پی آر پی برای درمان آسیب دیدگی ها+ویدئو

پی آر پی پلاسمای غلیظ شده خون است که دارای مقادیر فراوان پلاکت خون است. این پلاسما که از خود بیمار تهیه می شود در بعضی مراکز برای درمان صدمات غضروفی و تاندونها و سایر صدمات بافت نرم، استفاده می شود.

گردآوری- نبض ما

خون کامل محیطی حاوی پلاکت های زیادی بوده که می توان آنها را به صورت غنی شده مورد استفاده قرار داد. پی آر پی در حال حاضر بیش از یک دهه است که در ترمیم زخم های جراحی و شکستگی های دیرجوش و یا جوش نخورده مورد استفاده قرار می گیرد. در اغلب این روش ها پی آر پی در دو شکل تزریقی و ژل استفاده می شود.

ترمیم به کمک پی آر پی

ترمیم کند استخوان، تاندون، لیگامان ها و بافت های نرم بعد از جراحت یک پدیده شایع در اغلب بیماران است. طولانی شدن زمان ترمیم شخص را مستعد ایجاد بافت گرانوله و یا فیبروز در محل ضایعه می کند که می تواند منجر به کاهش عملکرد عضو و یا شکستگی جوش نخورده گردد. اغلب این اتفاق در بافت هایی که از خون رسانی کمتری برخوردار هستند اتفاق می افتد. به نظر می رسد که مواد ترشح شده از پلاکت ها نقش مهمی را در این خصوص دارند.

ایجاد لخته و جلوگیری از خون ریزی اولین نقش پلاکت در روند ترمیمی زخم است. در مرحله بعدی عوامل رشد موجود در پلاکت آزاد شده و در موضع ترشح می شوند. بنابراین اگر در موضعی به دلیل کاهش جریان خون تعداد این سلول ها کم باشد و یا عوامل رشد آزاد شده برای ترمیم کافی نباشد می توان با تزریق پلاکت و یا محتوای آنها روند ترمیم را افزایش داد.

پیشینه پلاسمای غنی از پلاکت

اثرات ترمیمی و رشد که در صدمات و ضایعات بافت های مختلف بدن توسط عوامل رشد کنترل و هدایت می شوند باعث بروز این فرضیه شده است که پلاسمای غنی از پلاکت که دارای این فاکتورها هستند، می توانند باعث تحریک و تشدید پدیده ترمیم در این صدمات شوند. گروه زیادی از عوامل رشد مانند سیتوکین ها، اینترلوکینها، فاکتور رشد پلاکتی، عامل رشد شبه انسولین، عامل رشد فیبروبلاستو دیگر عوامل در کنترل پدیده ترمیم ضایعات و صدمات بافتهای بدن شرکت دارند. از پلاکت ها بیش از ۷ نوع از این عوامل رشد ترشح می گردد.

کاربردهای پی آر پی

مهمترین موارد مصرف آن در ترمیم پارگی های رباط های زانو، ترمیم تاندون ها، ترمیم رباط گرداننده شانه و نیز تزریق داخل مفصلی در بیماران دچار آرتروز است.

دیگر کاربرد پی آر پی در ناباروریست، جایی که زوج نابارور بیش از دو بار از درمان میکرو اینجکشن استفاده کرده و منجر به بارداری نشده است، PRP می تواند با تحریک بافت اندومتر منجر به بارداری گردد.

با توجه به اینکه عوارض این روش اندک است، موارد استفاده آن در رشته های مختلف اعم از پزشکی، دندانپزشکی و طب ورزشی روزبروز گسترش بیشتری پیدا می کند.

پی آر پی خودی

اصطلاح خودی در محصولات خونی و یا سلولی به محصولاتی اطلاق می شود که از خود بیمار گرفته و برای خود بیمار استفاده می شود. استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت خودی این مزیت را برای بیمار دارد که موجب ایجاد واکنش های حساسیتی در بیمار نمی گردد و به راحتی قابل استفاده است.

برای تهیه پی آر پی بعد از گرفتن خون با استفاده از یک ضد انعقاد، نمونه سانتریفوژ می شود تا براساس جرم حجمی اجزا خون سه لایه جدا تشکیل شود. لایه زرد رنگ همان پلاسما است که عاری از هر نوع سلولی است، قسمت قرمز رنگ که در ته لوله قرار می گیرد، گلبول های قرمز خون است و لایه سوم که یک لایه سفید رنگ مابین پلاسما و گلبول های قرمز است و با نام بافی کوت شناخته می شود، حاوی گلبول های سفید بوده و پلاکت های خون در اطراف آن قرار گرفته اند. بعد از جداسازی این بخش، محلول به دست آمده به گونه ای تغلیظ می شود که حداقل دو تا پنج برابر خون پلاکت داشته باشد که این حداقل مقداری است که می تواند موجب رشد و تکثیر سلول های فیبروبلاستی و سلول های بنیادی مزانشیمی گردد.

پی آر پی مشتق از خون بند ناف

همانند خون محیطی، خون بند ناف نیز حاوی پلاسمای غنی از پلاکت خون است که می توان با استفاده از سانتریفوژ آنها را غنی نمود. از آن جایی که پلاکت های خون بند ناف حساسیت کمتری ایجاد می کنند لذا می توان این محصول را به صورت غیرخودی نیز به خصوص در موارد اورژانس مورد استفاده قرار داد.

از آن جایی که امکان ذخیره این محصول نیز وجود دارد لذا می توان آن را به شکل عاری از گلبول سفید و یا لیز پلاکتی هم مورد استفاده قرار داد که اثرات ضد التهابی و ترمیمی بیشتری را دارد. ضمن آن که در بیمارانی که به دلیل از دست دادن خون و یا بیماران دچار سوختگی امکان گرفتن خون و پلاسما به مقدار زیاد وجود ندارد این محصول می تواند بسیار موثر و کارآمد باشد. با توجه جمع آوری خون بند ناف توسط بانک خون بند ناف عمومی رویان در حال حاضر این محصول با کیفیت و سلامت بالا تولید شده و در بیمارانی که مورد زخم بستر شده و یا بیماران دچار سوختگی بالا مورد استفاده قرار می گیرد.

نحوه تزریق

تزریق PRP بعد از اینکه چرخش خون انجام شد و پلاکت خون جدا گشت، انجام می شود. بعضی از پزشکان از داروهای فعال کننده همچون ترومبین و یا کلسیم کلوراید استفاده می نمایند، در حالیکه بعضی دیگر از پزشکان فقط پلاکت ها را تزریق می نمایند. تحقیقات نشان داده اند که تاندون هایی که برروی آنها تزریق انجام شده خود قادر به فعال کردن پی آر پی هستند و به همین دلیل نیازی به داروهای فعال کننده نمی باشد.

تزریق پی آر پی در مطب پزشک انجام می شود و طول مدت این تزریق حدود 30 دقیقه بعد از بدست آمدن پلاکت ها می باشد. عموما تزریق توسط متخصص ارتوپد انجام می شود.

عوارض تزریق پی آر پی

عوارض جانبی در روش PRP غیرمعمول می باشد. هروقت سوزنی وارد بدن شود، می تواند خطر عفونت را نیز در پی داشته باشد، به جز این موضوع ممکن است در محل تزریق التهاب و درد دیده شود. تزریق پی آر پی در افرادیکه دچار اختلالات خونریزی دهنده هستند، داروهای ضدانعقادی مصرف می کنند، سرطان دارند، باردار هستند و یا دچار عفونت های فعال می باشند، توصیه نمی شود.