذرت، گلرنگ (کانولا)، آفتابگردان و جوانه‌گندم مهم‌ترین منابع غذایی ویتامین E به ‌شمار می‌روند. سایر منابع شامل: دانه‌های روغنی، بذرها، غلات کامل(سبوس‌دار) و سبزی‌های برگ سبز است. البته درمان های پزشکی و اگر پزشک عینک داده است ،فراموش نشود.

بررسی ها نشان داده اند که میزان ویتامین A موجود در یک هویج متوسط دو برابر مقدار توصیه شده در روز است ، پس مصرف این سبزی واقعاً برای تقویت چشم مؤثر است. اگر شما هویج دوست ندارید نگران نباشید. مواد غذایی زیاد دیگری وجود دارند که حاوی مقدار زیادی ویتامین A و دیگر مواد لازم برای سلامت چشم هستند. در این مقاله سعی کرده ایم ویتامین ها و دیگر ترکیبات مفید برای سلامتی چشم و مواد غذایی حاوی آنها را معرفی کنیم. 1- آنتی اکسیدان ها آنتی اکسیدان ها مولکول هایی هستند که با خنثی کردن " رادیکال های آزاد " مانع اثر مخرب آنها بر سلول های بدن می شوند. رادیکال های آزاد ترکیباتی هستند که بر اثر واکنش های شیمیایی در داخل بدن تولید می شوند. تحقیقات نشان داده است که بعضی از آنتی کسیدان ها خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های چشم مثل کاتاراکت ( آب مروارید ) را کاهش می دهند. الف ) ویتامین A و کاروتنوئیدها ویتامین A آنتی اکسیدانی است که در مواد غذایی حیوانی مثل شیر و لبنیات، جگر ، تخم مرغ ، کره و مواد غذایی گیاهی حاوی کاروتنوئیدها وجود دارد. کاروتنوئیدها رنگدانه های قرمز و زردی هستند که در گیاهان و حیوانات وجود دارند. این مواد به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و همچنین انواع خاصی از آنها ( که بیشتر بتا-کاروتن است) به ویتامین A تبدیل می شوند. بعضی از کاروتنوئیدهای دیگر نظیر لوتئین و زیگزانتین نیز مفید هستند. ویتامین A مانع شب کوری می شود. کمبود ویتامین که سبب شب کوری شده باشد، در صورت عدم درمان می تواند سبب گزروفتالمی ( خشکی چشم )، زخم های قرنیه و تورم پلک ها شود. خشکی چشم نیز در صورت عدم درمان می تواند سبب کوری شود. بد نیست بدانید که کمبود ویتامین A یکی از علل اصلی کوری در کشورهای در حال توسعه است. تحقیقات همچنین نشان داده است که ویتامین A مانع شکل گیری کاتاراکت شده است. میزان لازم ویتامین A برای مردان بالاتر از 11 سال 1000RE1 و در زنان بالای 11 سال 800RE است. RE یا RETINAL EQUIVALENT ؛ واحد اندازه گیری ویتامین A و به معنای " معادل رتینول " است. ویتامین A با واحد بین المللی (INTERNATIONAL UNIT) نیز سنجیده می شود. در مواد غذایی با منشاء گیاهی هر RE معادل 10 واحد بین المللی و در مواد غذایی با منشاء حیوانی هر RE معادل 3.3 واحد بین المللی است. افراد سیگاری و افرادی که الکل مصرف می کنند، باید ویتامین A بیشتری دریافت کنند، زیرا توتون مانع جذب ویتامین A می شود. الکل نیز ذخیره ویتامین A بدن را از بین می برد. در عین حال باید مراقب قرص های ویتامین حاوی بتا- کاروتن نیز بود. مطالعات نشان داده اند که این قرص ها شیوع سرطان ریه را در افراد سیگاری بالا می برند. در این موارد بهتر است ویتامین A لازم از طریق مواد خوارکی تأمین شود. جدول زیر مواد غذایی غنی از ویتامین A و مقدار این ویتامین را در آنها نشان می دهد: ماده غذایی RE در 100 گرم RE در مصرف معمول روغن کبد ماهی 30,003 4,080 (یک قاشق غذاخوری) جگر سیاه 10,503 11,868 (113 گرم) جگر مرغ 6,165 1,973 (1 عدد) هویج 2,813 2,025 (1 عدد) سیب زمینی شیرین (نوع خاصی از سیب زمینی) 2,006 2,668 (1 عدد) کلم 890 596 (یک فنجان، خرد شده) کدو 870 1,092 (یک فنجان، خرد شده) فلفل دلمه ای قرمز 570 849 (یک فنجان، خرد شده) انبه 389 806 (1 عدد) طالبی 322 515 (یک فنجان، خرد شده) مقادیر بالا در مورد مواد غذایی خام صدق می کند. پختن مواد غذایی محتوای ویتامینی آن را تغییر می دهد، زیرا گرما سبب تخریب ویتامین A و بتا- کاروتن موجود در مواد غذایی می شود. همچنین، در صورتی که از مواد غذایی تازه استفاده نمی کنید ، مواد یخ زده بهتر از مواد کنسرو شده هستند. ب ) لوتیئین و گزانتین لوتیئین و گزانتین رنگدانه ها ی گیاهی زرد رنگ هستند. مطالعات مختلف نشان داده اند لوتئین و گزانتین ممکن است در کاهش خطر ابتلا به کاتاراکت مؤثر باشند. لوتئین و گزانتین ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. این دو ماده اغلب همراه با یکدیگر در سبزیجات و میوه جات یافت شده و بدن می تواند لوتئین را به گزانتین تبدیل کند. در حال حاضر مقدار مصرف روزانه ای این دو ماده مشخص نشده است ولی بهتر است روزانه کمی مصرف شوند زیرا بدن نمی تواند این دو ماده را بسازد. بهترین منبع تأمین این مواد، سبزیجات سبز و پربرگ بویژه اسفناج است. کلم و سبزیجات سبز رنگ نیز منابع خوبی هستند. لوتئین و گزانتین را می توان در سبزیجات و میوه جات زرد و نارنجی رنگ نظیر ذرت نیز یافت. سبزیجات پخته مقادیر بیشتری لوتئین دارند، زیرا پختن سبب شکسته شدن دیواره سلول ها و آزاد شدن لوتئین می شود. ج ) ویتامین C و بیوفلاونوئیدها (BIOFLAVONOIDS) هر چند که این مطلب با ویتامین A شروع شد، ولی این ویتامین تنها ماده غذایی مفید برای چشم نیست. یکی دیگر از مواد بسیار مفید برای بینایی ویتامین C است. بیوفلاونوئید ها نیز مواد آنتی اکسیدانی هستند که علاوه بر کمک به اثر گذاری ویتامین C ، خود نیز فوایدی دارد. مطالعات نشان داده اند که مقادیر بالای ویتامین C می تواند باعث کاهش خطر ابتلا به کاتاراکت شود. همچنین می تواند با کاهش فشار چشم ، مانع گلوکوم ( آب سیاه ) شده و یا بیماری را در مبتلایان تسکین دهد. میزان نیاز روزانه به ویتامین C 60 میلی گرم در روز است. نکته قابل توجه این است که این مقدار باید به صورت روزانه مصرف شود، زیرا بدن انسان نه تنها قادر به ساخت این ویتامین نیست، حتی نمی تواند آن را برای مدت طولانی ذخیره کند. افراد سیگاری ، کسانی که الکل مصرف می کنند و مبتلایان به دیابت باید مقادیر بیشتری مصرف کنند. مرکبات مثل پرتقال و لیمو ، فلفل دلمه ای، کیوی ، گوجه فرنگی ، توت فرنگی ، سیب زمینی و سبزیجات سبز و پر برگ منابع غنی ویتامین C هستند. جدول زیر مواد غذایی غنی از ویتامین C و مقدار این ویتامین را در آنها نشان می دهد: ماده غذایی میلی گرم در 100 گرم میلی گرم در مصرف معمول فلفل دلمه ای قرمز 190 283 (یک فنجان، خرد شده) کلم 120 80 (یک فنجان، خرد شده) کلم بروکلی 93 82 (یک فنجان، خرد شده) فلفل دلمه ای سبز 89 133 (یک فنجان، خرد شده) توت فرنگی 57 86 (یک فنجان، نصف شده) پرتقال 53 70 (1 عدد) طالبی 42 68 (یک فنجان، خرد شده) گریپ فروت 34 44 (نصف گریپ فروت) انبه 28 57 (1 عدد) تمشک 25 (یک فنجان) مقادیر بالا در مورد مواد خام صدق می کند. پختن مواد غذایی این مقادیر را تغییر می دهد، زیرا گرما سبب کاهش ویتامین C موجود در مواد غذایی می شود. نور نیز سبب تخریب ویتامین C می شود. از این رو بهتر است مثلا آب پرتقال در بسته بندی های پلاستیکی