علل و درمان عفونت قارچی پوست

بعضی از قارچ ها به طور طبیعی در بدن انسان زندگی می کنند. اما گروه دیگر میکروارگانیسم های فرصت طلبی می باشند، که اگر محیط مساعد برای آنها پدید آید، رشد کرده و لایه فوقانی پوست و همچنین ناخن و یا مو را آلوده می کنند.

گردآوری- نبض ما

عفونت قارچی از یک فرد به فرد دیگر قابل انتقال است؛ برای مثال در کلاس‌های ورزشی و استخرهای شنا، عفوت قارچی پای ورزشکار شایع است. تماس با ملحفه یا حوله و شانه آلوده می‌تواند باعث انتقال عفونت‌های قارچی پوست گردد.

فاکتورهای موثر در بروز عفونت قارچی

در بروز قارچ های پوستی و بدنی فاکتورهایی دخالت دارند. این موارد را می توان به صورت زیر برشمرد:

استفاده از آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت های مختلف باکتریایی مورد استفاده قرار می گیرند. این داروها می توانند تعدادی از باکتری های مفید بدن را کاهش دهند. هنگامی که تعداد آنها کاهش یابد، قارچ ها فرصتی برای رشد پیدا می کنند.

استفاده از کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها به منظور کاهش التهاب و تعدادی از اختلالات پوستی مورد استفاده قرار می گیرند. گاهی اوقات این داروها پاسخ ایمنی بدن را کاهش می دهند و شرایط مساعدی برای رشد قارچها ایجاد می کنند.

بیماری ها

بیماری هایی مانند دیابت و برخی از انواع سرطان، باعث می شوند که شخص در معرض عفونت قارچی قرار گیرد.

نقص درسیستم ایمنی بدن

به علت شیمی درمانی و یا بروز سندرم اکتسابی نقص ایمنی و یا مواردی دیگر، سیستم ایمنی بدن ممکن است دچار ضعف گردد و این عوارض فرصتی برای رشد قارچها پدید می آورند.

عوامل محیطی

قارچها برای رشد و تکثیرخود به حرارت و رطوبت نیاز دارند. عفونت قارچی در انسان معمولا در نواحی مرطوب بدن رخ می دهد.

کفش و لباس به عرق نشسته و مشاغلی‌ که‌ با گرما و رطوبت‌ سر و کار دارند موجب افزایش احتمال رشد عفونت قارچی می شوند.

وراثت

برخی از افراد دارای زمینه ژنتیکی نسبت به عفونت قارچی دارند.

درمان عفونت قارچی بدن

پوست های تراشیده شده ای که از سطح ناحیه ی عفونت کرده جمع آوری شده اند در زیر یک میکروسکوپ قرار داده می شوند تا امکان وجود قارچ مورد بررسی قرار گیرد. این آزمایش به عنوان آزمایش هیدروکسید پتاسیم (KOH) شناخته می شود. پس از این که علت عفونت مربوط به قارچ اعلام گردید، بسته به شرایط ممکن است روش های درمانی مختلفی مورد لحاظ قرار گیرند.

• برای موارد خفیف تینآ کورپوریس امکان دارد استفاده کردن از داروهای بی نسخه مانند محلول های ضد قارچ موضعی، پمادها و یا کرم ها کفایت کند. به کار بردن هر یک از این موارد یک یا دو بار در هر روز به مدت 2 هفته (یا بیشتر) کمک خواهد نمود.
• در صورتی که داروهای بی نسخه مؤثر واقع نگردیدند امکان دارد که دکتر داروهایی خاص را تجویز نماید که ممکن است شامل ترکیبی از داروهای موضعی و دهانی باشند.

* نکته: ممکن است پس از مصرف داروهای ضد قارچ دهانی عوارض جانبی مشاهده شود. هم چنین ممکن است آنها تأثیر داروهایی خاص را (مانند وارفارین) که برای برخی مسائل پزشکی مورد مصرف قرار می گیرند تغییر دهند. لطفاً در این موارد پیش از اتخاذ هر گونه برنامه ی درمانی با یک دکتر پزشک مورد اعتماد تماس حاصل نمایید.

درمان عفونت قارچی سر

پزشک معالج قادر خواهد بود که با معاینه کردن پوست سر عفونت را تشخیص دهد. برای درمان این عفونت از روش های زیر استفاده می شود.

• استفاده از داروهای ضدقارچی به صورت محلول یا قرص. مصرف این داروها در یک دوره 6 هفته ای صورت می گیرد.
• شامپو های دارویی – احتمال دارد که پزشک معالج شما توصیه نماید که پوست سر خود را بسته به نوع شرایط شما با استفاده از شامپو های دارویی حداقل 2 تا 3 بار در طول هفته مورد شست و شو قرار دهید.

عفونت های قارچی پوست سر اکثراً بچه های کم سن و سال را تحت تأثیر قرار می دهند. مصرف برخی از داروهای ضد قارچی خاص می تواند عوارضی همچون اسهال، سر درد، حالت تهوع، درد و غیره را در بر داشته باشد. اطمینان حاصل نمایید که روش درمانی درست مطابق با دستور پزشک صورت می پذیرد.

درمان عفونت قارچی پا

پس از نمونه گیری و انجام آزمایش روش های زیر مورد استفاده قرار می گیرد.

• روش هایی برای درمان بدون نسخه وجود دارند که به صورت اسپری های ضد قارچ، پودر، لوسیون و پماد در دسترس هستند. ممکن است این روش ها در موارد خفیف مفید واقع گردند.
• در صورتی که درمان های بدون نسخه به کمک نیایند و یا در صورتی که عفونت ذاتاً وخیم باشد، امکان دارد که داروهایی دهانی و یا موضعی به وسیله ی پزشک تجویز شود.
• لازم است که محل عفونت خشک و تمیز نگه داشته شود و بی هیچ کم و کاستی از درمان پیروی شود. در مورد پوست مرطوب پا و یا بروز تاول، مایو لینیک حوله ی مرطوب و سرکه و کمپرس را برای تسکین درد پیشنهاد می کند.

درمان عفونت قارچی ناخن

انجام یک معاینه ی جسمانی به وسیله ی دکتر ماهیت عفونت را تأیید می نماید. امکان دارد پزشک مقداری خرده را از روی ناخن جمع آوری نماید و آن را برای انجام آزمایش به آزمایشگاه بفرستد تا علت دقیق عفونت مورد تأیید قرار گیرد.

• معمولاٌ پمادهای موضعی در ترکیب با داروهای دهانی به کار برده میشوند، چرا که امکان دارد که در غیر این صورت آنها به اندازه ی کافی مؤثر واقع نگردند. کرمها و لوسیون های بی نسخه در جهت به کار برده شدن بر روی ناحیه ی عفونت کرده تجویز می گردند.
• امکان دارد که بسته به ماهیت عفونت ناخن داروهای ضد قارچ دهانی به وسیله ی پزشک مورد تجویز قرار گیرند. احتمالاً باید این داروها را به مدت 6 تا 12 هفته به مصرف رسانید تا موجب بهبود کامل عفونت گردند.
• لاک های ضدقارچ که حد اقل روزی یک بار بر روی ناحیه ی عفونت کرده به کار برده می شود. استفاده ی طولانی مدت از این لاک خود را در از بین بردن قارچ ناخن مؤثر نشان داده است.
• در موارد حاد، امکان دارد برای برطرف کردن عفونت به طور کلی لازم باشد تا پزشکان ناخن عفونت کرده را با استفاده از عمل جراحی بر دارند.