بیماری که با ازدواج می آید

تالاسمی واژه‌ای یونانی برگرفته از دو کلمه تالاسا Thalassa به معنی دریا و امیا Emia به معنی خون است که به آن آنمی مدیترانه‌ای و در فارسی کم‌خونی می‌گویند.

تالاسمی، یک کم‌خونی حاد نیست، بلکه اختلالی ژنتیک و مادرزادی است که بر اثر آن هموگلوبین ساختار طبیعی خود را از دست می‌دهد. این بیماری نتیجه ازدواج دو فرد ناقل ژن تالاسمی است که در اصطلاح مینور یا خفیف گفته می‌شود.

مشکل اصلی در مورد این بیماری آن است که برخی نمی‌دانند به نوع مینور یا خفیف مبتلا هستند و از آن بدتر تصمیم به ازدواج با فردی می‌گیرند که او نیز به مینور مبتلاست که در چنین شرایطی 25‌درصد احتمال دارد چنین زوجی دارای فرزندی با تالاسمی نوع حاد یا ماژور شوند که زندگی‌اش را با مشکلات و عوارض زیادی روبه‌رو می‌کند.

اولین بار یک دانشمند آمریکایی به نام دکتر کولی، سال ‌1925 میلادی این بیماری ژنتیکی را کشف و به دیگران معرفی کرد. بد نیست بدانید حدود 200 میلیون نفر در جهان تالاسمی دارند و یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ارثی در ایران به حساب می‌آید.

این بیماری به صورت شدید (ماژور) و خفیف (مینور) بروز می‌کند. در واقع اگر هر دو والدین دارای ژن معیوب باشند به صورت شدید یعنی ماژور و اگر یکی از والدین فقط ژن معیوب داشته باشد به صورت خفیف یعنی مینور ظاهر می‌شود. افراد ناقل تالاسمی مینور یا خفیف به اقدامات درمانی و دارویی و توصیه تغذیه‌ای خاصی نیاز ندارند و فقط به آنها توصیه می‌شود هنگام ازدواج به انجام آزمایشات قبل از ازدواج توجه خاصی داشته باشند،

در حالی که تالاسمی شدید یا ماژور به افرادی که مبتلا به بیماری تالاسمی هستند گفته می‌شوند که دچار علائم بالینی چون کم‌خونی، رنگ‌پریدگی، ضعف و بی‌حالی، تپش قلب، اختلال رشد و کم‌وزنی هستند و به دریافت خون و داروهای ویژه این گروه نیاز دارند.

تهیه کننده: دکتر فیروزه افراسیابی