نکاتی مهم درباره رابطه با همسر مصروع
مطالعات نشان داده که حتی صرفا تشخیص بیماری صرع ،موجب بروز مشکلاتی برای خانواده می‌شود. بیماری صرع نه تنها فرد بیمار را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد بلکه می‌تواند تاثیر بزرگی روی اعضای خانواده داشته باشد.
نبض ما– وقتی یک بیماری یا اتفاق، یکی از اعضای خانواده را گرفتار می‌کند، تمام خانواده تحت تاثیر مشکل پیش آمده قرار می‌گیرند؛ حالا این اتفاق چه بیماری قلبی پدر خانواده باشد، چه کودکی که به دیابت مبتلاست و چه مادری که سردردهای میگرنی دارد. در هر کدام از این شرایط، جنبه‌های محتلفی از زندگی خانوادگی، دچار تغییر و تحول می‌شود، بیماری صرع نیز می‌تواند یکی از همین شرایط پیش آمده باشد.
به گزارش نبض ما، مطالعات نشان داده که حتی صرفا تشخیص بیماری صرع ،موجب بروز مشکلاتی برای خانواده می‌شود. بیماری صرع نه تنها فرد بیمار را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد بلکه می‌تواند تاثیر بزرگی روی اعضای خانواده داشته باشد. مثلا اگر در یک خانواده، کودکی مبتلا به بیماری صرع متولد شود، با افزایش استرس سایر اعضای خانواده، ممکن است بگومگوهای پیشین زناشویی، در شرایط جدید ِ پیش آمده، بیشتر شود.
پدر و مادر بودن، کاری بسیار پر مسئولیت است، مخصوصا در مورد بچه‌هایی که در وضعیت سلامتی‌شان چالش‌هایی هم وجود دارد. اگر این پدر و مادرها، زمانی را برای رسیدگی به خودشان در نظر نگیرند، تنش‌ها و استرس‌ها بالا خواهد گرفت، وجود خستگی‌های مزمن و بی‌انرژی بودن می‌تواند هر کسی را حساس و مستعد بیماری‌های جسمی و روحی کند.
این والدین بیشتر از سایر پدر و مادرها نیاز دارند که هر هفته، زمانی را به خودشات اختصاص بدهند تا به آرامش برسند، پیاده روی کردن، گپ زدن با دوستان، شرکت در فعالیت‌های اجتماعی، در کنار تمام تعاملات والد و فرزندی که دارند، هم برای کودک مبتلا به بیماری صرع و هم برای والدین او، بسیار ضروری و مفید است.
شما روابط دیگری هم دارید که برای داشتن زندگی و خانواده‌ای سالم، نیاز به رسیدگی دارند. این رابطه می‌تواند با دوستان یا همسرتان باشد. حتما سعی کنید این روابط را تقویت کنید تا حمایت همه‌جانبه داشته باشید.
بسیاری از والدین کودکان مبتلا به بیماری صرع ،معمولا از سایر اعضای خانواده می‌خواهند که در مراقبت از فرزندشان به آنها کمک کنند، این بسیار خوب است، اما تنها راه حل موجود نیست؛ مثلا می‌توانید با خانواده‌های سایر بچه‌های مبتلا به بیماری صرع ارتباط برقرار کنید تا در مواقع لازم از کودک شما مراقبت کنند، و طبیعتا این یک رابطه و کمک دوطرفه و کاملا منصافه خواهد بود، شما هم هر وقت که آنها نیاز داشتند، از کودک‌شان نگهداری خواهید کرد، بدیهی است که به دلیل درک شرایط و داشتن تجربه‌‌ی مشترک، بهتر از هر کس دیگری از عهده‌ی این کار برخواهید آمد.
اگر فرزندان دیگری در خانه دارید، آنها نیز باید شرایط موجود در خانواده را به خوبی درک کنند، حملهی صرع، از قبل قابل پیش بینی نیست، مثلا ممکن است درست زمانی که قصد خروج از منزل و رفتن به یک کنسرت را دارید، بیمارتان دچار حمله شود، طبیعتا ناچارید برنامه را کنسل کنید تا بتوانید شرایط پیش آمده را مدیریت نمایید، بنابراین لازم است تمام فزندان و اعضای خانواده، از پیش به درک کافی و لازم رسیده باشند تا در چنین موقعیت‌هایی، هیچ تنش و ناراحتی بوجود نیاید.