یا مقوایی خریداری شود تا شیشه های شفاف. همچنین، مواد غذایی تازه ، ویتامین C بیشتری دارند تا مواد غذایی یخ زده یا کنسرو شده. مواد غذایی مفید برای تقویت چشم و بینایی (2) د ) ویتامین E و مواد معدنی ویتامین E نیز یکی از آنتی اکسیدان های قوی می باشد. مطالعات زیادی نشان داده که ویتامین E به پیشگیری از کاتاراکت می کند . مقدار توصیه شده ویتامین E در مردان بالای 11 سال 10 میلی گرم و در زنان بالای 11 سال 8 میلی گرم در روز است. سیگار کشیدن نیاز به ویتامین E را نیز زیاد می کند. بهترین منبع ویتامین E آجیل و روغن های گیاهی است. جدول زیر مواد غذایی غنی از ویتامین E و مقدار این ویتامین را در آنها نشان می دهد: ماده غذایی میلی گرم در 100 گرم میلی گرم در مصرف معمول تخمه آفتاب گردان 50 36 (نصف فنجان) بادام 24 17 (نصف فنجان) فندق 24 16 (نصف فنجان) بادام زمینی 9 7 (نصف فنجان) انبه 1 2 (1 عدد) چشم برای سلامتی خود به بعضی از مواد معدنی نیز نیاز دارد. برای مثال سلنیوم به جذب ویتامین E و ساخته شدن آنتی اکسیدان ها در بدن کمک می کند. غذاهای دریایی از جمله مواد غذایی حاوی مقادیر زیاد سلنیوم هستند. روی نیز به جذب ویتامین A کمک کرده و همچنین بخشی از یک آنزیم است که تعداد رادیکال های آزاد را کم می کند. مطالعات نشان داده اند که روی، چشم را در برابر شب کوری محافظت می کند. روی در غذاهای دریایی، جوانه گندم و آجیل یافت می شود. 2- اسیدهای چرب ضروری بسیاری از مردم نمی توانند باور کنند که چربی ها نیز برای سلامتی لازم هستند. اسیدهای چرب در واقع زیر بنای چربی ها هستند و بعضی از آنها از این جهت " ضروری " خوانده می شوند که بدن نمی تواند آنها را بسازد و باید حتماً از طریق مواد غذایی تأمین شوند. اسیدهای چرب ضروری شامل چربی های اشباع نشده اُمگا-3 و اُمگا-6 هستند اُمگا-3 اصلی، آلفا-لینولنیک اسید است و مشتقات شامل ایکوزاپنتانوئیک اسید (EICOSAPENTAEONIC ACID)، داکوزاهگزانوئیک اسید (DACOSAHEXAENOIC ACID) و چند ترکیب دیگر است. اُمگا-6 اصلی نیز لینولئیک اسید است که مشتقات آن تاثیری در سلامت چشم و بینایی ندارند. اسیدهای چرب ضروری در تکامل بینایی در نوزادان نقش دارند. کمبود این مواد ( به ویژه اُمگا-3 ) در بزرگسالان ممکن است سبب کاهش دید شود. مطالعات نشان داده که کمبود طولانی مدت ممکن است سبب تخریب شبکیه شود. بدن هر دو نوع اسید های چرب ضروری را به پروستاگلاندین ها تبدیل می کند که یکی از اثرات آنها کمک به خروج مایع چشم و تنظیم فشار داخل چشم است. مقدار توصیه شده مصرف اسیدهای چرب ضروری برای اُمگا-3، 65/0 گرم و برای اُمگا-6، 44/4 گرم است، ولی بسیاری از محققین نسبت مصرف اُمگا-6 به اُمگا-3 را مهم می دانند. مقدار مناسب این نسبت 1 به 1 تا 4 به 1 است، در حالیکه در بیشتر رژیم های غذایی این نسبت بسیار بیشتر از این است. بنابراین مقدار مصرف اُمگا-6 در مقایسه با اُمگا-3 در بسیاری از رژیم های غذایی باید کاهش یابد. بهترین منبع تأمین اُمگا-3 ماهی است و مقدار توصیه شده مصرف دو بار در هفته است. نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که روغن ماهی رادیکال های آزاد تولید می کند ، به همین دلیل کسانی که زیاد ماهی یا روغن ماهی مصرف می کنند، باید به میزان کافی آنتی اکسیدان به ویژه ویتامین E مصرف کنند. نکته قابل توجه دیگر این است که بیشتر اُمگا-6 مصرفی از روغن نباتی حاصل می شود، به همین دلیل استفاده از روغن مایع می تواند میزان اُمگا-6 مصرفی را تا حد زیادی کاهش دهد. تحقیقات نشان داده است که آنتی اکسیدان ها خطر ابتلا به کاتاراکت را کاهش می دهند. بعضی از آنتی اکسیدان ها فواید دیگری نیز دارند. بطور مثال ویتامین A چشم را در برابر کوری محافظت کرده و ویتامین C ممکن است در جلوگیری یا تسکین گلوکوم نقش داشته باشد. همچنین اسید های چرب ضروری علائم خشکی چشم را کاهش داده و از چشم محافظت می کنند. مواد غذایی زیر برای داشتن چشمی سالم توصیه می شوند: ویتامین A : روغن کبد ماهی ، جگر، هویج لوتئین و گزانتین : اسفناج، کلم ویتامین C: فلفل دلمه ای ، کلم ، توت فرنگی ، پرتقال بیوفلاونوئیدها : مرکبات، انگور ویتامین E : تخمه آفتاب گردان، بادام ، فندق سلنیوم : آجیل، غذاهای دریایی روی : جوانه گندم ، آجیل اسیدهای چرب ضروری : ماهی بطور کلی شما باید مقادیر زیادی سبزیجات سبز و پر برگ و هفته ای دو بار ماهی مصرف کنید تا چشمی سالم داشته باشید.

اگر حالت چشم در خانواده نیز وجود دارد طبیعی و وراثتی می باشد؛ با ترک استمنا به مرور زمان بهبود پیدا میکند. راه درمانی جز موارد ذکر شده قبلی ندارد.

وقتی چشم های خود را باز می کنید، یک تصویر واضح و تک از هر چیزی را می بینید. این روند خودکار بستگی به هماهنگی بخش های مختلف دستگاه بینایی (چشم) دارد. این بخش ها بایستی با یکدیگر کار کنند تا بتوانید تصویر مناسبی را از اجسام ببینید و عبارتند از: 1- قرنیه: بخش شفاف جلوی چشم است که باعث تمرکز نور وارده به چشم می شود. 2- عدسی چشم که پشت مردمک است و نور متمرکز را به سمت شبکیه هدایت می کند. 3- عضلات چشم که باعث حرکت چشم می شوند. 4- اعصاب چشم که پیام های بینایی را از چشم ها به مغز می برند. 5- مغز که اطلاعات بینایی چشم ها را پردازش می کند. وجود مشکل در هر یک از قسمت های دستگاه بینایی منجر به دوبینی چشم می شود. دو بینی مسئله ای غیرعادی است و بایستی سریعا به چشم پزشک مراجعه کرد. بیماری میاستنی گراویس از تحریک عضلات توسط اعصاب سر جلوگیری می کند. اولین علائم این بیماری شامل دوبینی چشم و افتادگی پلک ها است 1- مشکلات قرنیه چشم مشکلات قرنیه اغلب باعث دوبینی یکی از چشم ها می شود. بستن (پوشاندن) چشم مبتلا به دوبینی، باعث برطرف شدن مشکل می شود. سطح غیرطبیعی چشم (قرنیه غیرطبیعی)، نور وارده را می شکند و باعث دوبینی می شود. علل آسیب قرنیه عبارتند از: - عفونت قرنیه مثل بیماری زونا که قرنیه را بدشکل و خمیده می کند. - زخم قرنیه که سطح قرنیه را تغییر داده و تصاویر ناموزون ایجاد می کند. - خشکی قرنیه که باعث دوبینی می شود. 2- مشکلات عدسی چشم آب مروارید (کاتاراکت) شایع ترین بیماری عدسی چشم است که باعث دوبینی می شود. اگر هر دو چشم مبتلا به آب مروارید باشند، تصاویر دیده شده توسط دو چشم بدشکل می شوند. آب مروارید اغلب با یک جراحی جزئی درمان می شود. بیماری میاستنی گراویس 3- مشکلات عضلات چشم اگر یک عضله در یک چشم ضعیف شود و خوب کار نکند، چشم نمی تواند به راحتی حرکت کند و باعث دوبینی می شود. علل مشکلات عضلات چشم عبارتند از : - بیماری میاستنی گراویس که یک بیماری خودایمنی است. این بیماری از تحریک عضلات توسط اعصاب سر جلوگیری می کند. اولین علائم این بیماری شامل دوبینی چشم و افتادگی پلک ها (پتوز) است (تصویر کناری). - بیماری گریوز که یک اختلال مربوط به غده تیروئید است و عضلات چشم را تحت تأثیر قرار می دهد. در مشکل دوبینی عمودی، یک تصویر