چند نشانه مهم بیماری خودشیفتگی

بعید به نظر می‌رسد در زندگی‌تان دست‌کم با یکی از خودشیفته ها سروکار پیدا نکرده باشید. این افراد تیپ شخصیتی خاص خودشان را دارند و ظاهرا محوری جز خودشان وجود ندارد.

نبض ما– تعطیلات نوروز، دیدوبازدید، جشن و مهمانی و ارتباطات خانوادگی از اتفاقات خوشایندی است که در راه است. اما اگر در خانواده‌تان یک خودشیفته داشته باشید چطور؟ آیا بازهم به شما خوش می‌گذرد؟ اگر پدر و مادرتان خودشیفته باشند؟ به هرحال برای بیشتر بچه‌هایی که والدین خودشیفته دارند، تعطیلات نمی‌تواند خاطرات خوشی برای‌شان به جا بگذارد، چون احتمالا مجبورند شرایط تحمیل‌شده‌ای را به سر کنند که انتخاب خودشان نیست.

این اختلال شخصیتی، نیاز دارد که اطرافیان خودشیفته ها ،مهارت‌های ارتباطی برخورد با آنها را بلد باشند تا کمترین آزار ممکن را ببینند. اجتناب از روابط با این افراد بهترین راهکار است، اما عملا گاهی نمی‌توان از رویارویی با آنها فرار کرد!

مطالب مرتبط: آنچه باید درباره خودشیفتگی بدانیم

خودشیفتگی در خانواده

اگر شما هم پدر و مادری خودشیفته دارید می‌دانید که تعطیلات برای‌تان همراه با ناامیدی و سکوت و دلسردی درونی خواهد بود. شاید با خودتان فکر کنید امسال، سالی متفاوت خواهد بود و آرزو می‌کنید و امیدوارید که شرایط تغییر کند و امسال شما به عنوان یک فرد مستقل و خاص خواهید بود که جایگاهش را در این جهان پیدا کرده و ارتباط بهتر و دوست‌داشتنی‌تری با خانواده‌اش خواهد داشت.

نمای ظاهری یک خانواده‌ی خودشیفته مانند سیب قرمز براقی است که کِرمی در درون خود دارد. از بیرون، عالی به نظر می‌رسد اما در درون این خانواده، گروهی از افراد هستند که ارتباط خوبی با هم ندارند و اصلا نمی‌دانند که چگونه با هم ارتباط عاطفی برقرار کنند.

خانه‌شان شاید از تمیزی و زیبایی بدرخشد و همه چیز در بهترین حالت خود به چشم بیاید، نورهای متناسبی که چشم‌ها را می‌نوازند و شمع‌های زیبایی که نور و گرما و رایحه‌ی مطبوع‌شان فضا را پُر کرده است، اما خبری از عشق حقیقی نیست و رنگ و بویی از علاقه، اصالت، همدلی، گفتگو و هوای احساسات همدیگر را داشتن وجود ندارد. آدم‌های یک خانواده‌ی خودشیفته، توجه عمیقی به حال و هوای یکدیگر ندارند.

در یک خانواده‌ی گرم و صمیمی، به بچه‌ها بیشترین اهمیت داده می‌شود و با هم جروبحث نمی‌کنند، هیجانات و تفکرات عجیب و غریب بچه‌ها مورد احترام و توجه است و از همه مهمتر، به احساسات آنها با علاقه فراوان و خردمندی توجه می‌شود. هر لحظه‌ای که با بچه‌ها صرف می‌شود به عنوان زمانی برای آموزش و راهنمایی آنها به سمت یک ارتباط واقعی با اعضای خانواده تلقی می‌شود.

در این خانواده‌ها، خلاقیت‌ های بچه‌ها همیشه مورد احترام و توجه است و نادیده گرفته نمی‌شود، درمورد مشکلات اقتصادی و بی‌پولی با آنها گفتگو نمی‌شود، و هرگز به بچه‌ها نمی‌گویند خوب و حرف‌گوش کن باش وگرنه از هدیه خبری نیست! یعنی برای محبت، شرط و شروط قائل نمی‌شوند.

