رابطه ابتلا به دیابت و زمان یائسگی
طبق نتایج یک مطالعه، زنانی که قبل از سن ۴۶ سالگی یا بعد از سن ۵۵ سالگی دچار یائسگی می شوند، بسیار در معرض ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار دارند.
مطالعه محققان آمریکایی نشان می دهد زنانی که قبل از سن ۴۶ سالگی یائسه می شوند در مقایسه با زنانی که بین ۴۶ تا ۵۵ سالگی یائسه می شوند، ۲۵ درصد بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار دارند. همچنین زنانی که بعد از سن ۵۵ سالگی یائسه می شوند ۱۲ درصد بیشتر در معرض ریسک ابتلا به دیابت قرار دارند.
این مطالعه نشان می دهد بعد از دوره یائسگی سطح استروژن کاهش یافته و به همین دلیل زنان بیشتر در معرض افزایش چربی بدنی و افزایش اشتها، کاهش متابولیسم و بالارفتن سطح قند خون قرار دارند.
همچنین زنان دارای طولانی ترین مدت باروری (بیش از ۴۵ سال) ۲۳ درصد بیشتر در معرض ابتلا به دیابت قرار دارند.
دیگر عوارض یائسگی
شایع ترین عوارض دوره یائسگی در ادامه آمده است.
حالت گرگرفتگی
احساس گرم شدن ناگهانی و شدید که به طور متوسط ۴ الی ۵ دقیقه طول می کشد. گاهی این احساس با تپش قلب، سرگیجه، ضعف، تعریق و در انتها احساس سرما همراه است. علت گرگرفتگی، کاهش و قطع تدریجی هورمون استروژن از تخمدان هاست. گرگرفتگی در طول شب، شایع تر از روز است. این گونه حالات و تغییرات جسمی زنان، گاهی به حدی هستند که مانع خواب شبانه می شوند و زنان را به اختلالات خواب دچار می سازند.
احساس خستگی
در اوایل دوران یائسگی خستگی شدید معمولاً به دلیل اختلالات خواب و کمبود استراحت در زنان است، ولی به تدریج با سازگاری تدریجی بدن و ثابت شدن هورمون ها در اغلب زنان الگوهای خواب منظم می شود و عادات خواب نیز به حالت عادی برمی گردد. در برخی موارد، خستگی مزمن ناشی از پایین بودن قند خون، کم خونی یا کم کاری تیروئید است.
افسردگی و تغییرات خلق و خو
بیشتر زنان در دوران یائسگی به علت تغییرات زیاد جسمی دچار بیماری ها و ناراحتی های روحی- روانی گوناگونی می شوند که از جمله رایج ترین آنها می توان از اضطراب، فشار عصبی، تحریک پذیری، افسردگی، عصبانیت و تغییر خلق و خو نام برد. گروهی از پزشکان تغییرات غدد و کاهش هورمون ها را عاملی برای بروز افسردگی در زنان یائسه می دانند و گروه دیگر معتقدند که تغییرات رفتار زنان ناشی از باورهای پنهان و دیدگاه های زنان از محیط و اجتماع است. شواهدی مبنی بر این امر وجود ندارد که خود یائسگی زمینه ساز افسردگی در زنان باشد. زنانی که در سال های دهه بیست و سی خود هستند، بیشتر از زنان سالمند، به افسردگی حاد مبتلا می شوند ولی چون بسیاری از بحران های زندگی نزذیک به زمان یائسگی رخ می دهند، لذا ممکن است عاملی برای آشکار شدن افسردگی آنان باشد. این بحران ها عبارتند از طلاق، بیماری، ترک یا مرگ والدین، از دست دادن شغل و رفتن فرزندان از خانواده.
تغییرات جنسی
کاهش ترشح استروژن موجب خارش و خشکی پوست در زنان می شود و مشکلاتی برای آنها به وجود می آورد که میل جنسی را در آنها سرکوب می کند.
پوکی استخوان
استخوان ها در واقع ستون و پایه بدن را تشکیل می دهند و انواع مواد معدنی حیاتی برای به کار انداختن سیستم سوخت و ساز بدن را در خود ذخیره نگه می دارند. زمانی که خوراک روزانه ما، به اندازه کافی حاوی این گونه مواد نباشد، بدن کمبود را از استخوان ها تامین می کند. بدیهی است هر چه این کمبود بیشتر باشد، ساختمان بدن صدمات و استخوان ها کمبود های بیشتری را باید تحمل کنند. تحلیل تدریجی استخوان ها که در بیشتر موارد منجر به شکستگی، تغییر شکل، درد و ناتوانی در حرکت می شود، پوکی استخوان نامیده می شود. استخوان لگن، مهره های پشت و استخوان های دست و بازو شدیداً تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند. در زنان سرعت پوکی استخوان، بعد از یائسگی شدت می یابد و علت آن هم کاهش شدید هورمون استروژن تخمدان است. تقریباً نیمی از زنان ۴۵ تا ۷۵ ساله دچار این بیماری هستند و یک سوم این عده پوکی شدید استخوان دارند.
