بیماری های رایج در باشگاه بدنسازی
محیط‌های گرم و مرطوب نظیر باشگاه‌های ورزشی، محل مناسبی برای رشد باکتری ها و قارچ‌ها هستند. وزنه‌های باشگاه‌های بدن سازی ۳۶۲ برابر آلودگی بیشتری نسبت به کف سرویس بهداشتی دارند. ما در این مقاله بیماری های رایج در باشگاه بدنسازی و راه های مقابله با آن را به شما می‌گوییم.
فولیکولیتیس
فولیکولیت یکی از بیماری های رایج در باشگاه بدنسازی است که به صورت آکنه یا برجستگی‌های قرمز خارش دار بروز پیدا می‌کند. اگر فردی به این مشکل دچار شد، به هیچ وجه نباید به خاراندن آن بپردازد. خاراندن چنین آکنه‌هایی آنها را به زخم‌هایی خشک تبدیل می‌کند که می‌توانند زخم‌های دائمی را برای فرد به همراه داشته باشند. عامل ایجاد این بیماری وجود میکروب‌ها، باکتری‌ها یا قارچ‌ها هستند، که وارد پیاز مو در پوست می‌شوند.
در موارد شدیدتر، فولیکولیت دیگر شبیه آکنه نخواهد بود و در این شرایط ظاهری نظیر تاول یا یک توده بزرگ متورم خواهد داشت. با استفاده از پماد میتوان براحتی این مشکل را برطرف کرد. در بدترین موارد، آنتی بیوتیک توسط پزشکان تجویز می‌شود.
راه‌های پیشگیری از فولیکولیتیس
- از پوشیدن لباس‌های جذب در باشگاه‌های ورزشی پرهیز کنید. لباس‌های تنگ می‌توانند باعث حساسیت پوستی شوند. عاملی که می‌تواند پوست شما را در زمان عرق کردن تحریک کند.
- پس از ورزش با دوش گرفتن پوست خود را تمیز کنید.
- بعد از باشگاه از حوله‌های مشترک استفاده نکنید.
- اگر پوست شما تحریک شده است، از اصلاح سطح آن خودداری کنید. با اینکار از بروز جوش روی پوست جلوگیری می‌کنید.
کرم حلقوی
کرم حلقوی نوعی عفونت قارچی است که باعث ایجاد جوش‌های برجسته و قرمز با الگوهایی حلقه مانند می‌شود. توجه داشته باشید هیچ کرمی وارد بدن شما نشده است. ابتلا به این بیماری قارچی نیز به واسطه ارتباط با افراد یا تماس با سطح‌های آلوده رخ می‌دهد.
این مشکل زمانی بوجود می آید که انگل‌های قارچی در بالای سطحی از پوست خانه کنند، که به ایجاد تکه‌های برجسته بر روی پوست با رنگ‌های قرمز، صورتی یا خاکستری منجر می‌شود. این نواحی ممکن است دچار خارش یا سوزش شوند. همچنین این عفونت پوستی می‌تواند از یک بخش بدن بیمار به بخش‌های دیگر منتقل شود.
عرق کردن و تماس با سطوح آلوده نظیر کف رختکن می‌تواند به انتشار کرم حلقوی بیانجامد. باشگاه‌های بدن سازی بستری مناسب برای ابتلا به این قارچ‌ها هستند. خوشبختانه این مشکل می‌تواند با کمک انواع پمادها و اسپری‌های موضعی ضد قارچ برطرف شود. نواحی آلوده شده نیز می‌توانند با کمک دارو درمان شوند.
ورزش‌های تماسی نظیر کشتی و فوتبال بیشترین احتمال ابتلا به کرم حلقوی در افراد را ایجاد می‌کنند. اگر ورزشکار هستید، بعد از تمرینات یا مسابقات خود بهداشت خود را در سطح مطلوبی نگه دارید. همچنین می‌توانید از لباس‌های ورزشی ویژه که مانع از بروز این مشکلات می‌شوند یا لباس‌های آستین بلندی که از بدن در برابر تماس با افراد دیگر مراقبت می‌کنند استفاده کنید.
قارچ کف پا
قارچ کف پا ، یکی از بیماری های رایج در باشگاه بدنسازی ، به عفونت خارش داری گفته می‌شود، که به واسطه قارچ‌ها در پا ایجاد می‌شود. قارچ کف پا یا تینیاپدیس موجب پوسته پوسته شدن میان انگشتان پا می‌شود. این عفونت منبع یکسانی با کرم حلقوی دارد. افراد ممکن است با هر نوع تماس با این قارچ به آن مبتلا شوند. برای مثال کافی است افراد بدون دمپایی در حمام‌های عمومی، رختکن، استخرها یا محیط‌های دارای کف مرطوب رفت و آمد کنند.
قارچ کف پا می‌تواند موجب خارش یا سوزش سطح آلوده شود، اما بیماران باید از خاراندن آن پرهیز کنند. خارش پای آلوده می‌تواند مشکل را به دست‌های شما نیز منتقل کند. خوشبختانه این قارچ نمی‌تواند آثار جانبی جدی به همراه داشته باشد و می‌تواند با پماد پوستی یا قرص‌های تجویزی درمان شود. برای پیشگیری از قارچ کف پا، استفاده از صندل‌ها در محیط‌های عمومی و خشک و تمیز نگه داشتن انگشتان و ناخن‌های پا کفایت می‌کند.
زگیل کف پا
زگیل کف پا می‌تواند بسیار ناراحت کننده باشد، اما یک مسئله جدی محسوب نمی‌شود و به دلیل عفونت ویروسی پوست ایجاد می‌شود. این زگیل‌ها مشابه جوش‌های گوشتی و کوچک هستند.
این عارضه زمانی رخ می‌دهد، که پای برهنه فرد با سطح رختکن، حمام یا کف استخر تماس برقرار می‌کند و این موضوع به ویروس اجازه می‌دهد که به واسطه بریدگی‌های ریز یا شکستگی‌های پوست وارد بدن شود.
زگیل کف پا مشکل سلامتی عجیب و غریبی به همراه ندارد، با این حال می‌تواند آزار دهنده باشد. بنابراین افراد می‌توانند با استفاده از صندل‌ها از آن جلوگیری کنند. همچنین افراد باید تلاش کنند که پا و کفش خود را تمیز نگه دارند.
اگر فرد به زگیل کف پا دچار شد، باید پس از دست زدن به آن دستان خود را شسته تا از گسترش آنها جلوگیری به عمل بیاید. زگیل بوجود آمده ممکن است به خودی خود برطرف شود، اما این روند می‌تواند یک یا دو سال طول بکشد. اگر بیمار میخواهد سریع تر به رفع این مشکل بپردازد، یک متخصص پوست می‌تواند با فریز کردن یا با کمک راه حل‌های اسیدی به حذف آن اقدام کند.