خودشیفتگی در فامیل

اختلال خودشیفتگی، یک اختلال شخصیتی است که واقعا طیف گسترده‌ای دارد. تقریبا همه‌ی ما در خانواده و اقوام معیارهایی داریم که کسی را خودشیفته بدانیم. شاید بیشتر اوقات ترجیح بدهید تا حد ممکن، تماس و ارتباط خود را با خودشیفته ها کمتر کنید اما در ایام نوروز که زمان دید و بازدیدهای فامیلی است نمی‌توانید از برخورد و دیدار با خودشیفته‌های فامیل فرار کنید.

در اینجا توصیه‌هایی برای‌تان داریم:

مطالب مرتبط: خودشیفته‌ ها چه نشانه هایی دارند؟

با خودشیفته ها رقابت نکنید

همیشه یادتان باشد که خودشیفته ها معمولا با حس ناخودآگاهی شدیدا خودبزرگ‌بین هستند و تمامی معیارهای‌شان فقط و فقط به خودشان مربوط است، بنابراین اگر بخواهید با آنها مقابله به مثل کنید، خواهید باخت و حتی شاید برای خودتان دشمن‌تراشی کنید. شما نمی‌توانید اعضای خانواده یا اقوام‌تان را انتخاب کنید بنابراین بهترین کار این است که مودبانه به حرف‌های‌شان گوش دهید و بعد با عذرخواهی بهانه‌ای بیاورید و سراغ فرد دیگری بروید یا وارد گقتگوی افراد دیگری شوید.

این کلمه را به یاد داشته باشید: «جالبه!»

خودشیفته ها همیشه راهی برای شگفت‌زده کردن‌تان دارند. آنها از احساسات خودشان هم درک خوبی ندارند بنابراین اگر روز بدی را پشت سر گذاشته باشند، اثرش را روی دیگران منعکس می‌کنند. پس اگر کنایه زدند یا آشکارا توهین کردند به خودتان نگیرید. در عوض، شانه بالا بیاندازید و فقط بگویید: «جالبه!» با این کار به آنها نشان می‌دهید که شما طعمه‌ی خوبی برای مورد تهاجم قراردادن نیستید و نمی‌توانند شما را هدف بگیرند!

هدف از تعطیلات این است که زمان بیشتری را در فراغت کنار آنهایی که دوست‌شان داریم بگذرانیم و لذت ببریم. اما متاسفانه خودشیفته ها عاشق خبرچینی و حرف‌های خاله زنکی هستند و افراد را تحقیر می‌کنند. این شیوه‌ی آنها برای بزرگ جلوه دادن خودشان است تا ثابت کنند که از همه بهتر و بالاتر هستند.

وقتی پیش شما از بدی دیگران حرف می‌زنند و از آنها ایراد می‌گیرند، بهترین واکنشی که می‌توانید نشان دهید این است که شما در مقابل، به نکته‌ی مثبتی در مورد فردی که از او غیبت می‌شود اشاره کنید، مثلا بگویید: او در کارش واقعا موفق است! یا او همیشه برای من یک دوست بسیار خوب بوده. و اینگونه ماجرا را تمام کنید!

غرور خودشیفته ها را نوازش کنید!

خودشیفته ها معمولا حسود هم هستند چون همه چیز به آنها باید مربوط بشود و کوچکترین کم محلی‌ها را تا مدتها به خاطر خواهند داشت. بهترین کار این است کاری کنید که آنها درمورد خودشان احساس خوبی پیدا کنند. مثلا سوال‌هایی از آنها بپرسید که انتخاب و تصمیم‌شان را هدف بگیرد: از کار و حرفه‌ات چه خبر؟ برای تعطیلات چه برنامه‌ی دیگری داری؟

مطالب مرتبط: اصول رفتار با رفیق خودخواه

اما همیشه هم  تسلیم خودشیفته ها نشوید!

تنها زمانی که باید از خودتان دفاع کنید زمانی است که این فامیل ناخوشایند شما می‌خواهد داوطلبانه به شما توصیه‌هایی بکند، چه درمورد کارتان و چه درمورد رژیم غذایی یا زندگی زناشویی‌تان. باز هم مهربانانه و مودبانه رفتار کنید و بگویید: «من می‌فهمم که این شیوه‌ی شما است اما من برای کنارآمدن با این مسئله، شیوه‌ی خاص خودم را دارم». در گفتگوهای بعدی هم درمورد خودتان اطلاعات ندهید و از خودتان حرف نزنید. سوژه‌های بهتری برای مکالمه وجود دارند مانند فوتبال، آب و هوا و اخبار!

نبض ما– مترجم: هدی بانکی