فلج مغزی آتتوز در کودکان
فلج مغزی نوع آتتوز ممکن است در سال اول زندگی یک کودک به سختی تشخیص داده شود. زیرا بسیاری از پیشرفت ها در سال اول بر اساس تکامل حرکتی هستند.
فلج مغزی اسپاستیک به عضلات اجازه آرامش نمی دهد، این در حالی است که با فلج مغزی آتتوز، عضلات در معرض حرکت بیش از حد و غیر قابل کنترل قرار می گیرند. این نوع جنبش با هیجان یک کودک و در پاسخ به محرکات محیطی افزایش می یابند. به همین ترتیب، هرچه کودک آرام تر باشد، اغلب این جنبش غیر طبیعی کمتر رخ می دهد. هنگامی که یک کودک در خواب است، جنبش ها متوقف می شوند .
فلج مغزی نوع آتتوز چه علایمی دارد؟
حرکات یک کودک تحریک شده آنچه رانش اکستانسور نامیده می شود را شکل می دهد. هنگامی که این اتفاق می افتد، دست ها به سرعت بیرون و پشت کشیده می شوند، کف دست به سمت بیرون می چرخد، انگشتان بیش از حد کشیده شده ، زانوها به سمت هم ، و پاها با انگشتان به سمت داخل می چرخند. گردن کودک خم می شود و سر را به عقب و پهلو می کشاند و دهان باز می ماند. این حرکات می توانند مشکلات شدیدی برای یک کودک در هنگان خوردن غذا و نوشیدن ایجاد کنند. کودک همچنین ممکن است تنفس سطحی و نامنظم داشته باشد، که روی جریان اکسیژن در مغز تاثیر می گذارد و شانس عفونت های تنفسی را افزایش می دهد. بیماران مبتلا به فلج مغزی آتتوزی نیز در تعادل و راه رفتن مشکل دارند.
ویژگی های هریک از این سندرم ها منحصر به فرد نیستند، و یک کودک ممکن است در پاهای خود فلج مغزی اسپاستیک داشته باشد در حالیکه در قسمتهای دیگری از بدن درجاتی از آتتوز را نشان دهد.
علل فلج مغزی کدامند؟
درحالی که برخی از علل فلج مغزی کودکان هنوز ناشناخته است، بسیاری از عوامل شناخته شده هستند که می توانند باعث ایجاد یا تشدید آسیب های مغزی قبل یا بعد از تولد باشند. روش های بازدارنده، مانند مراقبت های مناسب دوران بارداری می توانند برخی از علل را ازبین ببرند، در حالی که سایر علل هنوز غیر قابل جلوگیری هستند.
برخی از علل شناخته شده فلج مغزی عبارتند از:
- عفونت، مثل سرخجه ( سرخک آلمانی) و یا توکسوپلاسموز ، در دوران بارداری
- مواد مخدر و یا اعتیاد به الکل در دوران بارداری
- تفاوت گروه خونی بین مادر و جنین
- کم خونی ( داشتن سلول های قرمز خیلی کم در خون) در دوران بارداری
- تولد نوزاد نارس با خونریزی داخل بطنی در مغز نوزاد
- کمبود اکسیژن نوزاد در طول رشد و یا زایمان
- جدایی زودهنگام جفت یا آسیب به بند ناف
- رنگدانه بیش از حد صفرا ( یرقان) در مغز نوزاد پس از تولد
- یک عفونت ویروسی که روی مغز تاثیر می گذارد( ورم مغز )
- ازدیاد غیر عادی مایع مغزی
- عفونت غشاهای اطراف مغز و نخاع ( مننژیت)
- ضربه شدید سر در کودک
- تشنج شدید در کودک
تشخیص فلج مغزی چگونه صورت می گیرد ؟
تشخیص فلج مغزی ممکن است در سال اول زندگی یک کودک مشکل باشد، مگر اینکه شدید باشد. زیرا بسیاری از پیشرفتها در سال اول بر اساس تکامل حرکتی هستند . اقداماتی مانند رسیدن به اسباب بازی، چرخیدن، نشستن، ایستادن و راه رفتن در طول این زمان تکامل می یابند و تاخیر در این تکامل اگر مشکوک به فلج مغزی است نیاز به این دارد که یک پزشک سایر علائم فیزیکی را معاینه کند.