بالای یک تصویر دیگر دیده می شود. 4- مشکلات اعصاب چشم بیماری های مختلفی باعث آسیب اعصابی می شوند که عضلات چشم را کنترل می کنند و در نتیجه باعث دوبینی می شوند: - بیماری ام اس (MS) که اعصاب مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار می دهد. اگر اعصابی که چشم را کنترل می کنند، آسیب ببیند، باعث دوبینی می شود. - سندرم گیلن باره که یک اختلال عصبی است و باعث ضعف پیشرونده می شود. گاهی اوقات اولین علامت این بیماری در چشم ها رخ می دهد و باعث دوبینی می شود. - بیماری دیابت کنترل نشده که باعث آسیب اعصاب در یکی از چشم ها می شود و باعث ضعیف شدن و دوبینی چشم می گردد. 5- مشکلات مغزی اعصاب کنترل کننده چشم به طور مستقیم با مغز در ارتباط هستند. پردازش اطلاعات بینایی در مغز صورت می گیرد. مشکلات مغزی که باعث دوبینی می شوند عبارتند از: - سکته مغزی - آنوریسم مغزی - افزایش فشار داخل مغز در اثر حادثه، خونریزی و عفونت - تومور مغزی - سردرد میگرنی علائم دوبینی چشم دوبینی چشم می تواند به تنهایی و بدون علامت دیگری اتفاق بیفتد. بسته به علت بروز دوبینی چشم، سایر علائمی که می توانند با آن همراه باشند عبارتند از: - لوچی یا چپ شدن یک و یا هر دو چشم - درد یک و یا هر دو چشم هنگام حرکت آن ها - درد اطراف چشم مثل شقیقه و یا ابروها - سردرد - تهوع - احساس ضعف در چشم ها و یا هر جای دیگر - افتادگی و پژمردگی پلک ها

قرمزی و تورم پلک که از شایع‌ترین علل مراجعه روزمره بسیاری از بیماران به مراکز درمانی است طیف وسیعی از بیماری‌های مختلف را دربرمی‌گیرد. این طیف از آلرژی مختصر پلک (که حتی بدون اقدام درمانی نیز خود به خود بهبود می‌یابد) تا سلولیت اربیت (که می‌تواند در اثر ترومبوز سینوس کاورنو و مننژیت حتی به نابینایی و مرگ منجر شود) و نیز تومورهای بدخیم گسترده است. در اغلب موارد می‌توان با معاینه دقیق پلک و ارزیابی علایم و نشانه‌ها و نیز توجه به مواجهات محیطی و شغلی بیمار به تشخیص قطعی رسید. تشخیص زودهنگام و اقدام عاجل برای درمان سلولیت اربیت (عفونت نسوج اطراف کره چشم) به ویژه در کودکان دارای اهمیت زیادی است و هر پزشکی باید در این زمینه توانا باشد. مقاله‌ای که پیش روی شماست در یادآوری علل، تشخیص افتراقی و درمان قرمزی و تورم پلک بسیار مفید است. تشخیص افتراقی قرمزی و ادم پلک گسترده است و طیفی مشتمل بر درماتوزهای خوش‌خیم و خودمحدود شونده تا تومورهای بدخیم و عفونت‌های تهدیدکننده بینایی را در بر می‌گیرد. معمولا با معاینه پلک و ارزیابی دقیق علایم و مواجهات بیمار می‌توان به تشخیص قطعی رسید. مشاهده یک پلک قرمز متورم اغلب وجود سلولیت را یادآوری می‌کند. سلولیت اربیت عفونتی شدید بوده با پروپتوز و فلج چشمی تظاهر می‌کند و به بستری و تجویز آنتی‌بیوتیک وریدی به منظور جلوگیری از تهدید بینایی نیاز دارد. وضعیت‌هایی که خطر کمتری دارند، نظیر درماتیت تماسی، درماتیت آتوپیک و بلفاریت، علل شایع‌تر قرمزی و ادم پلک هستند. این وضعیت‌های کم‌خطرتر اغلب با کورتیکواسترویید موضعی و بهداشت‌ مناسب پلک بهبود می‌یابند. تشخیص آنها براساس سرنخ‌های بالینی نظیر سیر زمانی، وجود یا عدم وجود علایم تحریکی، پوسته‌ریزی و سایر یافته‌های پوستی صورت می‌گیرد. ضایعات مجزای پلک نیز شاخص تشخیصی مهمی هستند. یافتن وزیکول، اروزیون و دلمه می‌تواند نشانه‌ای از عفونت هرپس باشد. ندول‌های خوش‌خیم و خودمحدود شونده پلک نظیر گل‌مژه(hordeolum) و شالازیون اغلب به کمپرس گرم پاسخ می‌دهند، در حالی که ضایعات بدخیم به برداشت جراحی نیاز دارند. بیماران مبتلا به قرمزی و ادم پلک اغلب در ابتدا به پزشک خانواده مراجعه می‌کنند. در بیماران مبتلا به تورم و قرمزی پلک ممکن است شک به سلولیت ایجاد شود، هرچند درماتیت عامل بسیار شایع‌تری است. تشخیص افتراقی ادم پلک گسترده است اما آگاهی درباره نمای کلیدی چندین عامل بالقوه می‌تواند به پزشکان برای تشخیص این وضعیت‌ها کمک کند در بیمار مبتلا به ادم پلک باید توجه ویژه به دید، مواجهات و سایر عوامل در تاریخچه وی معطوف گردد ● درماتیت تماسی درماتیت تماسی شایع‌ترین عامل التهاب پوست پلک است. پوست پلک به محرک‌ها و آلرژن‌ها بسیار حساس است زیرا ضخامت اندکی دارد و در معرض تماس مکرر مستقیم با آلودگی‌ها از طریق انگشتان و دست با مواد شیمیایی است. پوست پلک به عنوان یکی از حساس‌ترین نقاط بدن، ممکن است اولین یا تنها منطقه‌ای باشد که نشانه‌های درماتیت تماسی را بروز می‌دهد، در حالی که سایر نقاط بدن در صورت مواجهه با عامل مشابه سالم باقی می‌مانند. درماتیت تماسی را می‌توان به انواع آلرژیک و تحریکی تقسیم‌بندی نمود. تابلوی تظاهرات این انواع اغلب به راحتی قابل افتراق نیست اما بیماران مبتلا به درماتیت تماسی تحریکی نسبت به مبتلایان به درماتیت تماسی آلرژیک که به طور مشخص از خارش شکایت دارند، بیشتر با سوزش و تیرکشیدن مراجعه می‌کنند. ▪ اتیولوژی درماتیت تماسی پلک در درماتیت تماسی آلرژیک با واسطه واکنش افزایش بیش حساسیتی نوع IV و در درماتیت تماسی تحریکی با واسطه اثر توکسیک (سمی) مستقیم رخ می‌دهد. در اغلب موارد عامل آن استعمال مواد بر روی موها، ناخن یا صورت است تا استعمال مستقیم بر روی پلک‌ها. ▪ تشخیص باید درباره مواجهه با عوامل شناخته‌شده‌ای که درماتیت تماسی پلک ایجاد می‌کنند شرح حال دقیق گرفته شود. باید درباره شغل بیمار، تفریحات و مصرف مواد آرایشی (از جمله مواد آرایشی غیرچشمی، محصولات جدید به کار رفته و محصولاتی که سابقا استفاده شده است، زیرا تغییر در فرمول آرایشی شایع است) پرسش شود. بیماران دچار درماتیت تماسی تحریکی ممکن است از خارش، سوزش یا تیرکشیدن پلک‌ها و نواحی اطراف چشم با یا بدون درگیری صورت و دست‌ها شکایت داشته باشند. معاینه فیزیکی ممکن است نشان‌دهنده ترکیبی از قرمزی، ادم و وزیکول در بیماران مبتلا به درماتیت حاد یا پوسته‌ریزی پوست در مواردی که التهاب چندین هفته به طول انجامیده است، باشد (شکل‌۲). اگر پس از گرفتن شرح حال و انجام معاینه فیزیکی عامل مسبب شناسایی نشد، ارجاع بیمار به متخصص پوست یا آلرژی برای انجام آزمون برچسب پوستی (test hctap) می‌تواند آلرژن مخفی را شناسایی کند. ▪ درمان درمان درماتیت تماسی اجتناب از عامل ایجادکننده است. بیمار باید فهرستی از آلرژن‌ها یا محرک‌های شایع را تهیه و به وی توصیه شود برچسب تمامی محصولات را با دقت مطالعه کند. درماتیت تماسی آلرژیک حاد پوست پلک را می‌توان با دوز کم استرویید موضعی ۲ بار در روز به مدت ۱۰-۵ روز درمان کرد. استفاده طولانی‌مدت از این داروها بر روی پلک ممکن است به آتروفی پوست، گلوکوم یا کاتاراکت منجر شود؛ بنابراین، استفاده از ضعیف‌ترین ترکیب موجود و در کوتاه‌ترین زمان لازم برای از بین بردن بثورات حایز اهمیت است. هرچند درماتیت‌های تماسی آلرژیک از نوع تاخیری با مکانیسم آزادسازی هیستامین از ماست‌سل‌ها عمل نمی‌کنند، ممکن است آنتی‌هیستامین‌های