کودکم فحش می دهد چه کنم؟

فرزند ۳ ساله من  مدتی است که حرف های بسیار بد می زند و مدام از الفاظ زشت استفاده می کند که این فحش دادن کودک ما را بسیار نگران کرده است.

نبض ما – گردآوری

به طور کلی بچه ها هر چیز جدیدی را که یاد می گیرند برایشان جذاب و جالب است و سعی می کنند که ان را مدام تکرار کنند و حتی یک جورایی سعی می کنند واکنش دیگران را ببینند یا اینکه کنجکاو می شوند ببینند با انجام این کار بعدا چه اتفاقی می افتد.

تکرار رفتار های بد بچه به واکنش شما بستگی دارد .برخی والدین طوری برخورد می کنند که انگار تا حالا چنین حرف ها و رفتار هایی را در عمرشان نشنیده و ندیده اند و کنترل رفتار خود را از دست می دهند و بسیار عصبانی می شوند در حالیکه بچه ها با دیدن واکنش تند والدین برعکس بیشتر مشتاق می شوند که آن حرف ها ی بد را تکرار کنند.

در این بخش روشهای درمانی برای فحش دادن کودک را مورد بحث قرار می دهیم:

۱ -برای ترک فحش دادن کودک والدین باید به طور کلی ناسزاگویی را ترک کنند همچنین به کودک توضیح دهند که رفتار قبلی آن ها صحیح نبوده است.

۲ -کنترل محیط و تعاملات کودک بسیار حائز اهمیت است باید با دور کردن کودک از محیط های ناسالم، دوستان و رفت و آمدهای مناسبی را نیز جایگزین کرد. مناسب تر است که والدین به طور ویژه از ۲ سالگی یعنی زمانی که کودک تقلید کلامی رو به پیشرفتی را نشان می دهد به این نکته توجه داشته باشند.

۳ -والدین با دقت بیشتری کارتون ها، فیلم ها و بازی های رایانه ای را برای کودکانشان انتخاب کنند.

۴ -روش های سختگیرانه والدین، رفتارهای پرخاشگرانه به خصوص ناسزاگویی کودک را افزایش می دهد، تغییر شیوه های تعامل با کودک از تثبیت این رفتار جلوگیری می کند.

۵ -در مقابل فحش دادن کودک هیچ گونه واکنشی نشان ندهید و کاملا حرکات او را نادیده بگیرید تا حس کنترل کردن دیگران در او تقویت نشود.

۶ -با شنیدن فحش دادن کودک نخندید، بلکه با او صحبت کنید و برایش توضیح دهید هر روزی که حرف های ناپسند نزند یا درمهمانی ها این رفتار را نداشته باشد پاداش خواهد گرفت.

۷ -باید در پی ایجاد کردن موقعیت هایی باشید که کودک احساس نشاط و دوست داشتنی بودن را تجربه کند. در چنین مواردی باید به درمان حالات افسرده وار او نیز بپردازیم. این حس را باید حالا اگر اطرافیان در کنار کودک اقدام به ناسزاگویی کنند، بهترین برخوردی که می‌توانیم با آن فرد داشته باشیم تا برای کودک هم آموزش محسوب شود، چیست؟

ببینید؛ اگر یکی از والدین کودک بیمار باشد، ممکن است گاهی ناسزاگویی کند. بهترین کار در این موارد این است که برای کودک، بیماری والد را توضیح دهیم. به عنوان نمونه بگوییم که: «پدرت حالش خوب نیست» یا «پدرت رفتار نامناسبی انجام می‌دهد» یا… مساله اصلی این است که باید بر حسب سن کودک به تحلیل این شرایط بپردازیم.

اگر کودک دبستانی است و می‌توان با او در تعامل کلامی قرار گرفت با او صحبت می‌کنیم و مسایل را برایش توضیح می‌دهیم. اگر کودک در سنین نوجوانی است، می‌توانیم از او کمک و مداخله درمانی بگیریم.

به عنوان نمونه از او بپرسیم: «به نظر تو چه کار کنیم بهتر است تا این مشکل پدرت حل شود؟» اگر کودکی خیلی کوچک است، توصیه می‌کنم والدین اجازه ندهند کودک در آن شرایط بیمارگونه برای مدتی طولانی قرار بگیرد زیرا کودکان کوچک تر بسته به جنسیتشان از والد همجنس فحاششان الگو می گیرند بنابراین اگر هر کدام از والدین دیدند که والد دیگر از مساله ای ناراحت و عصبانی است و احتمال فحاشی و ناسزاگویی وجود دارد، کودک را از او دور یا حواسش را پرت کنند تا از فحش دادن کودک جلوگیری کنید.

اگر هم این مساله رخ داد و کودک درباره آن سوال کرد باید برای او توضیح دهند که این رفتار، رفتار مناسبی نیست. ضمن اینکه نباید وجهه والد را هم نزد کودک خرابدر تمامی تعاملات بگنجانید تا از افسردگی کودک و اضطراب او بکاهید.

نکته: با این حال چنان چه فحش دادن کودک همراه با لجبازی یا تحرک بیش از حد باشد و کودک خشونت زیادی را نیز ابراز کند مراجعه به روان پزشک کودکان توصیه می شود زیرا ممکن است استفاده از الفاظ ناپسند تنها بخشی از یک مشکل عمده تر باشد.