این علائم ممکن است شامل اختلال در عضلات، حرکات،و رفلکسها باشد. دکتر نیز ممکن است ابتدا دست نوزاد را نگاه کند. در طول سال اول بچه ها به طور معمول علامت غالبی را در دست نشان نمی دهند. اما نوزادان مبتلا به فلج مغزی بطور غالب از یک دست برای رسیدن و گرفتن اسباب بازی استفاده می کنند .
آیا می توان پیش بینی زمان بهبودی را در فلج مغزی داشت ؟
هنگامی که فلج مغزی تشخیص داده شد، پیش بینی اینکه چگونه و یا چه زمانی کودک از نظر حرکتی وضعیت طبیعی پیدا خواهد کرد اغلب دشوار است. مشخص شده هنگامی که یک فعالیت آموخته شده ، به عقب باز نمی گردد. به عنوان مثال راه رفتن می تواند یک کار بسیار طاقت فرساو دشواری برای کودکان فلج مغزی باشد. هنگامی که کودک راه رفتن را یاد گرفته است، آنها همیشه توانایی راه رفتن را دارند مگر اینکه چیزی به غیر از فلج مغزی روی کودک تاثیر بگذارد. اگر این نوع از پسرفت رخ دهد، پدر و مادر و مراقبان کودک باید سریعا با دکتر تماس بگیرند.
مشاهدات فیزیکی حرکتی بهتربن روش برای تشخیص فلج مغزی است، در عین حال پزشک ممکن است آزمایش های دیگری به منظور رد کردن سایر اختلالات عصبی انجام دهد. به عنوان مثالاسکن های توموگرافی کامپیوتری (CT اسکن )، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ( MRI ) و سونوگرافی مغزی همه گی تصاویری از مغز و مناطق اطراف آن می دهند و ممکن است در تشخیص شرایط جدی مانند هیدروسفالی ( تجمع غیر طبیعی مایع در مغز) مفید باشند. درحالیکه این تستها برای تائید و یا رد کردن فلج مغزی استفاده نمی شوند، این اسکن ها ممکن است حضور کیست مغزی ، ضایعات و یا دیگر اختلالات که ممکن است باعث فلج مغزی شوند را نشان می دهند.
درمان فلج مغزی چگونه است؟
در بسیاری از موارد می توان فلج مغزی را به طور موثر درمان و مدیریت کرد. درمان اغلب شامل ترکیبی از روش ها می باشد و در هر فرد متفاوت است. کاردرمانی و فیزیوتراپی می تواند به بیماران بیاموزد که چگونه عضلات خود را ورزش و تمرین دهند، گفتار درمانی می تواند به تقویت عضلات دهان کمک نماید و ویزیت چشم پزشکی برای مشکلات بینایی صورت میگیرد . برخی از بیماران از داروهای ضد اسپاسم بهره مند می شوند، و برخی از بیماران نیاز به عمل جراحی ارتوپدی یا جراحی مغز و اعصاب برای رفع سفتی بازو یا پا دارند . تکنیک های جدیدتر شامل تزریق بوتاکس به طور مستقیم به عضلات درگیر برای کاهش سفتی عضلات و تزریق پمپ های باکلوفن که یک جریان ثابت شل کننده عضلات در مایع نخاعی ایجاد می کنند استفاده می شوند.
بسیاری از مردم با فلج مغزی به صورت نسبتا طبیعی زندگی می کنند. درواقع ، در ۴۰ سال گذشته، تعداد مردم مبتلا به فلج مغزی که در نیروی کار فعال هستند تقریبا دو برابر شده است. مانند بسیاری از شرایط دیگر، آموزش و پرورش در مورد فلج مغزی و گروه های حمایتی محلی می توانند بزرگترین ابزار برای مدیریت این اختلال و جلوگیری از عوارض باشد.
منبع: وب سایت دکتر مهران آقا محمد پور