این کاملا حق شماست که به فرزند مبتلا به بیماری صرع تان توجه و رسیدگی بیشتری بکنید، اما باید به عنوان پدر و مادر، حواس‌تان به سایر فرزندان‌تان هم باشد. شاید آنها احساس کنند که نادیده گرفته می‌شوند و در نتیجه تا حدودی دچار حسادت، خشم و ترس شده و حتی نسبت به بیماری خواهر یا برادر خود، به طرز وسواس گونه‌ای احساس مسئولیت کنند!
به گزارش نبض ما، پژوهش‌ها نشان داده که خواهرها و برادرهای بیمار مبتلا به بیماری صرع ،مستعد دچار شدن به مشکلات روانی – اجتماعی هستند. شاید هم با تطبیق دادن خود با شرایط حاکم بر خانواده مشکل داشته باشند و افکار و احساسات‌شان تا حدودی پیچیده و مبهم باشد. اما تحت هر شرایطی، سهم داشتن در کمک به فرد بیمار در خانواده، جزو ضروریات است، چون غیر از خود بیمار، باعث می‌شود اطرافیان هم به دانش و درک بهتری رسیده و راحت‌تر خود را با شرایط همساز کنند.
به گزارش نبض ما، کودک مبتلا به صرع، باید در کنار خواهرها و بردارهایش بازی کند و در فعالیت‌های جمعی آنها مشارکت داشته باشد، چه در محیط خانه و چه در بیرون از خانه، تا مهارت‌های اجتماعی او تقویت شود. برقرار کردن شرایط «نرمال» برای فرد مبتلا به صرع به او کمک می‌کند تا خودش را متفاوت با دیگران احساس نکند و بپذیرد که می‌تواند مانند سایرین به علایق و کارهایش بپردازد.
شما به عنوان والدین فرزند مبتلا به صرع‌تان، نباید از سایر فرزندان خود بخواهید که رفتاری متفاوت و خاص با او داشته باشند، اما حتما به فرزندان‌تان آموزش بدهید که در صورت بروز حملهی صرع، چه اقداماتی برای خواهر یا برادر بیمار خود باید انجام دهند.
شما به عنوان والدین فرزند مبتلا به صرع، باید مهارت‌های زندگی، خود انظباطی، مسئولیت‌پذیری، کار تیمی، خوش گذراندن و … را به او یاد بدهید. اجازه ندهید صرع، مانع تعاملاتی شود که باید با فرزند خود داشته باشید. شما مدیران خانواده هستید و بابت شرایط خاصی که در خانواده‌ی خود دارید، لازم است اطلاعات جدید و به روز و مهارت هدایت موقعیت‌ها را فرا بگیرید.
صرع و رابطه‌ی همسران
افراد مبتلا به صرع نیز ازدواج می‌کنند، بچه‌دار می‌شوند و درست مانند هر کس دیگری، از زندگی با خانواده‌ی خود لذت می‌برند. به گزارش نبض ما، تحقیقی جدید در کشور سوئیس نشان داده، روابط عاشقانه در بهبود کیفیت زندگی مبتلایان به بیماری صرع نقش پررنگی دارد.
محققان دریافتند بیماران مبتلا به بیماری صرع ،در روابطی که که احساس می‌کنند تغذیه‌ی عاطفی شده و دیدگاه بازی نسبت به بیماری‌شان وجود دارد، عموما حال بهتری دارند. کیفیت زندگی این افراد توسط فاکتورهایی چون عملکرد اجتماعی و وضعیت هیجانی بررسی و سنجش شد، فرقی نمی‌کرد نوع صرع بیمار چه بوده است، نتیجه اینکه وضعیت سلامت بیمار تا حدود بسیار زیادی با وضعیت روحی و هیجانی فرد مقابلش در ارتباط بوده است. در اینجا توصیه‌هایی داریم تا بتوانید کیفیت زندگی مشترک‌تان را با همسر بیمارتان ارتقا دهید:
۱. به خودتان آموزش بدهید
اگر همسر بیمارتان و خود شما، هر دو اطلاعات کافی و مفید در مورد بیماری صرع ،داروها و شیوه‌های درمانی گوناگون داشته باشید، کیفیت زندگی‌تان بسیار بهتر خواهد بود. می‌توانید در مورد بیماری و مسائل حاشیه‌ی آن باهم گفتگو کنید و درمان‌ها مناسب را در پیش بگیرید.
