ناگفته های استنت گذاری یا بالون زدن قلب

معمولا آنژیوپلاستی قلب در یک آزمایشگاه کاتترگذاری قلبی انجام می شود، به این آزمایشگاه “کت لَب” گفته می شود. بر روی قفسه سینه شما الکترودهایی قرار می گیرند و به این ترتیب به یک دستگاه مونیتور قلب وصل می شوید تا قلب شما در حین آنژیوپلاستی قلب کنترل شود. نیاز به بی هوشی عمومی نیست، ولی یک داروی آرام بخش داخل عروقی به شما تزریق می شود.

کشاله ران شما (یا گاهی بازو) که کاتتر از آن وارد بدن خواهد شد، اصلاح و ضدعفونی شده و سپس با استفاده از دارو بی حس می شود. بعد از بی حس شدن این قسمت از بدن، دیگرهیچ دردی را در طول آنژیوپلاستی قلب حس نخواهید کرد، ولی در عین حال بیدار و هوشیارخواهید بود.

پزشک سرخرگ مناسب را پیدا کرده و کاتتر (یک لوله نازک) را از طریق پوست وارد آن می کند. او کاتتر را از طریق سرخرگ به سمت آئورت و از آنجا به سمت قلب می فرستد، که می توان مسیر عبور آن را در مونیتور مشاهده نمود. وقتیکه کاتتر در مدخل سرخرگ کرونری قرارگرفت، یک ماده حاجب تزریق می شود تا پزشک بتواند از سرخرگ ها عکس گرفته و در صورت وجود هرگونه تنگی در مسیر خون سرخرگ کرونری، آنرا تشخیص دهد.

بعد از بررسی اندازه و وسعت انسداد، پزشک ممکن است یک وسیله بالونی شکل را وارد بدن نموده و آنرا به سمت محل انسداد هدایت کند و سپس بالون را در برابر دیواره های سرخرگ باد نماید. بالون باد شده به مدت دو دقیقه در محل دچار تنگی نگهداری می شود و سپس بادش خالی می شود. در صورت لزوم پزشک بارها این کار را تکرارمی کند. در صورت رضایت بخش بودن نتایج، بالون خالی شده و کاتتر از بدن خارج می شود.

استنت (فنر) یک قطعه لوله ای شکل است که از بافت سیمی مارپیچی شکل ساخته می شود. استنت بر روی بالون در نوک کاتتر قرار می گیرد و به سمت سرخرگ کرونری دچار انسداد هدایت می شود. سپس بالون باد می شود و استنت متسع شده و در محل انسداد قفل می شود و به منزله حائلی رگ را باز نگه می دارد. باد بالون خالی شده و کاتتر خارج می شود، ولی استنت در محل باقی می ماند.

در این برنامه دکتر محمد حسین نجفی متخصص قلب و عروق برای شما از استنت گذاری بیشتر خواهند گفت. پس در ادامه با نبض ما همراه باشید.