دلایل ایجاد کیست مویی چیست؟

کیست مویی یا سینوس پیلونیدال به طور شایع در قسمت تحتانی ستون فقرات در ناحیه دنبالچه است که بیماران با شکایت ترشح و درد در این ناحیه مراجعه می کنند.

نبض ما –  کیست مویی یا سینوس پیلونیدال همان سینوسی است که معمولا مو دار است و زیر پوست بین کفل ها کمی بالاتر از مقعد ایجاد می شود.

سینوس بصورت عمودی بین کفل ها ایجاد می شود و به ندرت در نواحی دیگر بدن رخ میدهد، و تنها راه درمان کیست مویی خارج کردن کیست به روش جراحی می باشد. به جز روش جراحی هیچ درمان دارویی و یا گیاهی وجود ندارد. این عارضه از سن ۱۵ تا ۲۴سال شایع است و بعد از ۴۰ سالگی غیر شایع می باشد.

دلیل ایجاد کیست مویی

دلیل واقعی کیست مویی (سینوس پیلونیدال) هنوز مشخص نیست و فرضیه های مختلفی وجود دارد. برای مثال فرضیه ای می گوید این یک ناهنجاری جزئی مادرزادی بین کفل ها است و به همین خاطر بین افراد خانواده رخ می دهد. ناهنجاری در این بخش از پوست بخاطر این است که مو به جای بیرون آمدن به درون پوست رشد می کند.

فرضیه دیگر می گوید در اثر فشار یا اصطکاک پوست بین کفل ها , گودی یا فرورفتگی پیدا می کند و این خود مسئول فشرده شدن و رشد مو به درون و ایجاد کیسه یا غده ی چرکی می شود.

دلیل هرچه باشد , زمانی که مو در پوست گیر کند باعث خارش و التهاب می شود. پوست ملتهب هم عفونت می کند و پس از مدتی عفونت دائمی و تکراری می شود. سپس عفونت منجر به سینوسی می شود که دارای قطعاتی از مو است.

علائم کیست مویی

علائم کیست مویی یا سینوس پایلونیدال به شرح زیر است:

• ایجاد عفونت و تب و لرز و حالت تهوع با ترشح چرک و خونابه
• احساس درد با لمس به روی ورح در ناحیه مبتلا به سینوس
• ایجاد عفونت به همراه تورم قرمز رنگ به همراه درد خود به خودی
• ایجاد آبسه به همراه درد شدید کیست مویی با معمولا با درد شدیدی همراه است.
• ایجاد حفره های زیر پوستی در فاصله بین دو باسن و یا کمی بالاتر از مقعد
• بوی بد ترشحات در کیست مویی
• ایجاد درد در هنگام نشستن

خطرات کیست مویی

اگر یک کیست مویی بطور منظم درمان نشود، در بدترین حالت ممکن است باعث ابتلا به نوعی سرطان پوستی (squamous cell carcinoma) شود.

خطرات دیگر این کیست ایجاد جوش چرکی (دمل)، عود کردن مجدد کیست، عفونت پوستی که ممکن است در کل بدنتان پخش شود.

چه کسانی دچار کیست مویی می شوند؟

در انگلستان از هر صد هزار نفر حدود ۲۶ نفر دچار کیست مویی می شوند و در کودکان و افراد بالای ۴۰ سال نادر و برای مردان چهار برابر زنان رخ می دهد (چون بیش از زنان مو دارند).

یک سری عوامل نیز در ایجاد این مشکل دخیل هستند مانند:

• شغلی که نشستن زیاد از حد لازم دارد
• چاقی یا وزن زیاد
• خارش یا آسیب دیدگی دائمی محل
• کفل پر از مو
• سابقه خانوادگی

کیست مویی پایین کمر

شایع ترین محل کیست مویی قسمت تحتانی ستون فقرات در ناحیه ساکروم می باشد که کیست مویی پایین کمر نامیده می شود بیماران معمولا با شکایت وجود آبسه مقعدی، ترشح یا درد در این ناحیه مراجعه می کنند. علامت آن وجود یک یا چند عدد سینوس در این ناحیه می باشد.

چون عود این بیماری شایع است هنگام عمل کیست مویی باید بافت حاوی سینوس بطور کامل برداشته شود و بعد از عمل نیز بیمار باید از رویش مو در این ناحیه جلوگیری کند.

اگر بیمار در مراحل اولیه مراجعه کند می توان بدون عمل جراحی و فقط با فیبر لیزر کیست مویی را از بین برد ولی اگر بیمار در مراحل بعدی و با عوارض مراجعه کند باید بافت حاوی این کیست با نوع دیگری از لیزر یا بدون لیزر برداشته شود.

درمان، معالجه و جراحی کیست مویی

در هر حالت درمان این بیماری در هر مرحله، جراحی است، به هیچ وجهی درمان دارویی در کیست موئی به هیچ نحوی درست نیست جز زمانی که به عنوان کار کمکی لحاظ شود، که جراحی صورت گرفته و یا بعد از اینکه جراحی صورت می گیرد به منظور آماده کردن بیمار آنتی بیوتیک و پس از عمل نیز آنتی بیوتیک تجویز می گردد اما خود آنتی بیوتیک به عنوان درمان قطعی به هیچ وجه موردی ندارد.

بایست درمان جراحی انجام شود همان طوری که از صدها سال قبل عمل جراحی با شیوه برداشتن توده و دوختن زخم حاصله انجام می پذیرفت، ولی در کل جراحی کیست مویی به صورت باز و یا به صورت بسته با نظر جراح انجام پذیر است به طور قطع نمیتوان برای همه از یک روش استفاده کرد با توجه به تجربه حاصله در این باره امروزه با بهره گیری از لیزراین جراحی به آسانی وبا درصد موفقیت بالا انجام پذیر است

کیست مویی را چه با چاقو و چه با لیزر می توان جراحی کرد اما از عیب های جراحی با چاقو، احتیاج به جراحی، بیهوشی و چند هفته در خانه خوابیدن، درد و پانسمان کردن های بسیار است اما در جراحی با لیزر این ها اتفاق نمی افتد، می توان از برتری های درمان با لیزر برای کیست موئی به خوبی نام برد.

در این حالت جراحی بی حسی موضعی انجام می شود و همین بی حسی موضعی ۲۴ تا ۴۸ ساعت جلوی درد بیمار را می گیرد و پس از آن نیز درد زیادی اتفاق نمی افتد و احتیاجی به تراشیدن و بستری شدن در بیمارستان نیست و بیمار هر وقت که به حمام می رود با همان لیف و صابون بعد از چند روز می تواند داخلش را شسته و در نتیجه بعد از ۲۴ ساعت یا نهایتاً ۴۸ ساعت می تواند به آسانی نشسته و کارهای روزانه خود را انجام دهد.

نبض ما – گردآوری