با قلب آذربایجان بیشتر آشنا شوید
شهر باکو پایتخت جمهوری آذربایجان، بزرگترین شهر و همچنین بزرگترین بندر این کشور است. این شهر بر ساحل غربی دریای خزر در شبه جزیره آب شوران قرار دارد و یکی از مناطق نفت خیز جهان می باشد.
به گزارش نبض ما و به نقل از کجارو، امروزه باکو به یکی از مقاصد گردشگری، به خصوص برای ایرانی ها تبدیل شده است. هم وطنان ترک زبان هم که آشنایی کامل به زبان آن ها دارند (کشور آذربایجان زمانی جزو آذربایجان ایران بود)، علاقه ی زیادی به سفر به آذربایجان و باکو دارند. بسیاری از علاقه مندان به هنر نیز برای تحصیل به باکو می روند. برای آشنایی بیشتر با شهر باکو، این نوشته را دنبال نمایید.
حقایقی در مورد باکو
۱. مساحت کل شهر باکو ۲۱۳۰ کیلومتر مربع است.
۲. شهر باکو ۵۱۸ کیلومتر مربع از لندن بزرگتر است.
۳. طبق آمار سال ۲۰۱۵ جمعیت باکو ۲ میلیون و ۳۷۴ هزار نفر است.
۴. شهر باکو ۲۸ متر پایین تر از سطح دریا قرار دارد.
۵. شهر باکو جزو دو پایتخت در جهان است که پایین تر از سطح دریا قرار دارند؛ پایتخت دیگر آمستردام است.
۶. تاریخ شهر باکو غنی است و در گذشته و از دوران روم باستان، در مسیر تجارت کالا بین آسیای مرکزی و غرب قرار داشت.
۷. آب گرم نفتالان یک آب گرم طبیعی است که ۶ قرن قبل از میلاد مسیح میان مردم محبوب بود و گفته می شود برای درمان بیماری های پوستی استفاده می شود.
۸. «مانات» پول واحد مردم آذربایجان و باکو است.
۹. در سال ۲۰۱۴، ۲۱۶۰۰۰۰ گردشگر خارجی به آذربایجان آمدند و بسیاری از آن ها برای بازدید از تاریخ غنی و ساختمان های مدرن این شهر مانند «برج شعله» از شهر باکو بازدید کردند.
۱۰. در قرن ۱۹ اولین چاه مدرن نفت در باکو حفر شد و اولین تانکر نفت جهان هم از بندر باکو حرکت کرد.
۱۱. در سال ۱۹۳۰ روش حفاری نفت به صورت مورب در باکو تاسیس شد که بعد از آن در سایر نقاط جهان هم اجرا شد.
۱۲. در سال ۱۹۰۱، بیش از نیمی از نفت جهان را باکو استخراج کرده بود.
۱۳. در اتحاد جماهیر شوروی، اولین قطار برقی و راه آهن در سال ۱۹۲۶ در شهر باکو راه اندازی شد.
۱۴. در سال ۱۹۷۷ اولین کارخانه ی تولید سیستم های تهویه ی هوای بومی در اتحاد جماهیر شوروی، در شهر باکو افتتاح شد. این سیستم های تهویه نه تنها به نقاط دیگر شوروی، بلکه به کشورهای خارجی هم صادر می شد.
۱۵. همه می دانیم که هزینه ی جایزه ی نوبل از درآمد آلفرد نوبل تامین می شود؛ اما شاید بسیاری از شما ندانید که بخشی از این درآمد از پول نفت باکو به دست می آمد که آلفرد نوبل در اواخر قرن ۱۹ سهمی در آن داشت.