آشنایی با ورزش رزمی خواهران منصوریان

این روزها با حضور خواهران منصوریان در برنامه ماه عسل و شنیده شدن داستان قهرمانی آن ها، ورزش ووشو بیش از قبل مورد توجه قرار گرفته است. ورزش ووشو یک هنر رزمی باستانی چینی است که با نام های کونگ فو و سی ام ای نیز شناخته می شود.

دخترانی که در سخت‌ترین شرایط زندگی، آستین همت بالا زدند و با پشتکار مثال‌زدنی بر تمام مشکلات فائق آمده و توانستند در جامعه به عنوان افتخارآفرینان ورزش لقب بگیرند. خواهران افسانه‌ای ووشو به خبرورزشی آمدند و از رمز و راز زندگی شخصی‌شان گفتند، از تحمل سختی‌ها برای ساختن روزهایی زیبا و قشنگ برای خود و خانواده‌ای که آن‌ها را دوست دارند. از نداشتن شرایط مالی مناسب و اینکه مادر در غیاب پدر چه سختی‌هایی را متحمل شد تا کمبودها کمتر دیده شود.

نبض ما-  قدمت ورزش ووشو در کشور چین به زمان های بسیار دور که اولین صورت های اجتماعات بشری در جوامع اولیه بوجود آمدند، باز می گردد. در آن زمان به منظور حفظ سلامتی، درمان بیماری ها، افزایش بنیه جسمانی و طول عمر و تعلیم مهارت های نظامی به افراد جامعه، حرکاتی ابداع گردید که بسط و گسترش آن در طول دوره های مختلف به ورزش ووشو امروزی بدل شده است.

پس از انقلاب کمونیستی چین در ۱۹۴۹ این ورزش تحول یافت و دولت چین کلاس های آموزشی،کمربند و فنون جدید را به این ورزش رزمی اضافه کرد. ورزش ووشو امروزه یک ورزش بین‌المللی است که زیر نظر فدراسیون بین‌المللی ووشو اداره می‌شود. مسابقات قهرمانی جهان این رشته از سال ۱۹۹۱ هر دو سال یک بار برگزار می‌شود و همچنین از ۱۹۹۰ در برنامه بازی‌های آسیایی قرار گرفته‌است.

ورزش ووشو در ایران

در سال ۱۳۷۰ اولین دوره مسابقات تای چی چوان قهرمانی کشور در شهرستان ساری برگزار گردید و در همین سال ایران به عضویت فدراسیون جهانی ووشو (IWF) درآمد. در سال ۱۳۷۱ هم ایران با اکثریت آرا به جمع اعضای فدراسیون آسیایی ووشو (WFA) پیوست و چندی بعد در فستیوال جهانی ووشو شانگهای در کشور چین شرکت نمود که استاد داداشی موفق به دریافت مدال طلا در اجرای فرم استاندارد تای چی چوان شد.

با جلب نظر مسئولان سازمان تربیت بدنی در سال ۱۳۷۲ کمیته ورزش های رزمی تشکیل شد که سال بعد به فدراسیون ورزش های رزمی ارتقاء یافت. ورزش ووشو به عنوان مهمترین هنر رزمی تحت پوشش این فدراسیون به مسابقات جهانی و آسیایی اعزام و به موفقیت های چشمگیری دست یافت. با تلاش علاقمندان به این رشته، فدراسیون ووشو جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۳ به عنوان فدراسیونی مستقل تشکیل شد و بهزاد کتیرایی عنوان اولین رئیس این فدراسیون را به دست آورد.

یکی از پرافتخار ترین مدال آوران ورزش ووشو ایران حسین اوجاقی می باشد. این سانداکار ایرانی در طی دوران ورزشی اش موفق به کسب ۲۱ مدال شد که ۱۶ تای آن ها طلایی بود.

سبک‌های ورزش ووشو

سه سبک اصلی ورزش ووشو چانگ چوان، نان چوان، و تای چی چوان هستند. درمسابقات بین‌المللی فرم های استاندارد وحرفه‌ای ازاین سبک ها اجرا می‌شود.

چانگ چوان شامل سبک‌های شمالی کونگ‌فو می‌شود. واژه چانگ چوان به معنی مشت بلند می‌باشد. در این سبک از حرکات با دستان و پاهای کشیده و حرکات زیبای آکروباتیک استفاده می‌شود.

نان چوان به معنی تحت‌اللفظی مشت کوتاه شامل سبک‌های جنوبی کونگ‌فو می‌شود؛ و بیشترحرکات آن انفجاری و باسرعت است و نمایان گر درگیری های نزدیک می‌باشد.

