از نظام سلامت انگلستان چه می دانید؟

سازمان خدمات ملی کشور انگلستان یا National Health System با تمام خصوصیات خاص خود، به عنوان یکی از مدل‌های نظام خدمات سلامت در جهان همیشه مورد بحث و توجه بوده و حتی در برخی کشورها، به عنوان الگو به آن نگریسته می‌شود.

گردآوری- نبض ما

انگلستان (به انگلیسی: England) نام نیمهٔ جنوبی جزیره بریتانیای کبیر و یکی از چهار بخش کشور پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی است. این منطقه از شمال با اسکاتلند و از غرب با ولز هم‌مرز است و مهم ترین و عمده ترین جزء تشکیل‌دهنده کشور بریتانیا است.

مرزهای آبی این کشور در شمال غرب دریای ایرلند، در جنوب غرب دریای سلتی و در شرق دریای شمال هستند، و در جنوب نیز کانال مانش آن را از اروپای قاره‌ای و کشور فرانسه جدا می‌کند.

انگلستان دارای بیش از یکصد جزیره کوچک و بزرگ است که از جمله آن‌ها می‌توان به جزیره وایت و جزیره من اشاره کرد. شهر لندن پایتخت انگلستان و در عین حال پایتخت پادشاهی بریتانیا است. پرآب‌ترین رود انگلستان ، رود تیمز است که از میان شهر لندن می‌گذرد و به دریای شمال می‌ریزد. مساحت این کشور ۱۳۰٬۳۹۵ کیلومتر مربع و جمعیت آن تا واپسین سرشماری در سال ۲۰۱۴ میلادی ۵۴٬۳۱۶٬۶۰۰ نفربوده است.

نظام سلامت انگلستان

NHS، بزرگترین تـأمین کننده خدمات بهداشتی- درمانی کشور انگلستان و گسترده‌ترین سیستم درمانی یکپارچه در سراسر جهان است که از زمان تأسیس در سال ۱۹۴۸ تاکنون یکی از موضوعات مهم و مطرح در این کشور بوده است. اغلب خدمات NHS به طور رایگان به بیماران ارائه می‌گردد و به همین جهت بیش از ۱۰۰ میلیارد پوند از بودجه سالانه به آن اختصاص داده می‌شود.

از آنجا که تمام این هزینه‌ها توسط دولت پرداخت شده و در حال حاضر این خدمات بیش از ۹۰ درصد جمعیت انگلستان را زیر پوشش قرار داده است، اصلاح و بهبود NHS همواره کانون توجه دولت‌ها و به تبع آن رسانه‌ها است.

اغلب خدمات غیربیمارستانی (خدمات بهداشتی و درمانی خانواده ها) از طریق ارایه دهندگان مستقل و در قالب مدل قرارداد (thecontractmodel) عرضه می شود.

خدمات بهداشت و درمان جامعه (community) و بستری، از طریق بیمارستان های عمومی و به وسیله افراد حقوق بگیر، براساس مدل یکپارچه (integratedmodel) ارایه می شود. یک بخش کوچکتر اما در حال رشد مراقبت های بهداشتی و درمانی نیز وجود دارد که تأمین مالی آن، به وسیله پرداخت مستقیم و نیز از طریق بیمه خصوصی در چارچوب مدل میزان خدمات (reimbursement model) صورت می پذیرد.

خدماتی که به وسیله عرضه کنندگان خدمت ارایه می شود شامل موارد زیر است: خدمات داروسازان، خدمات داروفروشان خرده فروش (که پیشه وران مستقلی هستند)، خدمات پزشکان عمومی (که این ها نیز مستقل هستند)، خدمات بهداشتی و درمانی عمومی، خدمات بهداشتی و درمانی جامعه (از قبیل پرستاری در منزل، آمبولانس و معاینات درمانی)، خدمات بیمارستان های عمومی (خدمات سرپایی برای بیماری های مزمن یا حاد)، خدمات بستری خصوصی که در بیمارستان های دولتی ارایه می شوند و بیمارستان های خصوصی و خدمات پرستاری در منزل که به وسیله ارایه دهندگان مستقل عرضه می شود.