خوراکی به علت اثرات ضد خارش و تسکین ‌دهندگی سبب بهبود علایم شوند. در بیماران مبتلا به درماتیت تحریکی ممکن است استفاده از کمپرس سرد و سپس استعمال نرم‌کننده‌ها مفید باشد. استفاده از استرویید موضعی برای درماتیت تماسی تحریکی موثر نیست (حداقل در یک مطالعه چنین بوده است). با این حال، در عمل اغلب از استروییدها استفاده می‌شود زیرا افتراق درماتیت تماسی تحریکی و آلرژیک ممکن است دشوار باشد. ● درماتیت آتوپیک درماتیت آتوپیک، وضعیت پوستی مزمن و عودکننده‌ای است که توزیع آن وابسته به سن است. در ایالات متحده آمریکا، ۲۰%-۱۰% از کودکان و ۳%-۱% از بزرگسالان به آن مبتلا بوده و تقریبا در ۱۵% از موارد درگیری پلک رخ می‌دهد. ▪ اتیولوژی تصور می‌شود اتیولوژی درماتیت آتوپیک ترکیب پیچیده‌ای از تداخلات ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک را در بر می‌گیرد. غالبا یک الگوی توارث قوی خانوادگی وجود دارد. تغییر کارکرد سلول T به صورت تشدید فعالیت T یاریگر۲(۲hT) مشاهده می‌شود. عوامل تشدید یا ایجادکننده عبارتند از آلرژن‌های موجود در هوا، مواد شیمیایی، غذاها و استرس روحی. کارکرد سدپوستی‌ نیز در بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک کاهش یافته و آنها را به چنین آلرژن‌ها و محرک‌هایی حساس می‌سازد. ▪ تشخیص درماتیت آتوپیک با درگیری پلک ممکن است با خارش، ادم، اریتم (قرمزی)، لیکنیفیکاسیون (هیپرپیگمانته شدن و افزایش ضخامت پوست)، شقاق یا پوسته‌ریزی ظریف پلک تظاهر کند. به طور تیپیک ادم و قرمزی پلک در درماتیت آتوپیک کمتر از درماتیت تماسی است و لیکنیفیکاسیون و پوسته‌ریزی ظریف، نمای غالب است (شکل ۳). با این حال، در برخی موارد ممکن است افتراق آن از درماتیت تماسی دشوار باشد. در این موارد، می‌توان با شناسایی سایر تابلوهای درماتیت آتوپیک نظیر توزیع ضایعات در مناطق فلکسور (چین‌های بدن) در بزرگسالان و کودکان بزرگ‌تر و سابقه خانوادگی آسم، رینیت و درماتیت آتوپیک، تشخیص را مطرح نمود. تابلوی درماتیت آتوپیک ممکن است با وقوع عفونت یا درماتیت تماسی پیچیده شود و تشخیص دشوارتر گردد. شک به این عوارض باید در بیمارانی که دچار التهاب جدید یا حاد پلک در زمینه درماتیت آتوپیک به خوبی کنترل شده می‌گردند، ایجاد شود. ▪ درمان درمان عبارتست از ـ آنتی‌هیستامین‌های خوراکی ـ مرطوب‌کننده‌ها ـ کورتیکواسترویید با دوز کم و به مدت کوتاه. می‌توان از داروهای موضعی تعدیل کننده ایمنی نظیر تاکرولیموس ‌ و پیمکرولیموس(Pimecrolimus)‌ در موارد مقاوم استفاده کرد. استفاده از این عوامل بر روی پلک‌ها و صورت بدون خطر است اما از آنجا که در مطالعات حیوانی و گزارش‌های انسانی با انواع متعددی از سرطان‌ها همراه بود‌ه‌اند باید به عنوان درمان خط دوم به کار گرفته شوند. ● بلفاریت بلفاریت، التهاب مزمن و شایع حاشیه پلک است. می‌توان آن را براساس منطقه آناتومیک درگیر طبقه‌بندی نمود: بلفاریت قدامی قاعده مژه‌ها را درگیر می‌کند، در حالی که بلفاریت خلفی دهانه غدد میبومین را گرفتار می‌کند. بلفاریت اغلب با بیماری‌های دیگری همچون روزاسه، درماتیت سبور‌ییک و کراتوکونژونکتیویت سیکا همراه است. ▪ اتیولوژی اتیولوژی دقیق بلفاریت ناشناخته است. بلفاریت قدامی اغلب با عفونت استافیلوکوکی یا سبوره مرتبط است، در حالی که بلفاریت خلفی عموما از اختلال کارکرد غدد میبومین ناشی می‌شود. ▪ تشخیص در بیماران مبتلا به بلفاریت، لبه‌های پلک قرمز و مختصری متورم است. وجود پوسته‌های نرم، چرب و زرد یا ندرتا پوسته‌های شکننده اطراف مژه‌ها، بلفاریت را از سایر علل التهاب پلک افتراق می‌دهد. بیماران اغلب ممکن است دچار خارش، علایم تحریکی و سوزش باشند. کشت لبه پلک در بیماران مبتلا به بلفاریت قدامی راجعه و آنهایی که به درمان پاسخ نمی‌دهند اندیکاسیون دارد. در موارد مقاوم ممکن است انجام بیوپسی برای کنارگذاشتن کارسینوم ضروری باشد. ▪ درمان بهداشت پلک اساس درمان است. کمپرس گرم و به دنبال آن ماساژ آرام برای تخلیه ترشحات میبومین توصیه می‌شود. شستشوی پلک با شامپو بچه رقیق شده یا شستشودهنده‌‌های پلک باعث بهبود بیشتر می‌گردد. برای بیماران مبتلا به بلفاریت استافیلوکوکی، استفاده از آنتی‌بیوتیک موضعی در هنگام شب به مدت یک هفته یا بیشتر می‌تواند بهبود را تسریع بخشد. در بیماران مبتلا به اختلال کارکرد غدد میبومین می‌توان تتراسیکلین خوراکی تجویز کرد. درمان کوتاه‌مدت با دوز کم کورتیکواستروییدهای موضعی نیز به کار برده می‌شود. از آنجا که بلفاریت ممکن است به عوارضی نظیر ریزش مژه‌ها(madarosis)، تریکیازیس (مژه‌هایی که مسیرشان منحرف شده است) و اسکار قرنیه منجر شود، بیمارانی که بیماری مقاوم دارند باید به چشم‌پزشک ارجاع شوند. ● سلولیت اربیت و پره‌سپتال سلولیت پره‌سپتال و سلولیت اربیت، عفونت‌های پلک یا بافت اربیت هستند که با قرمزی و تورم پلک تظاهر می‌کنند. هرچند این وضعیت‌ها در مقایسه با درماتیت تماسی و درماتیت آتوپیک از علل کمتر شایع تورم پلک به شمار می‌روند، شناخت و درمان فوری به منظور پیشگیری از نابینایی و سایر عوارض جدی، نظیر مننژیت و ترومبوز سینوس کاورنو حیاتی است. شناخت آناتومی پلک در افتراق سلولیت اربیت از سلولیت پره‌سپتال حایز اهمیت است. دیواره (سپتوم) اربیت غلافی از بافت همبند است که از استخوان‌های اربیت به لبه‌های پلک فوقانی و تحتانی کشیده می‌شود. این دیواره به صورت یک سد در برابر عفونت‌های عمقی ساختمان‌های اربیت عمل می‌کند (شکل ۴). به عفونت‌ بافت‌های سطحی‌تر از سپتوم اربیت سلولیت پره‌سپتال اطلاق می‌شود، در حالی که عفونت‌های عمقی‌تر از سپتوم اربیت، سلولیت اربیت تلقی می‌شوند. افتراق بین این وضعیت‌ها برای درمان مناسب حایز اهمیت است. سلولیت پره‌سپتال و سلولیت اربیت در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است. ▪ اتیولوژی سلولیت پره‌سپتال از گسترش مجاورتی عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، ترومای موضعی پوست، آبسه، گزش حشرات یا زرد زخم ناشی می‌شود. عامل ۸۰%-۶۰% از موارد سلولیت اربیت، سینوزیت است. جراحی، تروما یا عوارض ناشی از سلولیت پره‌سپتال یا داکریوسیستیت نیز ممکن است به سلولیت اربیت منجر شود. پاتوژن‌هایی که مسوول اغلب موارد سلولیت پره‌سپتال و اربیت هستند عبارتند از: هموفیلوس آنفلوآنزا گونه‌های استافیلوکوک و گونه‌های استرپتوکوک. ایزوله‌های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین موجود در جامعه (MRSA)‌ در سلولیت پره‌سپتال و اربیت رو به فزونی است. ▪ تشخیص سلولیت پره‌سپتال و اربیت باید از سایر بیماری‌هایی که ممکن است به صورت مشابه تظاهر کنند نظیر تروما، بدخیمی، درماتیت تماسی و واکنش‌های آلرژیک افتراق داده شوند. سابقه سینوزیت، تب، بی‌حالی، ضربه موضعی، زردزخم یا جراحی ممکن است در افتراق سلولیت از سایر علل کمک‌کننده باشد. معاینه فیزیکی کلید افتراق سلولیت پره‌سپتال از