تای چی چوان سبکی است که برپایه انرژی چی بناشده است وبه تقویت بدن هم ازنظرجسمی وهم از نظرروحی می‌پردازد.

در این سبک حرکات آرام همراه باتنفس اصولی انرژی بدن راتنظیم می‌کند. این سبک به داشتن خصیصه مدیتیشن در حرکت معروف است. مسابقات ووشو در دو بخش نمایشی (تالو) و مبارزات سانشو یا سان‌دا) برگزار می‌شود.

تالو از فرم‌های رزمی تشکیل می‌شود که معمولاً مقامات منتخب دولت چین آن‌ها را بر اساس فرم‌های سنتی هنرهای رزمی چینی ابداع کرده‌اند و انواع استقرارها، لگدها، مشت‌ها، حرکات تعادلی، پرش‌ها، فنون جارویی و فنون پرتابی در آن‌ها گنجانده شده‌است.

سان‌دا یا سان‌شو نیز یک یک روش مبارزه فول کنتاکت است که بر اساس تکنیک‌های سبک‌های مختلف هنرهای رزمی چینی و کُشتی‌های سنتی چینی مانند شوای چیائو طراحی شده و شباهت زیادی به مبارزات کیک‌بوکسینگ و موای تای دارد، اما فنون گلاویزی بیشتری در آن دیده می‌شود. این مسابقات بر روی سکو برگزار می‌شود. مسابقات تالو و سانشو معمولاً در کنار هم برگزار می‌شوند.

فواید ورزش ووشو

افراد زیادی به هنرهای رزمی علاقه دارند، این ورزش‌ها فواید بسیاری دارند. یکی از فواید این ورزش‌ها این است که امکان دفاع شخصی را فراهم می‌آورند. با این وجود باید توجه داشت که ورزش‌های رزمی برای دفاع هستند نه آسیب رساندن به دیگران. انجام ورزش‌های رزمی باعث سلامتی می‌شوند و از آن‌ها می‌توان به عنوان راهی برای ورزیده کردن بدن استفاده کرد، زیرا هماهنگی اعضای بدن را بالا می‌برند. در این نوع ورزش‌ها روح و جسم درگیرند. همچنین بعضی افراد از این ورزش‌ها برای کم کردن وزن استفاده می‌کنند. این ورزش‌ها باعث بالا رفتن استقامت بدن می‌شود و بدن به راحتی تن به خستگی نمی‌دهد. ورزش‌های رزمی باعث انعطاف پذیری بیشتر می‌شوند و اعتماد به نفس را بالا می‌برند.

بعضی افراد فکر می‌کنند که ورزش‌های رزمی مانند ورزش‌های دیگر هستند و یا برای گذراند وقت انجام می‌شوند، اما با انجام آن‌ها و مقایسه‌شان با دیگر ورزش‌ها می‌توان تفاوت را احساس کرد. برای انجام این ورزش‌ها به هماهنگی جسم و روح نیاز است. برای مهارت پیدا کردن در این ورزش‌ها باید سال‌های زیادی را سپری کرد و جنبه‌های زیادی را درک کرد.

اهمیت تغذیه در ورزش ووشو

یک ووشوکار باید وزن سالم خود را حفظ کند و آن را تغییر ندهد، ولی ترکیب بدن خود را باید تغییر دهد. در مردان ۱۰ تا ۱۵ درصد وزن بدن و در زنان ۲۵- ۲۰ درصد وزن بدن را چربی تشکیل می‌دهد. شما باید بدانید در طی روز چه مقدار انرژی نیاز دارید تا به طور مطلوب ورزش کنید و وزن ایده آل خود را حفظ کنید. به خاطر داشته باشید که اگر کمتر از مقدار مورد نیاز خود، غذا مصرف کنید، هم سلامتیتان به خطر می‌افتد و هم این که به طور مؤثر نمی‌توانید ورزش کنید. اگر بیشتر از ۵/۰ کیلوگرم در هفته کاهش وزن داشته باشید، نشان می‌دهد در معرض کمبود انرژی و مواد مغذی هستید.با توجه به نوع ورزش (استقامتی یا قدرتی) و وضعیت بدنی فرد، باید مقدار چربی، پروتئین و کربوهیدرات مورد نیاز تعیین شوند . ورزش ووشو ، هم استقامتی و هم قدرتی است و هم به سرعت کافی نیاز دارد، بنابراین ۲۵ درصد انرژی مورد نیاز در طی یک روز از پروتئین،۵۵ درصد انرژی مورد نیاز از کربوهیدرات و ۲۰ درصد انرژی مورد نیاز از چربی باید تأمین شود.

نبض ما– گردآوری

منابع

ایسنا، بهپو، اکاایران، ویکی پدیا، باشگاه خبرنگاران