چرا کودکم جیغ می زند؟
نوزاد از موقع تولد برای تأمین نیازهای خود یا بیان مشکلاتش فقط گریه می‌کند. سپس بتدریج حرف می‌زند و با بیان کلمات نیاز خود را بیان می‌کند. بعضی مشکلات جسمی، مسائل شنوایی یا بیماری‌های کودک ممکن است با بی‌قراری، گریه کردن ممتد و جیغ زدن کودک همراه باشد. این یک وسیله برای ارتباط با محیط و ابراز نیاز یا مطرح کردن خود است.
جیغ زدن کودک در هر سنی معنا و مفهوم متفاوتی دارد. زیر یک سال، جیغ زدن کودک راه ارتباطی او با مادرش است. بعد از سه تا چهار ماهگی، این جیغ‌ها ممکن است همراه با گریه باشد و معمولا کودک هنگام خستگی، گرسنگی، درد داشتن یا کثیف بودن پوشک جیغ می‌زند. معمولا مادر یا مراقب کودک می‌تواند تا زیر یک سال تشخیص دهد علت گریه و جیغ زدن کودک چیست. از 15 ماهگی که سخت‌ترین سن تربیت کودک است و به آن نوپایی گفته می شود، کودک یک سلسله رفتار از خود بروز می‌دهد که آن را قشقرق می نامیم.
این رفتار شامل جیغ زدن کودک ، فریاد کشیدن، پا به زمین کوبیدن، سر به زمین یا دیوار زدن همراه با گریه است. قشقرق به پا کردن معمولا از 15 ماهگی شروع می‌شود و تا سه سالگی ادامه می‌یابد و بیشتر به منظور دستیابی به خواسته‌ای است که والدین در مقابل آن پافشاری می‌کنند. در این سنین، جیغ زدن کودک به دلیل بیماری، گرسنگی و تشنگی نیست. حدود 10 درصد از کودکان بدخلق، بدقلق، غیرقابل پیش بینی و انعطاف‌ناپذیر هستند.
دو تا سه سالگی سن استقلال طلبی کودک است و تصور می‌کند مرکز دنیاست و همه باید به او توجه کنند و ممکن است حتی بی‌دلیل جیغ و فریاد راه بیندازد تا توجه دیگران را به خودش جلب کند.
برای مقابله با جیغ زدن کودک و قشقرق‌های او، ابتدا بایددلایل ایجاد قشقرق و جیغ زدن کودک را شناسایی کنید.
چنانچه خواسته کودک معقول باشد خواسته او را برآورده کنید و با کودک لجبازی نکنید.
اما اگر کودک به دلیل ناموجه، جیغ و فریاد راه می‌اندازد، به او بی‌توجه باشید و رفتارش را نادیده بگیرید؛ زیرا اگر بلافاصله خواسته او را برآورده کنید کودک یاد می‌گیرد با استفاده از قشقرق، تمام خواسته‌های خود را برطرف کند.
فضای خانه را آرام و کم تنش نگه دارید.
سبک تربیتی پدر و مادر بهتر است همسو باشد تا کودک سوءاستفاده نکند.
در مقابل قشقرق کودک و جیغ‌زدن او نباید شما نیز جیغ بزنید و رفتار او را تقویت کنید.
به کودک، الفاظ و جملات منفی مانند «جیغ جیغو»، «دوستت ندارم» و «ازت خسته شدم» نگویید.
به جای تمرکز بر رفتارهای پرخاشگر کودک، رفتارهای آرام او را تقویت کنید و در زمان‌هایی که با آرامش رفتار می‌کند به او توجه بیشتری نشان دهید.
با کودک خود وقت بگذرانید و نیازهای عاطفی، روانی و اجتماعی او را برآورده کنید.
دکتر مهرنوش دارینی
روان‌شناس و مشاور
منبع : جام جم