سلولیت اربیت است. هرچند هر دو وضعیت ممکن است با تورم و قرمزی پلک تظاهر کنند، سلولیت اربیت با نشانه‌ها و علایم دیگری نظیر پروپتوز (بیرون‌زدگی چشم)، کاهش حدت بینایی، درد همراه با حرکات چشم، محدودیت حرکات عضلات خارجی چشم و نقص‌آوران مردمک (یعنی اختلال در تحریک نوری ورودی به سیستم حرکتی مردمک که در این حالت در صورتی که نور به چشم آسیب‌دیده بتابد در مقایسه با زمانی که نور به چشم سالم یا غیر آسیب دیده بتابد کاهش انقباض هر دو مردمک به طور قرینه دیده می‌شود)، تظاهر می‌کند. در بیماران مشکوک به سلولیت اربیت، باید سی‌تی‌اسکن‌ با ماده حاجب برای ارزیابی وسعت عفونت و مشاهده آبسه پریوست درخواست شود. سایر آزمون‌‌های لازم شامل شمارش گویچه سفید خون، کشت ملتحمه و کشت خون است. ▪ درمان سلولیت پره‌سپتال خفیف در کودکان و بزرگسالان اغلب به صورت سرپایی و با تجویز آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی وسیع‌الطیف (مثلا، دیکلوگزاسیلین ، آموکسی‌سیلین / کلاوولانات) و پیگیری با فواصل نزدیک درمان می‌شود. سلولیت پره‌سپتال در کودکان کم‌سن‌تر از ۴ سال به بستری در بیمارستان و تجویز آنتی‌بیوتیک وریدی نیاز دارد. اگر پس از معاینه یا تصویربرداری با سی‌تی‌اسکن شک به سلولیت اربیت ایجاد شد، ارجاع به یک چشم‌پزشک یا متخصص گوش و حلق و بینی ضروری است. تمامی بیماران مبتلا به سلولیت اربیت به نظارت در بیمارستان و تجویز آنتی‌بیوتیک‌های وریدی وسیع‌الطیف (نظیر آمپی‌سیلین / سولباکتام، سفالوسپورین نسل دوم یا سوم) نیاز دارند. با افزایش شیوع استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) در جامعه، ممکن است به رژیم‌های درمانی تجربی(ciripme) جایگزین نیاز باشد. این درمان‌ها عبارتند از کلیندامایسین، کوتریموکسازول، دوکسی سیکلین و مینوسیکلین. بیماران مبتلا به سلولیت اربیت ناشی از MRSA خارج بیمارستانی(deriuqa-ytinummoc) ممکن است به درمان وریدی با وانکومایسین، لینزولید ‌ یا داپتومایسین‌ نیاز داشته باشند. ● سایر علل بالقوه آنژیوادم آنژیوادم به تورم عمقی زیاد با واسطه واکنش بیش حساسیتی نوع I اطلاق می‌شود که توسط حلزون صدف‌دار، داروها یا سایر آلرژن‌ها به وجود می‌آید. این وضعیت ممکن است با تورم پلک‌ها همانند سلولیت تظاهر کند؛ با این حال، در اغلب موارد دو طرفه است و با تورم همزمان در سایر مناطق قابل اتساع بدن، به ویژه سایر ساختمان‌های صورت و اندام‌ها همراه است. در سلولیت، رنگ پوست به بنفش متمایل است و با درد بیشتری همراه است. آنژیوادم اغلب خود محدود است، اما در صورت درگیری دستگاه تنفسی فوقانی، اقدام طبی فوری ضروی است. ▪ گل‌مژه خارجی، داخلی و شالازیون گل‌مژه خارجی، عفونت استافیلوکوکی شایع فولیکول مژه و غده زایس (seiZ)همراه با آن است. به طور تیپیک یکطرفه بوده و با تندرنس، قرمزی و تورم موضعی لبه پلک تظاهر می‌کند. گل‌مژه داخلی، عفونت استافیلوکوکی غدد میبومین است. یکطرفه بوده و با درد، تورم پلک و قرمزی بیشتری در مقایسه با گل‌مژه خارجی همراه است. شالازیون التهاب لیپوگرانولوماتوز ندولار و استریل غدد میبومین است. بدون درد بوده و قرمز نیست. درمان خط اول در تمامی این موارد عبارتست از کمپرس برای محدودکردن (لوکالیزه کردن) التهاب و درناژ خود به خودی. برای محدودکردن انتشار عفونت در گل‌مژه می‌توان آنتی‌بیوتیک موضعی تجویز کرد. در ضایعات مقاوم، ارجاع به چشم‌پزشک برای برش و درناژ ضروری است. ▪ روزاسه روزاسه، وضعیت مزمن پوستی است که بیش از همه بزرگسالان را در دهه‌های چهارم و پنجم عمر گرفتار می‌کند. معمولا با گرگرفتگی، قرمزی و تلانژکتازی صورت همراه است. برخی بیماران دچار پاپول‌ و پوستول بر روی بینی، گونه، پیشانی و چانه می‌شوند. هرچند درگیری پلک معمولا با بیماری منتشر پوست که کل صورت را گرفتار می‌کند همراه است، نشانه‌های چشمی روزاسه ممکن است ابتدا ظاهر شوند. درگیری پلک ممکن است به صورت بثورات جوش‌مانند پلک، تورم اطراف اربیت و قرمزی، تلانژکتازی لبه‌های پلک و افزایش ضخامت و نامنظمی پلک با درجات گوناگون تظاهر کند. درمان شامل بهداشت پلک، تتراسیکلین سیستمیک، مترونیدازول موضعی ‌ یا ژل آزلاییک اسید ۱۵% است. با این حال، ژل آزلاییک اسید از مترونیدازول تحریک‌کننده‌تر است و باید به بیماران توصیه شود از مصرف ژل اطراف چشم‌ها خودداری کنند. بیماران مبتلا به روزاسه شدید ممکن است دچار نئوواسکولاریزاسیون و اسکار قرنیه شوند؛ این بیماران باید به چشم‌پزشک ارجاع شوند. ▪ هرپس سیمپلکس و هرپس زوستر چشمی درگیری لبه پلک در هرپس سیمپلکس ناشایع است و با دسته‌هایی از وزیکول‌های کوچک همراه با تورم و قرمزی پلک به صورت یک طرفه تظاهر می‌کند. در برخی موارد، وزیکول‌ها بسیار مخفی هستند یا قبلا پاره شده به اروزیون تبدیل شده‌اند که در این صورت تشخیص را پیچیده می‌کنند . وزیکول‌ها به طور تیپیک دلمه بسته و بدون اسکار بهبود می‌یابند. هرپس زوستر چشمی وضعیت شایعی است که در منطقه توزیع عصب ششم ‌به صورت یک طرفه تظاهر می‌کند. بثورات ماکولوپاپولر دردناک، همراه با وزیکول، دلمه، زخم، قرمزی و تورم ظاهر می‌شوند. این وضعیت اکثر موارد در بزرگسالان سالمند رخ می‌دهد. بیماران عمدتا به سردرد، تب و بی‌حالی دچار می‌شوند. درمان با عوامل ضد ویروسی سیستمیک اندیکاسیون دارد و باید ارجاع به چشم‌پزشک برای ارزیابی عواقبی همچون بیماری قرنیه یا ایریت (التهاب عنبیه) صورت گیرد. ▪ تومورهای بدخیم کارسینوم‌ سلول بازال(BCC)، ۹۰% از تمامی تومورهای بدخیم لبه پلک را به خود اختصاص می‌دهد، در حالی که این رقم برای کارسینوم سلول سنگفرشی(SCC) ۵% است. هر دو نوع تومور به طور عمده در سالمندان، افراد با پوست روشن و شرح حال مواجهه مزمن با نور آفتاب رخ می‌دهد، ضایعات اغلب بر روی پلک تحتانی و کانتوس داخلی ایجاد می‌شوند. تظاهرات بالینی گوناگون است اما یافته شایع وجود یک ندول همراه با تلانژکتازی است که ممکن است زخمی شود. درمان انتخابی هر دو نوع تومور جراحی میکروگرافیک موس (Mohs)‌ است. کارسینوم سباسه ۵%-۱% از تومورهای بدخیم پلک را به خود اختصاص می‌دهد. کارسینوم مجزای سباسه بدون درد است و به صورت ندول‌های غیرحساس که از غدد میبومین یا زایس یا غدد سباسه کارونکل منشا می‌گیرند تظاهر می‌کند. این ضایعات ممکن است از شالازیون مزمن تقلید کنند و اغلب در پلک فوقانی و کارونکل یافت می‌شوند، این تومورها از سرطان سلول سنگفرشی و بازال مهاجم‌ترند. درمان آنها برداشت جراحی وسیع است. ▪ بیماری‌های سیستمیک بیماری‌های سیستمیک نظیر میکسدم، بیماری کلیه، نارسایی احتقانی قلب و نشانگان ورید اجوف فوقانی ممکن است با تورم اطراف اربیت تظاهر کنند. ادم منتشر یا منطقه‌ای و نیز سایر نشانه‌ها و علایم مخصوص هر یک از این بیماری‌ها نیز قاعدتا وجود دارد. «بثورات هلیوتروپ» در اطراف چشم ممکن است اولین نشانه درماتومیوزیت باشد که یک میوپاتی التهابی ایدیوپاتیک است. سایر بیماری‌های سیستمیک همراه با بثورات مجزای پلک عبارتند از ـ آمیلوییدوز ـ لوپوس اریتماتوی دیسکویید ـ نشانگان شوگرن ـ وگرانولوماتوز وگنر

