علائم بیماری ALS یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک
بیماری ALS یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، یک بیماری عصبی است که طی آن سلول های مغز و ستون فقرات می میرند که منجر به ضعف عضلانی پیش رونده و حتی مرگ خواهد شد. ماهیچه های بیماران مبتلا به ای ال اس به مرور زمان ضعیف و در نتیجه فلج می شوند.
به گزارش نبض ما، دکتر آرمان مرادی متخصص مغز و اعصاب در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: “تعداد مراجعانی که علایم بیماری ALS را دارند، به مراکز درمانی افزایش یافته است.” پس زنگ خطر این بیماری نیز به صدا درآمده است و همگی باید هوشیار و مراقب باشیم. در اینجا حقایقی را در مورد بیماری ای ال اس بیان می کنیم.
شروع بیماری با یک ضعف عضلانی
زمانی که نورون ها (سلول های عصبی) به علت بیماری ALS شروع به مردن می کنند، معمولا اولین علامت، ضعف عضلات است. این ضعف عضلانی می تواند در هر جای بدن فرد مبتلا خود را نشان دهد، اما معمولا اولین بار خود را در دست ها، پاها و یا دهان نشان خواهد داد.
ممکن است فرد متوجه شود که دیگر قادر نیست پاهای خود را به خوبی بلند کند و یا در حرکت دچار اشکال شود. برخی دیگر ممکن است با دست هایشان مشکل پیدا کنند، مثلا نتوانند کلید را در قفل قرار دهند. مشکلات صحبت کردن و یا بیان کلمات نیز از اولین علائم بیماری ALS محسوب می شوند. در هر فرد مبتلا، این ضعف ماهیچه ای بدتر شده و به سایر بخش های بدن فرد گسترش پیدا می کند.
بیماری بدون درد
کاهش حجم ماهیچه و کارایی آن که بیماران مبتلا به بیماری ALS به آن دچارند، دردناک نیست. برخی افراد ممکن است ناراحتی را در زمانی که نمی توانند بدن خود را حرکت دهند تجربه نمایند و یا تمام روز بر روی ویلچر و یا در رختخواب باشند. اما بیماری ALS به ندرت با درد همراه است.
بیماری ALS تقریبا همیشه کشنده است
در نوع پیش رونده ی این بیماری، اغلب بیماران عملکرد حرکتی شان را سریعا از دست می دهند که در نهایت به مشکلات غذا خوردن و تنفس منجر می شود. اگر بیمار مبتلا به بیماری ALS از دریافت مواد غذایی از طریق لوله تغذیه ای خودداری کند، گرسنگی باعث مرگ می شود. اما به طور معمول، افراد مبتلا به علت خفگی می میرند، زمانی که ماهیچه های تنفسی از کار می افتند.
این بیماری شایع نیست و به خوبی درک نشده
اما در بسیاری از افراد مبتلا، بیماری نتیجه ی افسردگی است. مشخص نیست که چرا فرد گرفتار این بیماری می شود. احتمالا عوامل متعددی در بروز بیماری ALS دخیل اند که ممکن است ما هرگز به طور کامل آن ها را درک نکنیم.
مرض بی درمان
هیچ درمانی برای بیماری ALS وجود ندارد. تنها یک داروی مخدر تاییدشده توسط سازمان غذا و دارو وجود دارد که می تواند طول عمر را تا به طور متوسط تا سه ماه ارتقا دهد. تمام گزینه های درمانی دیگر شامل مراقبت “تسکینی” برای کمک به فرد برای مقابله با نشانه های بیماری است. اما درمان فرد تسکین بخش نیست و یا موجب کاهش سرعت پیشرفت این علائم نمی شود.
شاید بپرسید آیا تمرینات ورزشی قدرتی می تواند کمک کند ضعف عضلانی مرتبط با ALS با سرعت کمتری رخ دهد؟ در پاسخ باید گفت برعکس. از آن جایی که بیماری ALS موجب تحلیل ماهیچه ها می شود، تمرینات قدرتی روند تحلیل آن را سرعت می بخشد.
تشخیص دشوار بیماری ALS
اگر بیمار علائم ذکر شده در بالا را نشان دهد ، معمولا یک معاینه عصبی کامل برای یافتن سایر علائم بیماری انجام می شود. “رفلکس سریع یا بیش فعال” در بخش های خاصی از بدن است که یک بیمار معمولا قادر نخواهد بود آن را شناسایی کند، اما پزشکان قادر خواهند بود با برخی از آزمایشات تصویربرداری و یا آزمایش خون شواهدی که به تشخیصALS ختم می شوند را پیدا کنند ، اما هیچ تست آزمایشگاهی که صددرصد آن را تایید کند وجود ندارد.
ممکن است بهترین درمان ها در آینده پیدا شود
همیشه “3 یا 4” داروهای جدید بیماری ALS در برخی از مراحل تست وجود دارد. اما از آن جایی که این بیماری کمتر شناخته شده است، پیدا کردن گزینه های خوب درمان دشوار است.
به غیر از داروی مخدری که گفته شد می تواند عمر بیمار را تا سه ماه افزایش دهد، هیچ کدام از داروهای ارائه شده تا کنون موثر نبوده اند. اما هنوز تلاش ها در حال انجام است. در یک تلاش اخیر، سلول های بنیادی به یک مرد مبتلا به این بیماری کمک کرد تا مجددا توانایی راه رفتن را پیدا کند.
با توجه به ماهیت مبهم این بیماری و عدم وجود گزینه های درمان، بسیاری از بیماران در اینترنت به دنبال راه های درمانی هستند. بسیاری از متخصصین بیماری ای ال اس با بیماران ناامیدی مواجه می شوند که با صرف هزینه های زیاد در اینترنت چیزهایی را تهیه کرده اند که ثابت شده اثر نمی کنند و تقلبی هستند و یا حتی آسیب می رسانند.
