از کلوپ های سیدنی تا پیاده روی اربعین

۲۰ ماه صفر مصادف با چهلم امام حسین(ع) و ۷۲ یار ایشان است که به اربعین حسینی شهرت دارد. فلسفه پیاده روی اربعین چیست که عاشقان زیادی را به سمت خود جذب می کند؟

در ۲۰ صفر سال ۶۱ قمری اسیران کربلا برای زیارت مدفن امام حسین به کربلا آمدند. امام حسن عسکری (ع) در روایتی زیارت اربعین را یکی از نشانه‌ های شناخت شیعیان اهل‌بیت معرفی می‌کند. ما در آموزه‌های شیعه اعمال و عقاید فراوانی داریم که می‌توان آنها را به‌ عنوان علامت شیعه محسوب کرد. به راستی سر این امر چیست؟

اربعین مقطع پایان‌ یافتن اسارت اهل‌ بیت(ع)، کامل‌شدن رسالت حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) در رسوا ساختن یزیدیان و رساندن پیام خون سرخ حسین به گمراهان کوفی و شامی است؛ حال چه اربعین را آغاز حرکت آنها از شام بدانیم و چه زمان رسیدنشان به کربلا!

اما از سوی دیگر، اربعین مبدأ حرکت جوشنده و تمام‌ ناشدنی تبلیغ و ترویج فرهنگ حسینی هم هست. از اربعین به این سو است که تمام همت و تلاش امامان، اهل‌بیت و شیعیان و دوستداران حقیقی ایشان صرف زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره امام حسین(ع) و ورود در مبارزه‌ای فرهنگی علیه نظام ستمکار اموی و پس از آن نظام عباسی و دیگر نظام‌های ستمگر در طول تاریخ می شود.

پیام اربعین، پیام پیروزی حق بر باطل، خون بر شمشیر و آغاز شکل جدیدی از نبرد فرهنگی با طاغوت‌های زمانه است. حادثه عاشورا و بر زمین ریختن خون‌ پاک امام حسین(ع) و ۷۲ یار قهرمانشان، بهترین انرژی و سرمایه برای چنین مبارزه تمام‌ ناشدنی و مستمر تا روز قیام قیامت خواهد بود.

خواندن زیارت اربعین، زیارت کردن امام حسین(ع) در روز اربعین و پاسداشت چنین روزی در میان شیعیان اهل‌ بیت(ع) یکی از برجسته‌ترین عوامل تقویت هویت شیعی است.

اربعین آموزنده‌ این تفکر الهی است که اگر چه باطل مانند کفی بر روی آب ممکن است زمان کوتاهی به جولان و هیجان، افکار عمومی را در اختیار بگیرد و حق‌ طلبان را گرفتار قتل، اسارت و انواع بلاهای دیگر کند، اما عاقبت کار، پیروزی از آن حق‌ طلبان خواهد بود.

فلسفه پیاده روی اربعین

قاضی طباطبایی در کتاب «تحقیق درباره اول اربعین سیدالشهداء» می‌نویسد حرکت به سوی کربلا در روز اربعین یا همان پیاده روی اربعین از زمان امامان معصوم (ع) در بین شیعیان رایج بوده است و شیعیان حتی در زمان بنی‌امیه و بنی‌ عباس نیز به این حرکت مقید بوده‌اند.

توصیه به زیارت اربعین باعث شده است که شیعیان به ویژه ساکنان عراق، از نقاط مختلف این کشور به سوی کربلا حرکت کنند. این حرکت که غالباً به صورت پیاده صورت می‌گیرد، یکی از پرجمعیت ترین راهپیمایی‌ ها در جهان شمرده می‌شود که بعد از سقوط حزب بعث عراق، جمعیت این زائران چند برابر شده است.

مطالب مرتبط: چه وسایلی را در پیاده روی اربعین همراه خود ببریم؟

آمار شرکت کنندگان در پیاده روی اربعین

۲۰ صفر در ایران تعطیل رسمی است. شمار شرکت کنندگان ایرانی در گردهمایی اربعین در سال‌های ۸۹ تا ۹۵ از چهل هزار نفر به دو میلیون و دویست هزار نفر رسیده است که نشان دهنده ی افزایش ۵۵ برابری زائران در طی ۶ سال می باشد که سالانه افزایشی بیش از ۱۳۰ درصد داشته است.

آمارهای متفاوتی از همه شرکت کنندگان در گردهمایی اربعین ارائه شده است. به طوری که به نقل از یک منبع، شمار افراد وارد شده به کربلا را در سال ۲۰۱۴ نزدیک به ۱۷ میلیون نفر گزارش داده و منبعی دیگر شمار راهپیمایان به سمت کربلا  را در همان سال ۲۰ میلیون نفر اعلام کرده است. وزیر راه عراق نیز گزارش داده که در اربعین ۹۶ (۲۰۱۷)  شمار زائران اربعین از مرز ۲۶ میلیون نفر گذشته است.

جابر بن عبدالله انصاری از اولین زائران امام حسین

جابر بن عبدالله انصاری که یکی از صحابه پیامبر گرامی اسلام(ص) بود، اولین یا یکی از اولین زائران حسین بن علی در اربعین به شمار می آید. او در اولین چهلم شهادت امام حسین(ع)، یعنی ۲۰ صفر سال ۶۱ق، به همراه عطیه عوفی به کربلا آمد و قبر امام حسین(ع) را زیارت کرد.

نقل است که جابربن عبدالله انصاری به قصد پیاده روی اربعین به غاضریه رسید، در آب فرات غسل کرد و پیراهن پاکیزه‌ای پوشید. آنگاه قدری از بوی خوش بر سر و بدن پاشید و پابرهنه روانه شد تا نزد سر مبارک امام حسین علیه السّلام ایستاد و سه مرتبه اللّه اکبر گفت. سپس به زمین افتاد و بیهوش شد. وقتی که به هوش آمد می‌گفت: «السّلام علیکم یا ال اللّه…»؛ جملات جابر در آن هنگام تقریباً همان زیارت حضرت سیدالشهدا در نیمه رجب است که متن کامل آن را  علامه مجلسی در بحارالانوار خود آورده است.

در برخی از منابع تاریخی، علاوه بر جابر، گفته شده است بازماندگان حادثه کربلا نیز در این روز به کربلا بازگشته و قبر امام حسین(ع) و سایر شهدای کربلا را زیارت کرده‌اند.

البته گروهی دیگر معتقدند به دلیل دوری مسافت، اینکه بازماندگان کربلا چهل روز بعد از عاشورا به کربلا بازگشته باشند، ممکن نبوده است؛ زیرا پیمودن مسیر کوفه تا شام و سپس بازگشت به کربلا در مدت ۴۰ روز، برای کاروان اسرای کربلا ممکن نبوده است. برخی بر این باورند که گزارش معتبری برای اثبات این رویداد در دست نیست.

منبع: گردآوری