ترشحات چشمی اغلب به علت آلرژی یا عفونت های چشمی بروز میکنند و گاه می توانند ناشی از عوامل نادری نظیر فشار خون بالا چشم(فشار چشمی)باشند. در ادامه انواع حساسیت و علائم کامل را قرار میدهیم. هر مورد را بررسی و با علائم خویش مطابقت دهید. آلرژی های چشمی یکی از شایع ترین علت های مراجعه به چشم پزشک است بطور متوسط از هر 10 تا 15 نفر یک نفر در طول عمر خود دچار علائم حساسیت های چشمی می شود. علائم آلرژی چشمی در افراد مختلف متفاوت است و طیف وسیعی از علائم از سوزش و خارش خفیف تا علائم شدید و آزار دهنده و گاه خطرناک را در برمی گیرد. به علاوه، حساسیت های چشمی اغلب با سایر علائم آلرژی مثل تب یونجه (آبریزش از بینی) و حساسیت های پوستی (مثل درماتیت آتوپیک) همرا است. گرده گل ها و گیاهان، مو و کرک و پر حیوانات، داروها و لوازم آرایش نقش اساسی را در ایجاد آلرژی چشمی دارند. البته گاهی اوقات هم تحریک چشم ناشی از مواد محرک (مثل دود سیگار یا گرد و غبار) علائمی ایجاد می کند که با آلرژی چشمی اشتباه می شود. چرا چشم درگیر واکنش های آلرژیک می شود؟ چشم دریچه ای به جهان خارج است. وقتی چشم ها باز هستند ملتحمه در تماس مستقیم با مواد حساسیت زای موجود در هواست. ملتحمه که بافت پوششی مخاطی قسمت جلوی کره چشم و سطح داخلی پلک هاست یک سد دفاعی در برابر محیط خارج است. در ملتحمه تعداد زیادی رگ، سلول های ایمنی و مواد دفاعی وجود دارد که باعث حفاظت لایه های داخلی تر کره چشم در برابر عفونت ها و عوامل بیگانه می شود. به علاوه اشک چشم نیز دارای سلول ها و عوامل ایمنی می باشد که به دفاع در برابر عوامل خارجی کمک می کند بنابراین بسیاری از واکنش های دفاعی در جلوی کره چشم در سطح ملتحمه اتفاق می افتد. هرگاه کنترل طبیعی این واکنش های دفاعی به هم بخورد و یا واکنش های دفاعی به جای عوامل بیگانه در برابر عوامل خودی اتفاق بیافتد واکنش های حساسیتی ایجاد می شود. مهمترین عوامل ایجاد واکنش های حساسیتی ماده ای به نام "هیستامین" است که از گروهی از سلول های ایمنی به نام "ماست سل ها" می شود. هیستامین باعث ایجاد خارش می شود. به علاوه هیستامین موجب گشاد شدن رگ های موجود در ملتحمه می شود و همین امر باعث می شود که چشم قرمز به نظر برسد. البته به جز هیستامین مواد دیگری نیز می توانند در واکنش های آلرژیک دخیل باشند اما هیستامین مهمترین واسطه ایجاد علائم حساسیت است. چه افرادی بیشتر درگیر حساسیت چشمی می شوند؟ اصولاً واکنش های حساسیتی در افراد جوان (سن زیر 30 سال) شایع تر است. به علاوه احتمال بروز آلرژی در کسانی که سابقه حساسیت قبلی داشته اند و یا در خانواده آن ها بیماری های آلرژیک وجود دارد بیشتر است. به خصوص افرادی که آلرژی هایی از نوع تب یونجه (آبریزش از بینی حساسیتی) یا آلرژی پوستی (درماتیت آتوپیک) دارند بسیار مستعد ابتلا به حساسیت های چشمی هستند. آلرژی چشمی چه علامت هایی ایجاد می کند؟ همانطور که گفته شد واسطه اصلی ایجاد علائم آلرژی هیستامین است. ترشح هیستامین در ملتحمه باعث بروز خارش، سوزش و اشک ریزش می شود. همچنین هیستامین با گشاد کردن رگ ها باعث می شود که چشم قرمز و پرخون به نظر برسد. به علاوه این ماده موجب می شود که مقداری مایع از رگ ها به داخل بافت ملتحمه و پلک نشست کند در این حالت تورم پلک ایجاد می شود. ممکن است پلک ها آن قدر متورم شوند که فرد حتی نتواند چشم هایش را باز کند. تجمع مایع در ملتحمه باعث می شود که ملتحمه ظاهر آبی پیدا کند، به علاوه گاهی اوقات تجمع مایع در ملتحمه آن قدر زیاد است که ملتحمه از سطح چشم فاصله می گیرد و از داخل شکاف پلکی بیرون می زند و شبیه یک کهیر یا تاول بزرگی می شود. گاهی اوقات به خصوص وقتی قرنیه نیز درگیر حساسیت شده باشد حساسیت به نور ایجاد می شود. آلرژی چشمی معمولاً هر دو چشم را درگیر می کند، اما گاهی علائم حساسیت فقط در یک چشم بروز می کند، به خصوص وقتی که یک ذره حساسیت زا وارد چشم شود و فرد چشم مبتلا را بخاراند ممکن است شدت علائم در این چشم خیلی بیشتر از چشم مقابل باشد. انواع بیماری های آلرژیک چشمی ورم ملتحمه آلرژیک (Allergic Conjunctivitis) نکته مالیدن چشمی که می خارد یک واکنش طبیعی است اما مالیدن چشم ها باعث آزاد شدن مقادیر بیشتر هیستامین و سایر واسطه های آلرژی می شود و در نتیجه موجب بدتر شدن علائم حساسیت می گردد. پس سعی کنید تا جایی که امکان دارد چشم ها را نمالید. ورم ملتحمه یا کنژتکتیوبت شایع ترین شکل حساسیت چشمی است. این بیماری اغلب در اثر حساسیت به گرده گل ها و گیاهان ایجاد می شود، به همین علت در فصل بهار شایع تر است؛ اما در افرادی که به گرد و خاک خانگی، کپک ها، مو و پر حیوانات یا مواد شیمیایی یا داروهای خاص حساسیت دارند ممکن است علائم حساسیت در هر فصلی از سال ایجاد شود. کنژنکتیوبت آلرژیک فصلی اغلب با آبریزش از بینی همراه است. علائم مهم کنژتکتیویت آلرژیک عبارتند از: خارش و سوزش و قرمزی چشم ها، اشک ریزش و ترشحات آبکی و تورم پلک و ملتحمه. از آنجا که اکثر علائم حاد بیماری ناشی از آزاد شدن هیستامین در بافت ملتحمه است، درمان انتخابی این علائم استفاده از قطره های چشمی آنتی هیستامین است جهت پیشگیری از بروز این علائم می توان از قطره های پایدار کننده ماست سل ها استفاده کرد (در مورد این داروها در زیر توضیح خواهیم داد). همچنین در موارد حساسیت خیلی شدید می توان با نظر چشم پزشک از قطره های استروئیدی برای مدت کوتاهی استفاده کرد. شربت ها و قرص های آنتی هیستامین معمولاً روی علائم چشمی بیمار چندان مؤثر نیستند اما برای کنترل آب ریزش از بینی و علائم پوستی حساسیت بکار می روند. مالیدن چشمی که می خارد یک واکنش طبیعی است اما مالیدن چشم ها باعث آزاد شدن مقادیر بیشتر هیستامین و سایر واسطه های آلرژی می شود و در نتیجه موجب بدتر شدن علائم حساسیت می گردد. پس سعی کنید تا جایی که امکان دارد چشم ها را نمالید. ورم ملتحمه همراه با درماتیت آتوپیک (Atopic Dermatitis) درماتیت آتوپیک نوعی حساسیت شدید پوستی است که با خارش شدید همراه است و اغلب در بچه ها و نوجوانان تظاهر می کند. علائم چشمی این بیماری معمولاً نوجوانان و جوانان به خصوص پسرها را درگیر می کند. علامت چشمی اصلی این بیماری خارش شدید و قرمزی پلک هاست. چشم ها ترشحات فراوان دارند و پلک ها حالت پوسته پوسته و دلمه بسته پیدا می کنند. پلک ها ضخیم و سفت می شوند گاهی حساسیت به نور ایجاد می شود. این بیماری در صورت درمان نامناسب به علت خارش مزمن و خراش مکرر سطح قرنیه توسط سطح ناهموار پلک ها، باعث ایجاد لک قرنیه و تاری دید می گردد. گاهی اوقات مصرف برخی مواد غذایی حساسیت زا مثل تخم مرغ، آجیل، توت فرنگی، گوجه فرنگی، بادنجان، ادویه ها، شیر و ماهی ممکن است باعث بدتر شدن علائم پوستی و چشمی