تحقیقات نشان داده، گفتگو در مورد بیماری و راههای درمانی، سطح زندگی این همسران را بالا می‌برد.
۲. احساسات خود را بشناسید
زمانی که صرع تشخیص داده می‌شود، احساسات جدیدی در هر دو طرف شکل می‌گیرد: حالا زندگی ما چطور خواهد شد؟ آیا می‌توانم از همسرم مراقبت کنم؟ کاری از دست من برمی‌آید؟ اول اینکه قطعا از دست شما کاری برمی‌آید! دوم هم اینکه ۷۵ درصد از افراد مبتلا به صرع حملات‌شان با داروهای مربوطه، تحت کنترل بوده و می‌توانند به خودشان متکی باشند. پس احساسات منفی شما با اینکه مهم هستند اما ممکن است درست نباشند. در مورد احساسات و افکارتان با یک مشاور صحبت کنید.
۳. اوقات خوبی را با هم بگذرانید
سعی کنید هر دوی شما فعالیت‌هایی داشته باشید که برای‌تان لذت بخش باشد، حتی یک پیاده روی ساده در پارک می‌تواند نشاط آور باشد. تنهایی تحت هیچ شرایطی گزینه‌ی مناسبی نیست و می‌تواند منجر به افسردگی شود.
۴. روابط جنسی را فراموش نکنید
افراد مبتلا به بیماری صرع و همسران‌شان معمولا مشکلاتی در این زمینه دارند که مجبورند با آن دست و پنجه نرم کنند، مثلا برخی از بیماران مخصوصا اگر دچار حملات پیچیده باشند، میل جنسی نسبتا کمتری دارند که به دلیل داروهایی است که مصرف می‌کنند که افسرگی و اضطراب هم از عوارض جانبی این داروها می‌تواند باشد. در این مورد با پزشک مشورت کنید تا اگر امکانش وجود دارد داروهای جایگزین برای بیمارتان تجویز کند.
۵. مسئولیت‌ها را هوشمندانه تقسیم کنید
اگر رانندگی کردن یا انجام یک سری از کارها تحت تاثیر بیماری صرع همسرتان قرار گرفته، مهم است که مسئولیت‌ها را تغییر دهید؛ مثلا کمک به بچه‌ها در انجام تکالیف، کمک در آشپزی یا کارهای اینچنینی می‌توانند جایگزین مسئولیت‌های پرخطر شوند.
۶. افسردگی را درمان کنید
افسردگی، یک مشکل رایج در میان افراد مبتلا به بیماری صرع و اطرافیان آنهاست. حتما برای خود و همسرتان یک شیوه‌ی درمانی مناسب در پیش بگیرید.
۷. شبکه‌‌ی ارتباطات اجتماعی‌تان را گسترش دهید
هر چه حمایت اجتماعی بیشتری داشته باشید، برای هردوی شما بهتر است. تحقیقات نشان داده داشتن حمایت‌های اجتماعی بیشتر، احساس بهتر و عملکرد موثرتری به بیمار می‌دهد. در نتیجه رابطه‌ی زناشویی بهتری نیز خواهید داشت.
۸. اوقات تنهایی هم داشته باشید
تمام روابط زناشویی به تنها بودن هم نیاز دارند. حتما اوقاتی را به دور از هم بگذرانید، با دوستان صمیمی، با اعضای خانواده و یا تنهایی به یک جای آرام و خلوت بروید و مدیتیشن کنید. این به نفع هر دوی شماست و به همسر بیمارتان هم کمک می‌کند تا متکی به خود بودن را در خودش تقویت کند.
نبض ما-مترجم: هدی بانکی
منابع:
http://www.epilepsy.com/article/2014/12/epilepsy-and-family
https://www.gilbertguide.com/epilepsy-and-relationships
