بیماری که در زنان سه برابر مردان است

روماتیسم مفصلی یا Rheumatoid arthritis یک بیماری است که موجب التهاب، درد و تورم مفاصل بدن می شود. این بیماری معمولا مزمن بوده و در دراز مدت می تواند موجب تخریب مفصل شود.

به گزارش نبض ما به نقل از ایران ارتوپد، از هر صد نفر یک نفر در طول عمرش به نوعی به این بیماری مبتلا می شود. روماتیسم مفصلی می تواند زمینه خانوادگی داشته باشد. این بیماری می تواند در هر سنی بروز کند ولی معمولا در سنین بین 60-40 سالگی دیده می شود. روماتیسم مفصلی در زنان سه برابر شایع تر از مردان است.

علت بروز روماتیسم مفصلی

بیماری روماتیسم مفصلی جزو دسته ای از بیماری های انسان است که به آنها بیماری های خود ایمنی یا اتو ایمیون Autoimmune disease می گویند. بدن انسان سیستم دفاعی خاصی دارد که با استفاده از آن در برابر تهاجم میکروب ها از خود دفاع می کند. یکی از روش های سیستم دفاعی بدن، تولید مواد خاصی به نام آنتی بادی Antibody یا پادتن است. این مواد که از جنس پروتئین هستند به میکروب ها می چسبند و موجب تخریب آنها می شوند. گاهی اوقات سیستم دفاعی بدن به دلایلی که هنوز بر ما ناشناخته است بعضی از سلول های بدن خود انسان را غریبه و مهاجم تشخیص داده و بر علیه آنها آنتی بادی یا پادتن تولید می کند. این آنتی بادی ها به سلول ها حمله کرده و موجب آسیب آنها می شوند. مکانیسم ذکر شده علت اصلی بروز بیماری های خود ایمنی است.

در روماتیسم مفصلی هم سیستم ایمنی به سلول های بدن به خصوص سلول های سینوویوم Synovium cells بعضی از مفاصل حمله کرده و موجب تغییراتی در آنها می شوند. سینوویوم لایه ای از سلول ها است که سطح درونی کپسول مفصلی را فرش می کنند و موجب ترشح مایع مفصلی ( مایع سینوویوم) میشوند. تاثیر آنتی بادی ها بر سلول های سینوویوم موجب می شود سلول های این لایه افزایش پیدا کرده و در نتیجه لایه سینوویال ضخیم، متورم و همچنین ملتهب شود.

عروق خونی لایه سینوویال افزایش پیدا کرده، همراه با التهاب لایه سینوویال، ترشح مایع مفصلی هم بیشتر شده و مفصل متورم می شود. به دنبال این تغییرات سلول های سینوویال موادی بنام سیتوکین Cytokin ترشح می کنند که موجب بروز التهاب در مفصل شده و همچنین روی سلول های مفصل اثرات تخریبی دارد.

به دنبال تورم مفصل، لیگامان ها و تاندون های اطراف آن تحت کشش قرار می گیرند. این کشش در کپسول مفصلی و تاندون و لیگامان های اطراف مفصل بتدریج آنها را شل و ضعیف کرده و ضعف این ساختمان ها موجب ناپایداری مفصل و در نهایت نیمه دررفتگی و تغییر شکل مفصل می شود.

به تدریج و با گذشت زمان بافت سینوویال رشد کرده بر روی غضروف رفته و موجب خوردگی آن می شود. بعد از مدتی استخوان اطراف مفصل هم دچار پوکی و خوردگی شده و در آن کیست هایی به وجود می آید. این تغییرات استخوانی تغییر شکل مفصل را تشدید می کنند.