درماتیت آتوپیک شود. در این حالت حذف این مواد از رژیم غذایی به کنترل بیماری کمک می کند. به علاوه مواد حساسیت زای موجود در هوا مثل گرد و خاک خانگی، کپک ها، مو و پرز حیوانات نیز می تواند باعث شدیدتر شدن علائم در افراد مبتلا شود. پایه اصلی درمان این بیماری استفاده از آنتی هیستامین های خوراکی قوی است برای کنترل خارش است. استفاده از قطره های آنتی هیستامین، قطره های پایدار کننده ماست سل ها و در موارد شدید دوره های کوتاه مدت قطره های استروئیدی می تواند به کنترل علائم چشمی کمک کند. گاهی اوقات یک عفونت میکروبی پلک ها در زمینه درماتیت آتوپیک ایجاد می شود که باعث بدتر شدن خارش و سایر علائم چشمی می شود. در این حالت درمان عفونت با استفاده از قطره ها و پمادهای آنتی بیوتیک و شستشوی مکرر پلک ها می تواند به رفع عفونت و بهتر شدن علائم کمک کند. علائم چشمی درماتیت آتوپیک ممکن است فرد را سال ها درگیر کند. به علاوه در افراد مبتلا به این بیماری احتمال ایجاد آب مروارید (کاتاراکت) و لک قرنیه بیشتر از افراد عادی است به همین دلایل این افراد باید مرتباً تحت نظر چشم پزشک باشند. کراتوکنژنکتیویت بهاره (Vernal Keratoconjunctivitis) کراتوکنژنکتیویت (التهاب ملتحمه و قرنیه) بهاره بیماری ناشایعی است که اغلب در مناطق روستایی گرمسیر و در نوجوانان، به خصوص پسرها اتفاق می افتد و قبل از 20 سالگی به تدریج بهبود می یابد. بیماری معمولاً از اواسط بهار که هوا رو به گرمی می رود شروع می شود و پس از 3-2 ماه کم کم برطرف می شود و در سال بعد مجدداً عود می کند. در این بیماری چشم ها خارش شدید پیدا می کند و پلک ها متورم و سنگین می شوند (گاهی به همین علت فرد ظاهر خواب آلوده پیدا می کند). ممکن است حساسیت به نور ایجاد گردد. معمولاً ترشحات شیری رنگ چسبناک در گوشه چشم ها جمع می شود. در پشت پلک بالایی ظاهر سنگ فرشی ایجاد می شود (این منظره در معاینه، با میکروسکوپ چشم پزشکی به راحتی با برگرداندن پلک قابل مشاهده است) همچنین به علت تجمع سلول های التهابی در ملتحمه ممکن است لکه های سفیدرنگی در ملتحمه و دور قرنیه دیده شود. گاهی اوقات در این بیماران بافت ملتحمه در اطراف قرنیه حالت برجسته و پشته پشته یدا می کند. کراتوکنژنکتیویت ها بهاره می تواند به علت خارش مکرر باعث ایجاد خراش و لک قرنیه شود. مؤثرترین درمان این بیماری استفاده از قطره های استروئید چشمی (برای مدت کوتاه و زیر نظر چشم پزشک) است. می توان برای کمک به کنترل بیماری و جلوگیری از عود آن از قطره های پایدار کننده ماست سل ها و قطره های آنتی هیستامین موضعی نیز استفاده کرد. استفاده از عینک های آفتابی با شیشه بزرگ و دسته های ضخیم (که از ورود گرد و خاک به چشم جلوگیری می کند) می تواند به کنترل بیماری کمک کند. همچنین استفاده از کمپرس آب سرد و خنک کردن محل زندگی می تواند تا حدی علائم را تسکین بخشد. حساسین ناشی از لنز تماسی (کنتاکت لنز) هر جسم خارجی که بصورت مزمن با ملتحمه و سطح داخلی پلک در تماس باشد می تواند باعث بروز حساسیت شود. در مورد لنز تماسی خود لنز، رسوبات پروتئینی ایجاد شده بر روی لنز و محلول های تمیز کننده لنز (بخصوص مواد نگهدارنده موجود در محلول) می تواند موجب ایجاد حساسیت شود. خوابیدن با لنز تماسی احتمال ایجاد حساسیت را شدیداً افزایش می دهد. حساسیت به لنز تماسی معمولاً بصورت قرمزی و خارش چشم و ایجاد ترشحات فراوان و غلیظ بروز می کند. بعلاوه معمولاً در سطح خلفی پشت پلک فوقانی حالت پشته پشته ایجاد می شود (این پشته ها در حقیقت برجستگی های طبیعی ملتحمه هستند که پاپیلا نام دارند و در اثر حساسیت بصورت غیر طبیعی بزرگ و برجسته می شوند) مؤثرترین درمان این نوع حساسیت توقف استفاده از لنز تماسی است. معمولاً قرمزی و خارش چشم چند روز تا چند هفته پس از توقف استفاده از لنز بهبود می یابد اما برطرف شدن برجستگی های پشت پلک (پاپیلاها) ممکن است چندین ماه طول بکشد. در صورتی که نتوان از عینک یا روش های دیگر برای اصلاح دید استفاده کرد و فرد ناچار به استفاده از لنز باشد تغییر نوع لنز، تمیز کردن مکرر لنز و شستشوی کامل رسوبات پروتئینی و سپس آب کشی دقیق با آب مقطر و یا استفاده از لنزهایی که به صورت روزانه تعویض می شوند ممکن است به بهبود این عارضه کمک کند. به علاوه ممکن است لازم باشد قطره های چشمی پایدار کننده ماست سل ها تا چند ماه در این افراد مصرف شود. (در موقع استفاده از قطره باید لنز تماسی را از چشم خارج کرد) حساسیت های پلک حساسیت های پلک اغلب نوعی واکنش حساسیتی ویروس است که در اثر برخورد مستقیم با یک ماده آلرژی زای خاص ایجاد می شود. این عارضه معمولاً در اثر تماس با مواد شوینده یا مواد آرایشی اتفاق می افتد و به همین دلیل در خانم ها شایع تر است. (لاک ناخن در صورت مالیدن دست ها به چشم می تواند این عارضه را ایجاد کند). علائم این نوع حساسیت معمولاً 24 تا 48 ساعت پس از برخورد با ماده آلرژی زا اتفاق می افتد. معمولاً پلک ها دچار خارش شدید و قرمزی می شود، ممکن است جوش های ریز آبکی روی پلک ها ایجاد شود گاهی ملتحمه نیز قرمز می شود. درصورتی که فرد بطور مکرر با ماده آلرژی زا در تماس باشد پوست پلک ها ضخیم شده حالت چرمی پیدا می کند و پلک کلفت می شود. بهترین درمان این عارضه شناسایی ماده مولد حساسیت و پرهیز از آن است. در موارد حاد شدید استفاده از یک پماد چشمی استروئیدی ملایم برای مدت چند روز می تواند به کنترل علائم کمک کند. درصورتیکه عفونت میکروبی به ضایعه حساسیتی پلک اضافه شود لازم است عفونت با داروهای آنتی بیوتیکی درمان شود. چه بیماری هایی با آلرژی چشمی اشتباه می شوند؟ نکته بطور کلی در مواردی که علائم آلرژی شدیدتر از معمول است یا علائم به اقدامات معمول برطرف نمی شود لازم است حتماً معاینه چشم پزشکی انجام شود چون برخی از بیماری های جدی چشمی می تواند در ابتدا تظاهراتی مشابه آلرژی داشته باشد. بسیاری از بیماری های چشمی می توانند با آلرژی اشتباه شوند. شایعترین این بیماری ها عبارتند از: خشکی چشم: معمولاً باعث ایجاد سوزش چشم ها و احساس وجود شن ریزه در چشم می شود. در این بیماری خارش چشم کمتر از بیماری های آلرژیک است. بعلاوه خشکی چشم معمولاً افراد مسن را مبتلا می کند در حالیکه آلرژی در افراد جوانتر اتفاق می افتد. یک نکته مهم آن است که داروهای آنتی هیستامین که برای کنترل علائم آلرژی مصرف می شوند می توانند خشکی چشم را بدتر کنند. انسداد مجرای اشکی: در این بیماری نیز به علت بسته شدن مجرای اشکی چشم ها دچار اشکریزش می شود اما بر خلاف بیماری های آلرژیک در این حالت معمولاً خارش وجود ندارد. این بیماری نیز در افراد مسن تر شایع تر است. ورم ملتحمه عفونی: ورم ملتحمه عفونی ناشی از بیماری ها و ویروس ها می تواند علائمی شبیه آلرژی چشمی ایجاد کند. تشخیص ورم ملتحمه عفونی از آلرژی چشمی مهم است چون ورم ملتحمه عفونی بخصوص نوع ویروسی آن، شدیداً واگیردار است و می تواند اطرافیان را مبتلا کند. بطور کلی در مواردیکه علائم آلرژی شدیدتر از معمول است یا علائم به اقدامات معمول برطرف نمی شود لازم است حتماً معاینه چشم پزشکی انجام شود چون برخی از بیماری های جدی چشمی می تواند در ابتدا تظاهراتی مشابه آلرژی داشته باشد. آلرژی چشمی چگونه درمان می شود؟ پرهیز از عامل حساسیت زا: در مواردیکه بتوان ماده مسؤول ایجاد آلرژی را شناسایی کرد، بهترین و مؤثرترین درمان پرهیز از تماس با این ماده است. پاکسازی و بهبود محیط زندگی: تمیز نگه داشتن خانه به منظور به حداقل رساندن گرد و غبار، پرهیز از نگه داری حیوانات خانگی، حفظ رطوبت مناسب در هوا و خنک کردن هوای منزل و استفاده از صافی های جذب کننده غبار می تواند به کنترل علائم آلرژی کمک کند. پرهیز از خاراندن چشم ها استفاده از کمپرس سرد: کمپرس سرد باعث کم شدن تحریک چشم ها و احساس خارش می شود و معمولاً اثر تسکین دهنده دارد. استفاده از داروهای مناسب آلرژی درمانی: در موارد خاص ممکن است بتوان با روش هایی مثل تلقیح ماده آلرژی زا و افزایش تدریجی مقدار آن، واکنش دستگاه ایمنی بدن به یک ماده خاص را تغییر داد و مانع بروز علائم آلرژی در فرد مبتلا گردید. البته این روش پرهزینه و وقتگیر است و در بسیاری موارد امکان پذیر نمی باشد. چه داروهایی در درمان آلرژی چشمی به کار می روند ؟ قطره اشک مصنوعی قطره اشک مصنوعی گرچه اثر مستقیمی در درمان آلرژی ندارد، اما استفاده از آن باعث رقیق شدن مواد آلرژی زا تجمع یافته در چشم می شود، به علاوه تا حدی از چسبیدن مواد آلرژی زا به سطح ملتحمه جلوگیری می کند و عملکرد دفاعی لایه اشک را بهبود می بخشد. استفاده از این قطره ها به عنوان درمان کمکی بخصوص در افرادی که علاوه بر آلرژی زمینه خشکی چشم دارند گاه اثرات مفید شگفت آوری دارد. قطره های آنتی هیستامین و دکونژستانت (ضد احتقان) نکته به هیچ وجه از قطره های آنتی هیستامین و دکنونژستانت نظیر قطره نفازولین + آنتازولین بیش از یکی دو هفته بصورت متوالی استفاده نکنید زیر مصرف طولانی مدت این قطره ها خود می تواند باعث تحریک و قرمزی چشم شود و حتی ممکن است در اثر عدم مصرف قطره چشم شدیداً قرمز شود. قطره های آنتی هیستامین اثر هیستامین در ملتحمه را خنثی می کنند و باعث کاهش خارش چشم ها می شوند، اما روی تورم و قرمزی اثر چندانی ندارند. قطره های آنتی هیستامین دو مزیت عمده نسبت به اشکال خوراکی آنتی هیستامین دارند: اولاً این قطره ها سریعتر از قرص و شربت اثر می کنند. ثانیاً مصرف دارو به صورت قطره کمتر از مصرف خوراکی باعث ایجاد خشکی چشم می شود. قطره های دکونژستانت قرمزی چشم را کم می کنند و در نتیجه ظاهر فرد بهبود پیدا می کند اما این قطره ها اثری روی خارش ندارند. این داروها باعث تنگ شدن رگ های ملتحمه می شوند و در نتیجه قرمزی چشم کم می شود. البته در صورت مصرف طولانی مدت خود این قطره ها می توانند باعث تحریک و قرمزی چشم شوند. بعلاوه پس از چند روز مصرف مداوم چشم اصطلاحاً به این قطره ها عادت می کند و قطره بی اثر می شود و حتی ممکن است در اثر عدم مصرف قطره چشم شدیداً قرمز شود. بنابراین به هیچ وجه نباید این قطره ها را بیش از یکی دو هفته بصورت متوالی استفاده کرد. مصرف قطره های دکونژستانت در افراد مبتلا به آب سیاه (گلوکوم) ممکن است خطرناک باشد. بنابراین این افراد هرگز نباید بصورت خودسرانه این قطره ها را مصرف کنند. در برخی از فراورده های دارویی مثل قطره نفازولین + آنتازولین ماده آنتی هیستامین و دکونژستانت با هم بکار رفته است. مصرف این قطره ها می تواند ظرف چند دقیقه قرمزی و خارش چشم را کنترل کند و معمولاً این اثر تا 4-3 ساعت قابل توجه است. بنابراین در درمان علائم حاد آلرژی می توان از این قطره ها استفاده کرد و مصرف کوتاه مدت آن ها معمولاً عارضه مهمی (به جزء سوزش چشم در موقع استفاده از قطره) ندارد. اما همانطور که گفته شد مصرف دراز مدت آن ها چندان مفید نیست و ممکن است باعث بروز عوارضی شود. قطره های پایدار کننده ماست سل ها همانطور که گفته شد واسطه اصلی ایجاد آلرژی ماده ای به نام "هیستامین" است که از گروهی از سلول های ایمنی به نام "ماست سل ها" آزاد می شود. داروهای پایدار کننده ماست سل ها مانع آزاد شدن هیستامین از ماست سل ها می شود و در نتیجه از بروز واکنش های آلرژیک جلوگیری می کند. این داروها در تمام انواع حساسیت مؤثر است در افراد مبتلا به حساسیت فصلی و کراتوکنژنکتیویت بهاره می توان از یکی دو هفته پیش از شروع فصل حساسیت این قطره ها را استفاده کرد تا از بروز علائم حساسیت جلوگیری شود. از آنجا که این داروها نسبتاً بدون عارضه هستند می توان مصرف آن ها را برای یک دوره طولانی (مثلاً چند ماه) ادامه داد بدون اینکه مشکل خاصی ایجاد شود. البته باید توجه داشت که شروع اثر این داروها نسبتاً کند است و برای آغاز بهبودی با مصرف این داروها معمولاً چند روز زمان لازم است. از داروهای این گروه می توان به کرومولین سدیم اشاره کرد. البته در حال حاضر داروهای قوی تر و مؤثرتری نیز از این دسته در دسترس است. قطره های ضد التهاب غیر استروئیدی این قطره ها با اثر ضد التهابی خود باعث کاهش علائم آلرژی بویژه خارش می شوند. اما مصرف دراز مدت آن ها می تواند سوزش و خارش چشم را بدتر کند. از این دسته دارویی می توان به قطره ولتازن (دیکلوفناک) اشاره کرد. قطره های ضد التهاب استروئیدی این قطره ها مثل بتامتازون، پرونیزولون و دگزامتازون در درمان حساسیت های چشمی بسیار مؤثرند، اما به علت عوارض جلدی بالقوه مصرف آن ها محدود به آلرژی های شدیدی است که با درمان های معمولی بهبود پیدا نکند. به علت احتمال بروز عوارض جلدی مثل آب مروارید (کاتاراکت) و گلوکوم (آب سیاه) مصرف این داروها بایدحتماً با تجویز چشم پزشک و برای مدت کوتاه انجام گیرد. آنتی هیستامین های خوراکی مصرف آنتی هیستامین خوراکی معمولاً در درمان آلرژی چشمی چندان مؤثر نیست، اما در مورادی که آبریزش از بینی یا حساسیت پوستی (بویژه درماتیت آتوپیک) به همراه حساسیت چشمی وجود دارد مصرف آنتی هیستامین خوراکی می تواند به کنترل این علائم کمک کند. خلاصه به یاد داشته باشید که آلرژی یک زمینه مزمن است و ممکن است مکرراً عود کند. آلرژی ها آزار دهنده اند اما اغلب خطرناک نیستند. در موراد آلرژی های شدید چشمی و یا آلرژی های طول کشیده حتماً به چشم پزشک مراجعه کنید. درمان آلرژی های حاد با استفاده از قطره های آنتی هیستامین- دکونژستانت چشمی در یک دوره کوتاه به بهبود علائم کمک می کند. در آلرژی های مزمن بهترین دارو برای استفاده دراز مدت قطره های پایدار کننده ماست سل ها است. قطره های استروئیدی حتماً باید برای مدت یک دوره کوتاه و تحت نظر چشم پزشک مصرف شوند. از مصرف خودسرانه این داروها (بتامتازون- دگزامتازون- پرونیزولون) جداً پرهیز کنید. قطره های خنک معمولاً خارش چشم را بیشتر تسکین می دهند. قطره های چشمی را در یخچال نگهداری کنید.