پرداخت کنندگان ثالث، به وزارت بهداشت، مقامات درمانی منطقه ای (خدمات درمانی بیمارستانی و جامعه نگر) و کمیته های پزشکان خانواده برای خدمات پزشکان مستقل، تفکیک می شوند.

پرداخت کنندگان ثالث، همچنین شامل بیمه گران خصوصی غیرانتفاعی که با همدیگر رقابت می کنند و بیشتر برمبنای اصل جبران هزینه های بیماران عمل می کنند نیز می شود.

مهم‌ترین اهداف برنامه NHS در انگلستان

• کاهش زمان انتظار به ۳ ماه برای بیماران سرپایی و ۶ ماه برای بیماران انتخابی نیازمند به بستری
•  توسعه برنامه غربالگری جهت تشخیص بیماران مبتلا به سرطان
• بهبود وضعیت اورژانس‌ها و کاهش زمان انتظار در آنها
•  تلاش جهت نظافت بیشتر بیمارستان‌ها و کنترل عفونت
• تشکیل ۳۳۵ تیم سلامت روان در سطح کشور
• ارائه خدمات درمانی رایگان به بیماران سالمندی که نیاز به مراقبت طولانی‌مدت دارند
• افزودن ۷ هزار تخت بیمارستانی تا سال ۲۰۱۰
• تشویق بخش خصوصی به همکاری بیشتر با NHS
• استخدام ۷ هزار و ۵۰۰ متخصص، ۲ هزار پزشک عمومی ‌و ۲ هزار پرستار
• ساماندهی مجدد نظام ارجاع در سه سطح پزشکان عمومی، پزشکان عمومی ‌متبحر (Specialist GP) و متخصصین
• افزایش حقوق تمام پزشکان و پرستاران به سطح مطلوب

نتایج اصلاحات

پس از اصلاحاتی که در این ساختار در کشور انگلستان صورت گرفت نتایج زیر گزارش شده است.

شواهدی که در زمینه کارآیی و اثربخشی اصلاحات در دست است، چندان شفاف نیست. مراجعات بیماران طی دوره 91-1990 تا 94-1993 معادل 18 درصد رشد کرده است. با آن که تخت های بیمارستانی از 1/7 تخت به ازای هزار نفر در سال 1983 به 3/4 تخت به ازای هزار نفر در سال 94-1993 کاهش یافته، تعداد مراجعات دو برابر شده است.

این افزایش ها، با رشد غیرمعمول 1/6 درصد بودجه به قیمت واقعی در سال های 92-1991 و 5/5 درصد در دوره 93-1992 همراه بوده است. طی سال های 92-1988 با آن که تعداد پرستاران 4 درصد کاهش یافته، کارایی آنها 20 درصد رشد کرده است.

تا سال 95-1994 بیشتر قراردادها از یک الگوی ملی پیروی می کردند. اما در 69 درصد از آنها، نمودهایی از مدیریت ریسک را می توان مشاهده کرد به نظر می رسد که قیمت گذاری، هنوز برمبنای هزینه صورت می گیرد. به نظر می رسد که هزینه های مبادله، بسیار بالاست. البته اطلاعات موثقی در زمینه هزینه های مستقیم و غیرمستقیم مبادله در دست نیست. در قسمت نیروی کار، تعداد مدیران NHS به شدت افزایش یافته و طی سه سال 93-1990 به بیش از 10 هزار نفر رسیده است که این نیز یک علت دیگر برای رشد هزینه های مبادله می تواند باشد.

رقابت واقعی براساس مطالعات انجام شده، بسیار محدود است. ممنوعیت انتقال مازاد به سال بعد و ایجاد ذخیره، انگیزه اجرایی طرح های بلندمدت اما با کارایی بالا را کاهش داده و باعث کمرنگ شدن بحث رقابت شده است.

مدت زمان انتظار پس از گذشت پنج سال، کاهش یافته است. بیماری که بیش از دو سال در لیست انتظار باشد، وجود ندارد و افراد ثبت نام شده ای که بیش از یکسال از ثبت نام آنها می گذرد ، از 200000 نفر به 5000 نفر یعنی 2 درصد کل ثبت شدگان در مارس 1996 کاهش یافته اند. در تأ یید افزایش حق انتخاب بیماران در زمینه خدمات بستری یا پزشکان عمومی، شواهد کلی به دست آمده است.