آشنایی با شروط ضمن عقد مندرج در سند ازدواج
ازدواج یک توافق دو طرفه است و آثار مهمی دارد. بهتر است از همان ابتدا دو طرف عقد خواسته‌هایشان را مطرح کنند و تضمین لازم برای دستیابی به آن ها را فراهم کنند تا با آسودگی زندگی مشترک را شروع کنند.
نبض ما– توافقات ازدواج در صورتی می‌تواند قابل پیگیری باشد که در قالب شروطی، ضمن عقد نکاح درج شود.
انواع شروط عقد نکاح
بر اساس ماده ۱۱۹ قانون مدنی زوجین می‌توانند هر شرطی را که بین خودشان مورد قبول باشد به شرطی که خلاف مقتضای ذات عقد نباشد، ضمن عقد نکاح درج کنند. برخی شروط باطل هستند. شروط باطل خود دو دسته هستند، شروط باطلی که عقد نکاح را نیز باطل می‌کنند، شروط باطلی که عقد نکاح را باطل نمی‌کنند. از جمله‌ٔ شروط باطل، شرط غیرمقدور، بی‌فایده و نامشروع (غیرقانونی) است. به طور مثال اگر شرط شود که زن ریاست خانواده را بر عهده داشته باشد، این شرط خلاف قانون است اما باطل کننده ی عقد نکاح نیست.
شروط مقرر در سند ازدواج
زوجین در هنگام انجام عقد نکاح بر اساس قوانین فعلی، سند ازدواج را امضا می‌کنند. سند ازدواج شروطی را در خود جا داده که عموما زوجین بدون مطالعه، آن را امضا می‌کنند. خوب است بدانیم که این شروط چه هستند.
یکی از این شروط تناصف اموال است. در سند ازدواج درج شده که اگر تقاضای طلاق از جانب زوجه نباشد و دلیل طلاق به دلیل عدم ایفای وظایف از سوی زوجه و سوء رفتار او نباشد، اموال به دست آمده پس از نکاح که در زمان طلاق موجود باشد، بین زن و شوهر نصف خواهد شد.
شرط دیگر موجود در سند ازدواج، وکالت به زوجه در طلاق است. طبق این شرط مرد به زن وکالت بلاعزل می‌دهد که خود را تحت شرایطی مطلقه کند. بر اساس این شرط زن می‌تواند برای طلاق خود دیگری را هم وکیل در انجام این امر کند. دوازده شرط در سند ازدواج قید شده که در صورت وجود یکی از این شروط، زن می‌تواند از این حق ِ خود بهره بگیرد. معمولا زوجین تا زمانی که سند ازدواج خود را دریافت کنند، این شروط را نمی‌بینند. خوب است با هم ببینیم این شروط کدام است.
شروط تکمیلی و توافقی بین زوجین
علاوه بر این شروط که به صورت پیش فرض در سند ازدواج درج شده و زوجین آن را می‌پذیرند، زوجین می‌توانند به صورت تکمیلی شروط دیگری را نیز در سند ازدواج درج کنند. برخی از این شروط از این قرار است:
– زوجه می‌تواند شرط کند که اگر ازدواج منجر به طلاق شد، حق حضانت فرزندان به او تعلق داشته باشد.
– حق انتخاب مسکن و شهر محل زندگی می‌تواند با زن باشد.
– در صورت جدایی زوجین، حتی اگر طلاق به درخواست زن باشد، تناصف اموال به دست آمده پس از نکاح صورت گیرد.
– بر اساس ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی، شوهر می‌تواند زن خود را از حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیات خود یا زن باشد، منع کند. زوجه می‌تواند ضمن عقد شرط کند که به هر شغلی که بخواهد و در هر کجا که باشد، اشتغال پیدا کند. اما باز هم با توسل به ماده‌ٔ مذکور، شوهر می‌تواند مانع اشتغال همسر خود شود. چون این حق برای مرد در قانون مقرر شده است. بنابراین به یاد داشته باشیم که صرف شرط کردن حق اشتغال کافی نیست. این شغل باید دارای شرایط متعارف و مورد قبول قانون و عرف باشد تا قدرت مرد برای ممانعت از آن، از بین برود.
منبع: فردانیوز
