تجویز آهن ربا برای درمان دودوئک چشم

مطالعات جدید نشان می‌دهد که آهن‌ربا می‌تواند سندروم نیستاگموس را که در ترجمه فارسی به آن دودوئک چشم گفته می‌شود درمان کند.

نبض ما– نیستاگموس یا همان دودوئک معمولاً دو چشم را گرفتار می کند و غالباً با نگاه به سمت ویژه‌ای تشدید می‌شود. محققان مؤسسه نورولوژی دانشگاه کالج لندن متوجه شده‌اند که قرار دادن آهن‌ربا در پشت چشم‌ها می‌تواند شرایطی ایجاد کند که باعث درمان این سندروم شود.

هم‌اکنون هیچ درمانی برای کسانی که به این بیماری مبتلا می‌شوند وجود ندارد. اما کشف جدید که روی بیماری حدود ۵۰ ساله نیز آزمایش شده، مثبت ارزیابی‌شده است.

پیش از این درمان نوآورانه، فرد داوطلب کار خود را به‌دلیل شرایط جسمی از دست داده بود اما ۴ سال پس از جراحی چشم، او توانست به‌کار و زندگی عادی خود بازگردد و از فعالیت‌هایی مانند خواندن و تماشای تلویزیون لذت ببرد.

دکتر پاراشکوف ناچف، سرپرست این تیم تحقیق گفت: مطالعات اخیر زمینه جدیدی را برای استفاده از ایمپلنت‌های مغناطیسی برای بهینه‌سازی‌ اندام‌های بدن ایجاد می‌کند.

بیماری نیستاگموس از هر 400نفر یک نفر را از لحاظ جسمی و روحی درگیر می‌کند. تا پیش از این متوقف کردن حرکات غیرارادی بدون اینکه مانعی برای حرکات طبیعی چشم ایجاد نکند، امکان پذیر نبود. آهن‌ربای روکش شده با تیتانیوم جدید به اندازه کافی برای جلوگیری از رقص چشم‌ها قوی است ولی برای حرکت عادی چشم بسیار ضعیف است.

علل ابتلا به نیستاگموس

جهت دودوئک می‌تواند عرضی، عمودی، چرخشی یا آونگی باشد. دودوئک‌های آونگی از لحاظ سرعت و ارتفاع یکسان هستند؛ بنابراین، جزء کند و تند ندارند. ولی دودوئک‌های ضربانی که به‌طور شایع‌تر دیده می‌شوند دارای دو حرکت کند و تند هستند. در بروز نیستاگموس عوامل بسیار مختلفی مؤثر است.

گاهی کنترل مغزی حرکت‌های چشم ضعیف است که به ناتوانایی در نگاه کردن ثابت به اشیا منجر می‌شود. برخی از اشکال نیستاگموس با کاهش دید همراه است.

نیستاگموس به ندرت در اثر تومورهای مغزی یا اختلالات عصبی شدید رخ می‌دهد. عوامل مهم تشخیص به سن شروع، سابقه خانوادگی، ‌سلامتی عمومی بیمار یا استفاده از داروهای ویژه بستگی دارد. چشم پزشک ممکن است نوع نیستاگموس، ‌سرعت و جهت آن را بسنجد و مشکلات چشمی دیگر را همچون افتادگی پلک‌ها، کاتاراکت (آب مروارید) یا حالت غیرطبیعی در شبکیه یا عصب بینایی جست‌وجو کند. آزمایش‌های خونی یا گرفتن عکس‌های ویژه می‌تواند در تشخیص علت مفید باشد.

گاهی با برطرف کردن علت بروز بیماری، می‌توان نیستاگموس را درمان کرد. اگر چه این بیماری غالباً دائمی است اما می‌توان بینایی کاهش یافته را با استفاده از عینک و وسایل کمک‌کننده کاهش بینایی، بهبود بخشید. اگر چشم‌ها در جهت ویژه‌ای ثابت‌ترند، استفاده از عینک‌های منشوری یا جراحی عضلات چشمی ممکن است وضعیت سر را بهبود ببخشد و بینایی بهتری ارائه دهد.

به‌نظر می‌رسد «نیستاگموس حرکتی» از سنین 6هفتگی تا سه ماهگی شروع می‌شود و اعضای دیگر خانواده نیز ممکن است دچار حرکات چشمی غیرطبیعی مشابهی باشند که حرکت معمولاً افقی است. غالباً نگاه کردن بسیار نزدیک به اشیا ‌یا دیدن در جهت‌های غیرعادی از شدت نیستاگموس می‌کاهد و بینایی را بهبود می‌بخشد.

خوشبختانه حرکت چشم‌های بیماران باعث دیدن متحرک اشیا نمی‌شود. با دور شدن اشیا بینایی ممکن است کاهش یابد اما با نزدیکی آنها بینایی تقریباً طبیعی است. معمولاً هیچ‌گونه محدودیتی در پتانسیل یادگیری افراد مبتلا به نیستاگموس حرکتی وجود ندارد.

نوع نیستاگموس که با مصرف دارو ایجاد می‌شود، به ندرت با دوبینی همراه است و غالباً دیدن اطراف را با مشکل مواجه می‌سازد. علل دیگر شامل نوشیدن الکل یا استفاده از داروهای کنترل بیماری است. غالباً اینگونه نیستاگموس با قطع مصرف دارو بهبود می‌یابد.

منبع: همشهری